Współuzależnienie – jak się objawia oraz na czym polega jej terapia
Uzależnienie nie dotyka wyłącznie osób, które się z nim borykają, ale również ich rodzinę. Współuzależnienie jest zespołem skutków psychologicznych, które dotykają bliskich. Relacje między współuzależnionym a uzależnionym są skomplikowane, a czasami nawet toksyczne. Jakie są przyczyny i objawy tego syndromu? I jak wygląda terapia osób współuzależnionych? Zapraszamy do lektury.
Skąd bierze się współuzależnienie?
Jest ono efektem niewłaściwego dostosowania się do sytuacji długotrwałego stresu wynikającego z życia obok osoby borykającej się z nałogiem. Syndrom współuzależnienia najczęściej spotyka nieuzależnionych partnerów. Według ekspertów często wynoszą oni podobne zachowania ze swoich rodzin. Zdaniem współuzależnionych związki międzyludzkie są prawdziwsze i trwalsze, jeśli opierają się na opiekowaniu się sobą, wzajemnej pomocy oraz poświęceniu w imię drugiej osoby. Mogą oni również sądzić, że taka relacja sprawia, że czują się wyjątkowi, ponieważ są potrzebni. Dlatego tak ważne jest, aby wiedzieć, jak rozpoznać jego oznaki i jak sobie pomóc.
Czym przejawia się współuzależnienie?
Współuzależnienie jest stanem patologicznym. Współuzależniony widzi siebie jako jedyną osobę, która może pomóc borykającemu się z nałogiem. W psychologii stan ten nazywany jest kompleksem Mesjasza, polega on na próbie rozwiązywania problemów uzależnionemu oraz próbą zmiany jego zachowania.
Najczęstsze objawy tego syndromu współuzależnienia to:
obniżenie własnej wartości,
podporządkowanie swojego życia do osoby uzależnionej,
utrzymywanie nałogu w tajemnicy,
ciągły, długotrwały stres,
stała kontrola sytuacji i uzależnionego
obwinianie się o to, że osoba współuzależniona nie może pomóc biskiemu,
poczucie wstydu i odpowiedzialności za rozwiązywanie problemów uzależnionego oraz niedopuszczanie, aby ponosił on konsekwencji o nałogu.
Warto też pamiętać, że osoba współuzależniona nie widzi siebie i swoich problemów.
Na czym polega terapia współuzależnień?
Podczas terapii udzielane jest pomoc psychologiczna osobie współuzależnionej. Rozpoczyna się ona od rozpoznania sytuacji i określenia strategii dalszych spotkań. Terapia jest długim i niełatwym procesem. Osoba, która boryka się z tym symptomem walczy z problemami z dwóch stron: swojej, a także bliskiej uzależnionej osoby. Jest to proces długotrwały i niełatwy. Terapią osób współuzależnionych zajmuje się np. Fundacja Na Temat. Zadaniem terapeuty jest pomoc w „wyjściu” ze schematów dysfunkcyjnego funkcjonowania. Wymaga ona zaangażowania osoby, którą dotknął ten problem, ponieważ terapia daje efekty tylko wtedy, gdy pacjent ma motywację do leczenia i jest na nie gotowy.
