Zasady zasądzania alimentów w myśl prawa polskiego
Sprawy alimentacyjne są sprawami szczególnymi – zarówno dla osób uprawnionych do otrzymywania alimentów, jak i osób zobowiązanych do ich płacenia, a także dla radców prawnych czy adwokatów, którzy reprezentują swoich klientów przed odpowiednimi sądami. W ich kontekście zadawanych jest wiele pytań, a jedno z nich brzmi: jakie są zasady zasądzania alimentów w myśl prawa polskiego? W dzisiejszym artykule omówimy szerzej tę kwestię.
Jakie potrzeby mają zaspokajać zasądzone alimenty?
Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym obowiązek alimentacyjny polega na dostarczaniu środków utrzymania oraz w miarę potrzeby środków wychowania osobie uprawnionej do otrzymywania świadczenia. Nie każdy jednak wie, jak rozumieć wyrażenie „środki utrzymania” i „środki wychowania”. Na szczęście przedstawiciele kancelarii radców prawnych specjalizujący się w sprawach alimentacyjnych służą pomocą i odpowiadają na wszystkie pytania zadane przez klienta.
Osobami, które są lub mogą być uprawnione do otrzymywania alimentów, są najczęściej dzieci, natomiast nie zawsze. Alimenty mogą też zostać przyznane osobie dorosłej. Obowiązek alimentacyjny został stworzony po to, by zapewniać środki utrzymania i ewentualnie wychowania tym osobom, które nie są w stanie samodzielnie zaspokoić swoich podstawowych potrzeb.
To, jak wysokie świadczenia zostają przyznane osobie uprawnionej do otrzymywania alimentów, jest związane z jej aktualną sytuacją, a także z możliwościami finansowymi osoby zobligowanej do obowiązku alimentacyjnego. Nie istnieje więc uprzednio ustalona kwota alimentów, która powinna zostać zasądzona w każdym przypadku. Sąd rozpatruje daną sprawę w sposób indywidualny, o czym wielokrotnie przypominają swoim klientom liczni radcowie prawni, na przykład radcowie prawni z Myślenic.
Trzy podstawowe zasady zasądzania alimentów
Wyróżnić można trzy podstawowe zasady, które obowiązują w trakcie procesu zasądzania alimentów. Pierwsza z nich mówi o tym, że dzieci mają prawo do życia na takiej samej stopie życiowej jak ich rodzice. Zgodnie z drugą zasadą rodzice powinni dzielić się z dziećmi swoimi dochodami – nawet wtedy, kiedy dochody te są bardzo niskie. Trzecia zasada z kolei obliguje rodziców do zaspokajania potrzeb dziecka bez względu na to, jaki jest ich stan majątkowy. Oznacza to, że rodzic, który nie jest w stanie pokryć podstawowych kosztów utrzymania swojego dziecka, powinien spieniężyć swoje dobra materiale niebędące mu niezbędne co codziennego funkcjonowania – o ile ma takowe. Takim dobrem może być na przykład drugi samochodów.
