Czy Twoje dziecko potrzebuje integracji sensorycznej?

Często rodzice patrzą na swoje dzieci i zadają sobie pytanie dlaczego moje dziecko ma tak trudny charakter, dlaczego jest tak uparte i złośliwie nie chce założyć nowych ubrań, zjeść pysznej kaszy czy wejść na karuzelę dlaczego tak się potyka, tak mocno ściska innych? Odpowiedzią na te pytania może być integracja sensoryczna, ponieważ często te zachowania wynikają nie ze złośliwości lecz z nieodpowiedniego przetwarzania bodźców sensorycznych, bo co dla nas wydaje się być naturalne dla ośrodkowego układu nerwowego Twojego dziecka może być barierą nie do przejścia.

Czym jest integracja sensoryczna?

Za twórcę teorii Integracji Sensorycznej uważa się dr Annę Jean Ayres. Wyniki jej badań naukowych, szybko zapewniły pani psycholog pozycję lidera w dziedzinie neurobiologii. Po dziś dzień z dorobku naukowego tej kobiety korzystają lekarze, nauczyciele, logopedzi, psycholodzy i terapeuci zajęciowi. Jednak największymi beneficjentami są miliony dzieci na całym świecie, które dzięki integracji sensorycznej mogą prowadzić normalne życie. Jakie są główne założenia tej teorii?

Zmysły kluczem do prawidłowego rozwoju każdego dziecka

Człowiek posiada siedem zmysłów, przy pomocy których poznaje otaczający go świat. Zmysły te to dotyk, węch, smak, słuch, wzrok, przedsionek i propriocepcja.  Współpraca ich wszystkich warunkuje prawidłowy rozwój człowieka, już od pierwszych dni życia. Jednak tak, jak nasz wzrok, potrzebuje czasem okularów, tak każdy z pozostałych zmysłów wymaga odpowiedniej stymulacji, by ukształtować się w pełni. Mózg odbiera wszystkie bodźce, płynące z ciała. Następnie interpretuje je i odpowiada właściwą reakcją. Niestety czasem zdarza się tak, że reakcja ta jest opóźniona lub niewłaściwa. Jak informuje doświadczony terapeuta z Gabinetu Wspomagania Rozwoju „Padok”- integracja sensoryczna powstała z myślą o dzieciach, które mają trudności w nauce, jednak terapia tego typu może być kierowana do wszystkich dzieci, ponieważ każdy malec może mieć problemy z przetwarzaniem bodźców. Zastosowanie wybranych ćwiczeń stymuluje mózg dziecka i wyczula zmysły. Co ważne – nauka odbywa się poprzez zabawę, co jest dla dzieci dodatkową atrakcją.

Kiedy warto pomyśleć o Terapii Integracji Sensorycznej dla dziecka?

Do terapeuty powinni udać się rodzice, których dziecko urodziło się za wcześnie lub w wyniku ciąży zagrożonej, podtrzymywanej lekami i zakończonej cięciem cesarskim. Dobrze, by z pomocy terapeuty skorzystało dziecko, które:

-ma trudności szkolne, kłopoty z zapamiętywaniem, koncentracją, czytaniem, pisaniem itp.;

-jest mało sprawne ruchowo, niezdarne, potyka się o własne nogi;

-nie lubi określonych faktur;

-nie lubi obcinania paznokci, mycia głowy, metek w ubraniach;

-je wybiórczo;

-ma kłopoty z nauką jazdy na rowerze, utrzymaniem równowagi;

-ma chorobę lokomocyjną, nie lubi huśtania, kręcenia;

-ma lęk wysokości, boi się oderwać nogi od podłoża;

-jest nadwrażliwe słuchowo, często zatyka uszy;

-ma utrudnioną mowę;

-sprawiają mu problemy proste czynności: odkręcanie kranu, utrzymanie ołówka, zapinanie guzików;

 -jest wycofane, bardzo nieśmiałe, mówi tylko przy członkach najbliższej rodziny.

Lub

-jest nadaktywne, niczego i nikogo się nie boi;

-potrąca inne dzieci, przewraca, nie zauważa, że może komuś zrobić krzywdę, obija się o ściany;

-jest zbyt silne;

-często niszczy zabawki;

-ma trudności ze skupieniem uwagi, wszystko go rozprasza;

-dźwiga różne przedmioty i jest to dla niego przyjemne;

-lubi mocne uściski, przygniatanie, chowanie się w bardzo ciasne miejsca.

Dziecko nie wyrośnie Samo z zaburzeń! Wczesne wdrożenie ćwiczeń i współpraca z terapeutą to gwarancja lepszej przyszłości zarówno dla malucha, jak i jego rodziców.