Pomniki, obiekty w Warszawie

Pomnik projektu Michała Kamieńskiego, ustawiony na placu Powstańców Warszawy upamiętnia Napoleona Bonaparte, cesarza Francuzów. Rzeźba została odsłonięta w 2011 roku. Jest to trzeci pomnik Napoleona w tym miejscu, dwa poprzednie zostały zniszczone - pierwszy w 1921, drugi zaś tuż po wojnie.

Pomnik Partyzanta został odlany z brązu i ustawiony na granitowym cokole. Jego autorem jest Wacław Kowalik. Forma nawiązuje do Piety czyli Marii podtrzymującej ciało Chrystusa. Pomnik Partyzanta powstał na 20-lecie Polskiej Partii Robotniczej i miał funkcje propagandowe. Na cokole wyryto napis "Partyzantom bojownikom o Polskę Ludową".

Pomnik Poległym i Pomordowanym na Wschodzie odsłonięto w 56. rocznicę napaści sowieckiej na Polskę - we wrześniu 1995 roku. Pomnik jest niezwykle monumentalny i wyeksponowany na placu między dwoma skrzyżowaniami. Zaprojektowany został przez Maksymiliana Biskupskiego. Pomnik miał uczcić wszystkich pomordowanych na Wschodzie, zwłaszcza ofiary zbrodni katyńskiej i ofiary z łagrów syberyjskich. Na bryle rzeźby z brązu umieszczono napis: "Poległym i Pomordowanym na Wschodzie ofiarom agresji sowieckiej 17 IX 1939 - Naród 17 IX 1995". Pomnik przedstawia ustawiony na torach wagon kolejowy pozbawiony ścian, na którym ułożone są krzyże. Takie symboliczne krzyże ustawiano w Warszawie już w latach 70., ale systematycznie likwidowały je ówczesne władze. Pomysł budowy pomnika narodził się w 1989 roku, ufundowali go kombatanci, władze państwa, stolicy oraz wojska i mieszkańcy miasta organizujący przeróżne składki.

Pomnik Powstania Warszawskiego 1944 powstał na cześć bohaterów powstania warszawskiego. Jego odsłonięcie nastąpiło w 45. rocznicę wybuchu powstania - 1 sierpnia 1989 roku. Pomnik zajmuje część wschodniego skweru na placu Krasińskich. Miejsce nie jest przypadkowe. Niedaleko znajdują się włazy do kanałów, przez które powstańcy uciekali ze Starego Miasta na Śródmieście. Tłem pomnika jest gmach Sądu Najwyższego Rzeczypospolitej Polskiej. Cały monument składa się z dwóch części, tzw. zrywu i epilogu. Zryw przedstawia powstańców wybiegających spod kamiennej bramy, epilog symbolizuje zakończenie powstania na Starym Mieście. Bezpośrednio za częścią zrywu umieszczono rzeźbioną tablicę przedstawiającą plakaty powstańcze oraz tablicę pamiątkową.

Pomnik Stefana Starzyńskiego stoi przed wejściem do szkoły podstawowej nazwanej na cześć prezydenta. Nie jest to jednak jego oryginalna lokalizacja. Przed przenosinami w 2008 roku pomnik stał w Ogrodzie Saskim, gdzie został odsłonięty w 1981 roku. Projekt wykonała Ludwika Nitschowa, aby upamiętnić prezydenta miasta, który z odwagą stanął w obronie stolicy w 1939 roku. Rzeźba przedstawia stojącego w kontrapoście Stefana Starzyńskiego, ubranego w elegancki płaszcz.

Pomnik Stefana Starzyńskiego na Placu Bankowym jest jednym z dwóch upamiętniających dawnego prezydenta Warszawy. To dzieło Andrzeja Renesa. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło w setną rocznicę urodzin prezydenta - 10 listopada 1993 roku. Odlana w brązie postać Starzyńskiego pochyla się nad mapą stolicy, jedną ręką wodzi po papierze. Rzeźba została ustawiona na cokole z granitu, na którym przyczepiono podpis z pozłacanych liter. Pomnik Stefana Starzyńskiego, jako miejsce charakterystyczne na placu, funkcjonuje często jako punkt spotkań.

Pomnik Studenta to nieodłączny element krajobrazu kampusu głównego Uniwersytetu Warszawskiego. Powstał w 2003 roku z inicjatywy redaktorów akademickiego pisma "Audytorium", wykonał go Andrzej Renes. Pomnik przedstawia studenta siedzącego na ławce, a obok niego leżą książki i czapka studencka. Jego twarz wzorowana była na ówczesnym studencie IV roku, który został wyłoniony podczas castingu zorganizowanego przez Gazetę Wyborczą, dzięki czemu jest jeszcze bliższy dzisiejszym studentom. Pomnik wciąż się zmienia - w zależności od pory roku studenci ubierają go w zimową czapkę i szalik albo czapkę z daszkiem chroniącą od słońca.

Pomnik Tadeusza Kościuszki został ustawiony w Warszawie dopiero w 2010 roku. Była 216. rocznica przejęcia przez Kościuszkę przywództwa nad insurekcją, czyli narodowym powstaniu przeciw Rosji i Prusom. Wzorem dla tego pomnika był ten z Waszyngtonu wykonany w 1910 roku przez profesora Antoniego Popiela. Dlatego Kościuszko został ukazany w stroju amerykańskiego generała i trzyma w prawej dłoni plan fortyfikacji Saratogi. Po bokach cokołu znajdują się symboliczne figury, te z prawej identyfikowane są z bitwą pod Racławicami, z lewej - z bitwą pod Saratogą.

Pomnik Ucieczki z Getta upamiętnia noc 10 maja 1943 roku, kiedy kilkudziesięcioosobowa grupa Żydów uciekła kanałami z powstańczego getta. Forma pomnika nawiązuje do zejścia do kanału - przez szybę można zajrzeć w głąb pomnika, gdzie widać stopnie. Na wierzchu na drabince umieszczono odlewy dłoni symbolizujące dłonie uciekinierów. Na Pomnik Ucieczki z Getta składają się też tablice z imionami i nazwiskami osób, którym w 1943 roku udało się uciec z getta.