Leczenie próchnicy. Przegląd dostępnych metod
Próchnica jest jedną z najczęstszych chorób zębów i najczęściej występującym powodem ich psucia się. Przyczyną będzie nieodpowiednia higiena jamy ustnej, nadmierne spożywanie słodyczy oraz nieustanne podjadanie miedzy posiłkami, powodujące wydzielania się kwasów żołądkowych, niszczących szkliwo i stanowiących pożywkę dla bakterii. Jak ją leczyć?
Leczenie próchnicy powinniśmy zacząć niezwłocznie, jak tylko zauważymy jej nawet najmniejszy objawy, gdyż nieleczona może prowadzić do próchnicy zaawansowanej. Atakuje ona miazgę zęba, w której rozwija się stan zapalny, a jedynym ratunkiem staje się leczenie kanałowe.
Jak rozwija się próchnica i jak ją leczyć?
Rozwój próchnicy
Za rozwój próchnicy odpowiadają bakterie rozkładające cukry, produkujące kwasy organiczne. Tworzą one miękki, żółty nalot, szczelnie przylegający do powierzchni zębów, czyli płytkę nazębną.
Bakterie rozkładają cukry w efekcie czego powstają kwasy organiczne, obniżające naturalne pH w ustach. Dochodzi do demineralizacji szkliwa, które staje się porowate, a na jego powierzchni pojawia się biała, matowa plama, czyli pierwsza oznaka próchnicy. W wyniku działania kwasów na szkliwo do wnętrza zęba przedostaje się więcej bakterii i powstaje dziura, czyli ubytek próchnicowy.
Przegląd dostępnych metod leczenia próchnicy
Do próchnicy najlepiej jest nie dopuścić, poprzez odpowiednie dbanie o higienę jamy ustnej. Jeśli jednak już pojawią się ubytki, do wyboru mamy dwie zasadnicze metody leczenia: remineralizację oraz plombowanie, oferowane między innymi przez polecany przez pacjentów Gabinet Stomatologiczny Violetty Adamko.
Remineralizacja polega na dokładnym oczyszczeniu zaatakowanego przez chorobę miejsca, a następnie nałożeniu związku fluoru w postaci żelu lub lakieru. Preparat ten ma za zadanie stworzyć odpowiednie warunki do tego, żeby jony wapniowe, fosforanowe oraz fluorkowe odbudowały uszkodzone miejsce. Jest to sposób leczenia próchnicy początkowej, kiedy choroba nie zaatakowała w pełni.
Plombowanie z kolei polega na usunięciu chorej tkanki tradycyjnym wiertłem oraz szczelnym wypełnieniu ubytku odpowiednim materiałem, czyli plombą.
Dentysta będzie miał do wyboru plomby amalgametowe, będące połączeniem rtęci z opiłkami metalu lub stopu kilku metali o dużej wytrzymałości i długotrwałym działaniu bakteriobójczym. Używa się ich w leczeniu zębów trzonowych i powierzchni niewidocznych.
Innym materiałem na plomby są kompozyty, czyli materiały złożone, utwardzane światłem. Ich kolor można dobrać do odcienia zęba, dzięki plomba staje się niewidoczna. Materiały kompozytowe wiążą się z tkanką zęba i są bardzo trwałe.
Jednym z nowocześniejszych materiałów na plomby są cementy glassy-jonomerowe . Ich główną zaletą jest zdolność wiązania się z tkankami zęba, dzięki czemu zapobiegają rozwojowi próchnicy.
