Gabinet diabetologa dr Joanny Sawer-Szweczyk – Jak wyjść z insulinooporności?
Niepohamowana chęć zjedzenia czegoś słodkiego to tylko jeden z objawów zaburzenia gospodarki węglowodanowej. Zwykle tłumaczymy je sobie stresem. Zamiast udawać, że nic się nie dzieje, lepiej poznać przyczyny problemu.
U diabetologa, np. w gabinecie dr Joanny Sawer-Szewczyk leczy się nie tylko cukrzycę, problemy z tarczycą, ale także zaburzenia gospodarki węglowodanowej będące stanami przedcukrzycowymi, których przyczyną jest insulinooporność. Jak ją leczyć?
Czym jest insulinooporność?
Insulinoopornością nazywa się zaburzenia działania insuliny prowadzące do zaburzeń homeostazy glukozy. Polega ona na zmniejszeniu wrażliwości mięśni, tkanki tłuszczowej, wątroby, mózgu oraz innych tkanek organizmu na insulinę. Wynika z faktu, że organizm chorego nie reaguje na insulinę produkowaną przez trzustkę. W odpowiedzi na brak reakcji insulina wydziela się w zwiększonych ilościach, co początkowo może prowadzić do gwałtownych spadków cukru z zasłabnięciami, nadmiernym łaknieniem słodkich produktów, a w końcowej fazie wiedzie do rozwoju cukrzycy i nadciśnienia tętniczego, zaburzeń cholesterolowych a nawet zespołów otępiennych mózgu. Zaburzenia gospodarki węglowodanowej wynikające z insulinooporności mogą towarzyszyć takim schorzeniom jak zespół policystycznych jajników (PCOS), choroby tarczycy, cukrzyca, nadciśnienie, demencja. Ważne jest właściwe odczytanie sygnałów, jakie wysyła ciało, celem podjęcia odpowiednich kroków, które pomogą odzyskać kontrolę nad własnym organizmem. Jest to możliwe dzięki pomocy lekarzy w gabinetach diabetologicznych, którzy poza leczeniem cukrzycy typu 1 i 2 zajmują się leczeniem otyłości, problemów z tarczycą czy innych chorób wewnętrznych. Wykorzystują w tym celu nie tylko dietę, naukę właściwego jej bilansowania, ale w odróżnieniu od dietetyków – mogą wspomóc proces leczenia doborem odpowiednich leków. Szukając diabetologa w okolicach Łęczycy i Kutna można sprawdzić prywatny gabinet lekarski dr Joanny Sawer-Szewczyk.
Jakie są przyczyny problemów z gospodarką węglowodanową? Czym się objawią?
Upośledzenie działania insuliny ma różne podłoże. Najczęściej ma uwarunkowania genetyczne ale konieczny jest wpływ czynników środowiskowych takich jak nieregularne spożywanie posiłków, zbyt duża ilość węglowodanów prostych i tłuszczu w diecie (zbyt duża podaż kalorii w diecie prowadzi do nadwagi i otyłości), brak aktywności fizycznej bądź zbyt mała jej intensywność. Na wystąpienie insulinooporności narażone są również osoby żyjące w ciągłym stresie, nadużywające alkoholu, bądź innych substancji psychoaktywnych. Kluczem do ustalenia właściwego programu leczenia jest odpowiednie postawienie diagnozy. Musi być ona poprzedzona badaniami analitycznymi i dokładnym wywiadem lekarskim. W Łęczycy diagnozowaniem i leczeniem zaburzeń gospodarki węglowodanowej zajmuje się od ponad 20 lat diabetolog dr n.med. Joanna Sawer-Szewczyk.
Najczęściej występującym objawem insulinooporności jest wspomniana niepohamowana chęć zjedzenia czegoś słodkiego po posiłku, ale także senność po spożyciu jedzenia czy uczucie apatii. Chorzy zgłaszają ogólne zaburzenia samopoczucia jak chroniczne zmęczenie, małoregenerujący sen czy wręcz bezsenność. Do tego zwykle dochodzą zaburzenia poziomu cholesterolu, wysokie ciśnienie krwi oraz ogólne problemy hormonalne (dotyczące tarczycy, nadnerczy, zaburzenia miesiączkowania u kobiet). Nie u wszystkich objawy powyższe występują. Część pacjentów może odczuwać napady głodu po 2-3 godzinach od posiłku, przyrost masy ciała mimo zmiany diety, trudności ze zrzuceniem nadmiaru kilogramów. W pierwszym etapie choroby, nim pacjent będzie miał typowe objawy insulinooporności jedynym sposobem na ustalenie rozpoznania jest oznaczenie glikemii i insulinemii na czczo a w przypadku wartości prawidłowych doustny test obciążenia glukozą OGTT z oznaczeniem krzywej cukrowej i insulinowej. Często insulinemia na czczo jest już podwyższona a stymulacja słodkim płynem w trakcie testu pokazuje wielokrotny jej wzrost w stosunku do poziomu prawidłowego.
Leczenie stanów przedcukrzycowych i insulinooporności ma kolosalne znaczenie, gdyż te zaburzenia prowadzą do wczesnej miażdżycy naczyń krwionośnych m.in. serca i mózgu powodując incydenty sercowo-naczyniowe (zawały, udary, nagłe zgony sercowe), prowadząc albo do pogorszenia jakości życia i inwalidztwa albo skrócenia długości życia.
