Pomniki, obiekty
Kolumna króla Zygmunta III Wazy
Warszawa, plac Zamkowy
Wzniesiona w latach 1643-1644 Kolumna Zygmunta III Wazy góruje nad warszawskim placem Zamkowym. Ufundował ją król Władysław IV, a zaprojektowali Augustyn Locci i Canstantino Tencalli. To najstarszy pomnik w stolicy. Do końca XIX wieku przechodziła liczne renowacje i prace rekonstrukcyjne. W trakcie powstania warszawskiego, 2 września 1944 roku, Kolumna Zygmunta III Wazy została zniszczona, ale po wojnie udało się ją odtworzyć. Kolumna i cokół wykonane są z granitu, rzeźba z brązu na szczycie przedstawia króla w zbroi, z szablą i krzyżem w dłoniach. Legenda głosi, że gdy król opuści miecz, miasto ulegnie zniszczeniu. Na cokole znajdują się tablice gloryfikujące Zygmunta III Wazę. Kolumna to punkt zbiórek, spotkań i występów ulicznych artystów.
Kopiec Powstania Warszawskiego
Warszawa, Bartycka 173
Kopiec Powstania Warszawskiego został usypany z gruzów stolicy powstałych w trakcie powstania w 1944 roku. Na górę można dostać się najdłuższymi w Warszawie schodami, biegnącymi od ulicy Bartyckiej. Szczyt kopca zwieńczony jest kilkunastometrowym pomnikiem - symbolem Polski Podziemnej. Kopiec to jedno z miejsc obchodów wybuchu powstania warszawskiego. Co roku 1 sierpnia o 21.00 w trakcie uroczystości rozpalane jest ognisko, które płonie do 3 października, czyli tyle dni, ile trwało powstanie. Kopiec Powstania Warszawskiego, wzniesiony na 121 m n.p.m., jest doskonałym punktem widokowym, z którego zarówno w dzień, jak i w nocy można podziwiać panoramę stolicy.
Książę Niedźwiedź
Warszawa, Świętojańska 10
Książę Niedźwiedź to figura stojąca przy ścianie kościoła jezuitów na warszawskiej Starówce. Prawdopodobnie powstała w XVIII wieku jako dzieło Christiana Aignera. Figura jest skromna i tak przytulona do ściany, że mało ludzi zwraca na nią uwagę. Warto jednak pogłaskać Niedźwiedzia po pysku. Wiąże się z nim niezwykła legenda, według której żył kiedyś dobry, bogaty i tak silny książę, że wszyscy zwali go Niedźwiedziem. Jednak ze względu na swą brzydotę nie miał szczęścia w miłości. Pewnego dnia zobaczył ukochaną dziewczynę w kościele, gdy wychodziła za mąż za innego mężczyznę. Wtedy Książę Niedźwiedź z żalu skamieniał i do dziś rozpacza pod kościołem. Odczarować go może tylko panna, która go szczerze pokocha.
Mury getta warszawskiego
Warszawa, Złota 60 i Sienna 55, Waliców 11
Fragmenty murów getta warszawskiego zachowały się w kilku miejscach Warszawy, jednak największe można zobaczyć w podwórzach kamienic przy ulicy Siennej, Złotej oraz Waliców. Budowa muru getta, który przez rok odgradzał getto od tzw. części aryjskiej, zakończyła się 15 listopada 1940 roku. Mur przy ulicy Siennej ma 3 m wysokości, a ten przy Złotej aż 4 m. Na fragmentach znajdują się tablice informacyjne z planami getta i jego zarysem. W niektórych miejscach brakuje cegieł, które powędrowały do muzeów na całym świecie. Oprócz tych największych fragmentów muru pozostały jeszcze inne, m.in. w ogrodzeniu Cmentarza Powązkowskiego. Część muru Cmentarza Żydowskiego stanowiła zachodnią granicę getta. Dzięki inicjatywie Eleonory Bergman i Tomasza Leca w kilkudziesięciu miejscach w Warszawie ustawiono tablice informacyjne o zarysie i historii getta, w niektórych miejscach w ulicach i chodnikach umieszczono płyty z napisem "Mur getta/Ghetto wall 1940-1943". Takie płyty można spotkać m.in. na Świętokrzyskiej, Andersa i Dzikiej.
Muzułmański Cmentarz Tatarski
Warszawa, Tatarska 8
Muzułmański Cmentarz Tatarski został założony w 1867 roku. Dzisiaj zajmuje powierzchnię 1 hektara, dwukrotnie większą niż w trakcie jego tworzenia. Początkowo chowano tu głównie muzułmańskich żołnierzy carskiej armii stacjonującej w Warszawie, a później również innych muzułmanów. Pochowani tu zostali polscy Tatarzy, głównie z obszaru Wielkiego Księstwa Litewskiego. W czasie II wojny światowej niemieckie czołgi w dużej mierze zniszczyły zabytkowy cmentarz. Jednym z najbardziej charakterystycznych nagrobków jest ten w kształcie minaretu należący do Abdula Halika Usmi, zmarłego w 1932 roku. Był on ponoć wielbicielem przedwojennej polskiej aktorki, Jadwigi Smosarskiej, dla której miał porzucić swoją narzeczoną i z powodu nieodwzajemnionej miłości aktorki popełnić samobójstwo.
