Co warto wiedzieć o metalowych łącznikach więźb dachowych?

Jeszcze kilka lat temu więźby dachowe były składane i zbijane dzięki połączeniom drewnianych elementów na wręby, czopy, nakładki czy gniazda. Produkcja takich konstrukcji szkieletowych i ich montaż były jednak zbyt długie. Bardziej ekonomiczna i jak się też okazuje, solidniejsza okazała się technika mocowań z wykorzystaniem metalowych łączników. Muszą one jednak być wytwarzane w zgodzie z restrykcyjnymi wymogami technicznymi z wysokiej klasy materiałów. Jakie rodzaje łączników wykorzystuje się zatem przy przygotowywaniu bardzo wytrzymałych więźb dachowych opartych o prefabrykowane wiązary?

Rodzaje łączników metalowych dla więźb dachowych

Rodzajów łączników metalowych dla więźb dachowych jest naprawdę wiele i można podzielić je ze względu na wymiary, jakość wykonania oraz wedle ich parametrów użytkowych. Szczególnie warto jednak pochylić się nad kilkoma wersjami mocowań, które różnią się od siebie budową. Najlepsi producenci oraz dystrybutorzy na rynku – np. firma WKRĘT Techniki Zamocowań – oferuje między innymi:

• Płytki perforowane – najczęściej są one tworzone z blach o grubości 2 mm i o kształcie kwadratu lub prostokąta. Służą one przede wszystkim do łączenie dwóch, a nawet trzech elementów więźby dachowej w jednej płaszczyźnie. Mowa np. o mocowaniach jętka-krokiew czy miecz-słup.
• Płytki kolczaste – nowoczesne łączniki ciesielskie składające się z płytek stalowych i specjalnych kolców. Nie wymagają one wbijania gwoździ i świetnie zastępują przy pracach monterskich standardowe płytki perforowane.
• Kątowniki – to dwie płytki perforowane połączone ze sobą w kształcie litery „L”. Często wyposażone są dodatkowo w wytłaczane żebra wzmacniające, dzięki czemu świetnie sprawdzają się do tworzenia połączeń narażonych na duże obciążenia. Kątowniki zazwyczaj stosowane są zatem przy mocowaniach: belka-belka, belka-słup oraz belka-legar.
• Wsporniki belek – to monolityczne płytki przypominające literkę „U” ze skrzydełkami. Służą one do mocowania dwóch belek. Łączniki te stosowane są również do tworzenia połączeń belek do ścian i do słupów, a w takim przypadku belka jest podtrzymywana od dołu przez  wyprofilowany uchwyt.
• Łączniki belek – służą one głównie do wykonywania połączeń podłużnych dwóch belek o identycznych przekrojach. Dzięki nim można sztukować belki.

Ponadto na rynku dostępne są łączniki uniwersalne, łączniki do płatwi i krokwi, wspornik krokwi, złącza czołowe czy wieszaki belki. Rodzajów mocowań dla więźb dachowych jest zatem bardzo dużo, a to wpływa na różnorodne techniki tworzenia konstrukcji szkieletowych dachów dla odmiennych typów obiektów. Najbardziej popularna jest jednak technologia prefabrykowanych wiązarów łączonych na płytki kolczaste.

Jakie wymogi muszą spełniać łączniki więźb dachowych?

Łączniki więźb dachowych produkowane są z wysokogatunkowej blachy ocynkowanej w standardowych wymiarach według norm PN-EN. Najlepsze spełniają również szereg unormowań ISO czy też DIN. Dodać warto, że takie mocowania zawsze muszą być opatrzone deklaracją własności użytkowych, Aprobatą Techniczną oraz znakiem CE. Jeśli chodzi o ich wytrzymałość, łączniki ciesielskie stosowane przy więźbach dachowych są odporne na korozję, promieniowanie UV, mróz, wilgoć, zmianę temperatury, a także na duże obciążenia i siłę nacisku.

Szczególnie pod tym względem wyróżniają się wręcz uniwersalne w zastosowaniu płytki kolczaste tworzone z blachy stalowej wraz ze 140 kolcami przypadającymi na każde 100 cm2 powierzchni łączącej. Ich konstrukcja niweluje nawet osłabienie więźby dachowej w miejscach mikrouszkodzeń drewna, gwarantując również błyskawiczny montaż. Dekarze nie muszą wbijać setek gwoździ, a cały szkielet dachu w większości może zostać przygotowany w warunkach zakładowych – mowa o tworzeniu wiązarów łączonych właśnie płytkami kolczastymi.