Czym jest ząb zatrzymany?

Ząb zatrzymany to taki, który się nie wyrżnął lub tylko częściowo wystaje nad powierzchnię dziąsła. Pacjent może odczuwać tę dolegliwość jako ból lub pieczenie. Co robić, gdy masz podejrzenie zęba zatrzymanego? Jakie mogą być przyczyny tego stanu rzeczy? Jakie są metody leczenia wspomnianego schorzenia? Na te i inne pytania odpowiada nasz ekspert.

Zatrzymany – czyli jaki?

Dokładniej rzecz ujmując, ząb zatrzymany to taki, który „utknął” w dziąśle, a konkretnie w kości szczęki dolnej lub górnej. Dzieje się tak pomimo faktu, że z punktu widzenia anatomii ząb wykształcił się prawidłowo.

O zębie zatrzymanym mówi się także wówczas, gdy niewielki fragment korony wystaje ponad powierzchnię dziąsła lub gdy lub jej część jest pokryta błoną śluzową dziąsła. Natomiast w takim przypadku chodzi o ząb częściowo zatrzymany. Z całkowitym zatrzymaniem ma się do czynienia wtedy, gdy ząb jest całkowicie otoczony przez kość.

Objawy zatrzymanego zęba

Opisywane schorzenie dotyczy przede wszystkim trzecich trzonowców, czyli tzw. „zębów mądrości”. Ząb zatrzymany rzadko występuje w przypadku przedtrzonowców czy kłów, a już prawie nigdy nie zdarza się to przy jedynkach i dwójkach.   

Najbardziej widoczny jest po prostu brak danego zęba w łuku zębowym. Do innych objawów zaliczają się:

• stan zapalny rozwijający się w dziąśle nad zatrzymanym zębem,
• paradontoza zęba sąsiadującego,
• dyskomfort bólowy o przewlekłym charakterze (wywołany uciskiem na nerw),
• szczękościsk,
• nieprawidłowy zgryz.

Zatrzymany ząb zazwyczaj wywołuje przewlekły dyskomfort. Jeśli więc borykasz się z bólem, który trudno zlokalizować, bo w obrębie źródła nie ma zęba, który potencjalnie wywołuje stan zapalny, to jest duże prawdopodobieństwo, że masz do czynienia z zębem zatrzymanym.

Zatrzymany ząb a diagnostyka

- W tym przypadku kluczowa jest kompletna diagnostyka, na czele z wykonaniem zdjęcia rentgenowskiego, a konkretnie zdjęcia pantomograficznego – wyjaśnia ekspert z przychodni Dental w Lublinie.

Utrwalony na płycie obraz pozwala lekarzowi ustalić dalszy schemat postępowania.

Ściąganie czy usuwanie?

Wczesne zdiagnozowanie problemu umożliwia wdrożenie terapii ortodontycznej. W efekcie „ściągania” zmienia się także lokalizacja kłów, zębów piątych oraz jedynek i dwójek. 

Inną alternatywą jest usuwanie zatrzymanego zęba. Zazwyczaj dzieje się tak w przypadku zatrzymanej ósemki. Ekstrakcja takiego zęba, wykonana na właściwym etapie jego rozwoju, pozwala na uniknięcie wielu powikłań. Taki zabieg przebiega w znieczuleniu. Można na przykład zdecydować się na bezbolesne znieczulenie komputerowe.

Dlaczego zęby zatrzymane w ogóle występują?

Jest co najmniej kilka powodów takiego stanu rzeczy. Do najczęstszych należy z pewnością nieprawidłowe ułożenie zębów w łuku zębowym – może na przykład być za ciasne. Ząb nie ma wtedy przestrzeni do tego, by się wyrżnąć.

Innym powodem sprzyjającym zatrzymaniu może być późna utrata uzębienia mlecznego. Mleczaki stanowią w takim przypadku przeszkodę dla prawidłowego wyrznięcia się zębów stałych.

Ząb zatrzymany może, choć nie musi, być uwarunkowany genetycznie. Jeśli więc u kogoś z rodziny wystąpiła wspomniana dolegliwość, to jest duże prawdopodobieństwo, że pojawi się ono także w kolejnym pokoleniu.