Pomniki, obiekty w Warszawie

Tak zwane Schody na Rybaki są przedłużeniem ulicy Kościelnej. Prowadzą przez skarpę wiślaną w stronę rzeki na ulicę Rybaki. Konstrukcja powstała w 1845 roku i od tego czasu stopnie i poręcze były wielokrotnie wymieniane. W 1907 roku powstał projekt wiaduktu, który miał prowadzić od Starówki do osady Rybaki, ale nie został zrealizowany. Pozostały schody, które pod górę kierują nas w stronę Nowego Miasta, a z ich szczytu rozciąga się fantastyczna panorama Wisły i Podzamcza. Schody na Rybaki są też jedną z dróg do Multimedialnych Fontann, które idealnie widać z góry.

Skwer Wołyński towarzyszy mieszkańcom zielonego Żoliborza od 2004 roku. Jego autorem jest rzeźbiarz Kazimierz Danilewicz. Skwer zdominowany jest przez pomnik 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej. Pomnik jest oddaniem hołdu zamordowanym przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii, którzy walczyli w akcji Burza na Wołyniu i Podlasiu. Całość tworzą: 12 kamiennych słupów w formie świec, tablice informacyjno-pamiątkowe, jak również kamienny miecz, na którym napisano: "Obrońcom Ojczyzny". Między skwerem a trasą Armii Krajowej umieszczono betonowy murek, na którym znajduje się informacja o liczbie ofiar.

Ścieżka edukacyjna Marii Skłodowskiej-Curie powstała w setną rocznicę otrzymania przez nią Nagrody Nobla i stanowi otoczenie jej pomnika. Utworzona jest z pięciu elementów architektonicznych symbolizujących atomy ze zdjęciami i informacjami dotyczącymi życia, pracy i osiągnięć noblistki. Można się tu dowiedzieć czegoś więcej o tej ważnej dla polskiej nauki osobie. Ścieżka jest miejscem historycznie związanym z Marią Skłodowską-Curie. Z jej inicjatywy w 1932 roku powstał tu Instytut Radowy.

Multimedialny Park Fontann powstał w ramach projektu zwrócenia Warszawy ku Wiśle. Do 2010 roku mieściła się tu stara, nieatrakcyjna sadzawka. Uroczyste otwarcie, któremu towarzyszył multimedialno-teatralny spektakl, odbyło się 7 maja 2011 roku. Multimedialny Park Fontann na co dzień jest przyjaznym miejscem do odpoczynku i spacerów. Składa się z fontanny głównej o powierzchni 2200 m², fontanny liniowej o powierzchni 600 m² oraz tunelu wodnego, pod którym można przejść suchą nogą. Wśród zieleni zaplanowano również kącik z fontannami dla najmłodszych. Całość oświetlona jest przez 295 reflektorów. Park fontann jest najbardziej atrakcyjny w trakcie pokazów multimedialnych, które można oglądać od maja do września, w piątkowe i sobotnie wieczory.

Warszawskie Filtry Lindleya powstały w latach 1883-1886 według projektu Williama Lindleya. Są jednym z trzech najstarszych warszawskich wodociągów. Filtry działają od ponad 120 lat, oryginalne maszyny są nadal wykorzystywane, więc jest to pracujący zabytek. To możliwe, gdyż podczas budowy użyto najnowocześniejszych technik produkcji i materiałów, np. specjalnie wypalanej cegły licówki, bloków granitu i piaskowca. Woda płynęła z rzeki przez stację na Czerniakowskiej i pompowana była do podziemi Filtrów, które zostały zbudowane z cegieł na kształt gotyckiej budowli, stanowiącej sieć żaglowo sklepionych pomieszczeń. Warszawskie Filtry Lindleya były wielokrotnie rozbudowywane, m.in. o wieżę ciśnień. To charakterystyczne na mapie Warszawy miejsce można zwiedzać jedynie w lipcu i sierpniu. Podczas wycieczek przewodnik oprowadza niewielkie grupy po sieci korytarzy Filtrów i ich historycznych zakamarkach.

Wiadukt Stanisława Markiewicza powstał w latach 1903-1905 według projektu Kajetana Mościckiego i Kazimierza Dankowskiego. Poprzez zjazd w formie ślimaka łączy położone wyżej Śródmieście z Powiślem. Ten cenny obiekt przetrwał II wojnę światową i w niezmienionej formie funkcjonuje do dziś. Program rzeźbiarski Jana Woydygi oraz architektura autorstwa Stefana Szyllera sprawiają, że wiadukt Stanisława Markiewicza jest jednym z najpiękniejszych obiektów neorenesansowych w Warszawie. Wśród rzeźb znajdują się m.in. symbole Warszawy - Syrenka i Wisła. Od ponad 40 lat co roku w pierwszą sobotę grudnia na wiadukcie Stanisława Markiewicza odbywa się widowiskowa część Rajdu Barbórki. W jednej z arkad tego ponadstuletniego wiaduktu mieści się dzisiaj Galeria "Karowa", prezentująca sztukę współczesną.

Jak głosi napis w języku łacińskim: "Stanisław August w trosce o zdrowie publiczne to źródło odnowić polecił w roku 1771". Po przebudowie w 1834 roku oryginalna tablica umieszczona została wewnątrz. Początkowo Źródełko Poniatowskiego było drewniane, rok później powstało murowane, według planów Jakuba Fontany. Odnawiano je jeszcze kilkukrotnie, także po II wojnie światowej. Podobno znajdowała się tu najlepsza woda w mieście. Wbrew temu, co głosi tablica, Stanisław August postanowił zbudować źródełko w tym miejscu, po tym jak usłyszał legendę o księciu mazowieckim i jeleniu. W trakcie polowania na jelenie książę zabłądził, wtedy dojrzał zwierzę pijące wodę ze źródła. Zanim książę zdołał zabić zwierzę, jeleń wskazał mu drogę do pałacu. Po tym zdarzeniu zabroniono polować na jelenie, aby nie zabić zbawcy księcia. Dzisiaj jest to miejsce niezwykle zaniedbane, bez śladu dawnej legendy.