Na czym polega obróbka CNC?
CNC, od angielskich słów „Computerized Numerical Control” (oznaczających komputerowe sterowanie urządzeń numerycznych), to technologia, bez której trudno dziś wyobrazić sobie funkcjonowanie przemysłu wytwórczego. Obecnie bowiem produkcja większych ilości przedmiotów to proces skomputeryzowany, od fazy projektu (CAD), przez jego przełożenie na plan sterowania maszyn (CAM), aż po wykonanie – czyli właśnie CNC.
Rewolucja w świecie maszyn
Dzięki temu precyzyjne, a przy tym szybkie i powtarzalne wytwarzanie nawet złożonych kształtów nie stanowi dziś problemu. Jednak nie zawsze tak było. Poprzednie etapy rozwoju produkcji zautomatyzowanej to obrabiarki o ustalonej raz na zawsze sekwencji ruchów, a następnie maszyny sterowane numerycznie (NC), dzięki specjalnym, dziurkowanym w systemie binarnym kartom bądź taśmom. Komputeryzacja sterowania numerycznego początkowo polegała na przerzuceniu na komputer zadania wykonywania obliczeń i ewentualnie drobnych korekt. Pojawienie się w latach 80. XX wieku mikrokomputerów umożliwiło zaś dowolne programowanie i przeprogramowywanie układów sterowania numerycznego.
Układy takie znajdują się m.in. we frezarkach, tokarkach czy elektrodrążarkach, ale też urządzeniach przemysłowych odpowiadających za cięcie, wiercenie, gwintowanie czy nawet szlifowanie i polerowanie. – Dzięki tym zaawansowanym technologicznie maszynom możliwe jest więc chociażby wytwarzanie elementów wchodzących w skład innych precyzyjnie działających urządzeń – słusznie zwraca uwagę ekspert z narzędziowni Mikronar w Radomiu.
Jak to działa
Osoba nadzorująca pracę takiej maszyny komunikuje się z nią za pośrednictwem interfejsu, obecnie zwykle graficznego, kiedyś bardziej przypominającego zwykłe kodowanie w odpowiednim języku programowania. Wczytuje i uruchamia różne programy obróbki oraz śledzi ich postępy, ma też możliwość korygowania pracy narzędzi czy zmiany innych parametrów obróbki, takich jak np. przesunięcie układu współrzędnych (zwane bazowaniem osi).
Programując maszynę do obróbki CNC, można określić pozycję danego narzędzia względem obrabianego przez nie przedmiotu oraz zaplanować ruchy tego narzędzia – zarówno tylko na wyznaczonych odcinkach równoległych linii prostych, jak i po skosach, łukach czy liniach krzywych, w zależności od potrzeb procesu wytwórczego w dwóch albo trzech wymiarach. Wygląda to nieco podobnie jak w przypadku coraz powszechniejszych drukarek 3D, których podstawę działania zresztą stanowi właśnie technologia CNC.
Oprócz układu sterowania, pomiaru i nadzoru, maszyny CNC wyposażone są też w inne układy, takie jak układ nośny, napędowy, uchwytowy czy przyrządowy, a także służące magazynowaniu gotowych wytworzonych elementów oraz usuwaniu wszelkich odpadów poprodukcyjnych. Urządzenia te są przy tym zwarte i kompaktowe, uniwersalne dzięki modułowej konstrukcji, a także – z uwagi na dużą moc – niezwykle wydajne.