Pałac Kultury i Nauki
Warszawa, pl. Defilad 1
Pałac Kultury i Nauki został oddany do użytku w 1955 roku. Wówczas, jako "dar narodu radzieckiego dla polskiego", nosił imię Józefa Stalina. Architekt czerpał inspirację z zabudowy Moskwy i Chicago. Dzisiaj Pałac Kultury i Nauki jest siedzibą wielu instytucji kultury takich jak: kino, teatry czy Muzeum Techniki. Mieści się tu także Sala Kongresowa, w której nieustannie odbywają się światowej klasy koncerty i widowiska. Dużą atrakcją budynku jest taras widokowy zlokalizowany na jego 30 piętrze, na który w ciągu 19 sekund dociera się szybką windą.
Palma na Rondo de Gaulle'a
Warszawa, Rondo de Gaulle'a
Wzbudzająca wiele kontrowersji Palma stoi na Rondzie de Gaulle'a od 2002 roku. Wykonana została z tworzyw sztucznych i materiałów naturalnych, osadzona jest na konstrukcji z prętów i betonu. Palma jest wodoodporna i nie wymaga częstej konserwacji. Projekt wykonała Joanna Rajkowska. Była to jej wizja połączenia nazwy Aleje Jerozolimskich z miastem Jerozolima. Ulica o takiej samej nazwie znajduje się w Tel-Awiwie. Palma odzwierciedla także różnice krajobrazów Izraela i Polski. Jest charakterystycznym punktem stolicy, dzięki czemu łatwo się zorientować w swoim położeniu w tej części miasta. Kiedy ktoś umawia się tam na spotkanie, nie mówi już "na rondzie de Gaulle'a" tylko "pod Palmą".
Pomnik Adama Mickiewicza
Warszawa, Krakowskie Przedmieście 52
W 1898 roku, w setną rocznicę urodzin, polski wieszcz - Adam Mickiewicz - doczekał się pomnika w Warszawie. Autorem był Cyprian Godebski. Cokół został wykonany z granitu, a sama rzeźba odlana we Włoszech z brązu. Przedstawia stojącego poetę, z prawą dłonią ułożoną na sercu. W trakcie okupacji pomnik został zniszczony, a w 1942 roku wywieziony do Hamburga. Po wojnie udało się odzyskać jedynie głowę i fragment torsu. W 1950 roku Bolesław Bierut odsłonił kopię pomnika Adama Mickiewicza, która stoi na Krakowskim Przedmieściu.
Pomnik Bitwy o Monte Cassino
Warszawa, Bohaterów Getta
Pomnik Bitwy o Monte Cassino został odsłonięty 30 maja 1999 roku w 55. rocznicę bitwy. Uroczystego odsłonięcia dokonała Irena Anders, żona generała Andersa. Rzeźba zaprojektowana przez Kazimierza Gustawa Zemłę i Wojciecha Zabłockiego wykonana jest z żelbetu pokrytego marmurem Bianco Carrara. Aby utrzymać taką konstrukcję, wbito w ziemię 6-metrowe pale. Pomnik Bitwy o Monte Cassino przedstawia Nike bez głowy, okaleczoną po wojnie. Na cokole umieszczono postać Matki Boskiej i wzgórze Monte Cassino przykryte całunem, które są oderwane od całości i nie do końca pasują do bryły głównej rzeźby, wyrzeźbiono tam także godła polskich jednostek, które walczyły w bitwie o Monte Cassino. Ten artystyczny pomnik wyróżnia się bielą marmuru na tle zieleni Parku Krasińskich, bywa jednak często niezauważony, a warto podziwiać go zarówno z bliska, jak i z daleka.
Pomnik Bohaterów Getta
Warszawa, Zamenhofa 9
Pomnik Bohaterów Getta stoi w miejscu, gdzie powstańcy z getta żydowskiego pierwszy raz starli się z wojskami niemieckimi w 1943 roku. Przed wojną w tym miejscu znajdowały się koszary konnej artylerii. Od zaborów do II wojny światowej na placu mieściło się również więzienie wojskowe. W kwietniu 1946 roku odsłonięto pierwszą część pomnika, którą stanowi okrągła płyta ozdobiona liściem palmowym jako symbolem męczeństwa oraz hebrajską literą B. Dodatkowo umieszczono pamiątkowy napis w języku polskim, hebrajskim i jidysz. Dwa lata później, w 5. rocznicę wybuchu powstania w getcie, odsłonięto drugą część pomnika. Jest to 11-metrowa rzeźbiona bryła ustawiona na cokole. Towarzyszą jej stylizowane menory. Od strony zachodniej znajduje się płaskorzeźba zatytułowana Walka, która symbolizuje bohaterski zryw w getcie. Przedstawieni mężczyźni, kobiety i dzieci trzymają w dłoniach butelki z benzyną i pistolety. Z drugiej strony Pomnik Bohaterów Getta zdobiony jest płaskorzeźbą, która przedstawia niewinne ofiary i cierpienie dzieci, kobiet i starców. Ta część zatytułowana jest Pochód na Zagładę. Bryła pomnika wyłożona jest płytami z labradorytu. Na placu obok pomnika znajduje się Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN.
