Zabytki architektury w Warszawie

Arkady Kubickiego wybudowane zostały w latach 1818-1821 według projektu Jakuba Kubickiego. W tym czasie dokonano przebudowy terenu pod Zamkiem Królewskim. Wówczas Wisła miała swój nurt pod samą skarpą. Parterowy budynek o długości 195 m składał się z siedmiu arkad, całość wyłożono piaskowcem, zbudowano biegnące w obie strony monumentalne schody prowadzące na taras widokowy powyżej, na którym posadzono drzewka i krzewy ozdobne, by powstało miejsce do spacerów. Po klęsce powstania listopadowego w 1831 roku wojska rosyjskie przejęły zamek, w tym Arkady Kubickiego. Przejścia zostały zamurowane, a w środku urządzono stajnie i koszary. Arkady pełniły funkcje wojskowe aż do czasów powojennych. W latach 90. XX wieku zdecydowano o odbudowie i rewitalizacji tego historycznego miejsca. Podczas prac archeologicznych dokonano wielu ciekawych odkryć, znaleziono m.in. relikty XIV-wiecznej fortyfikacji. Uroczyste otwarcie arkad dla zwiedzających nastąpiło w 2009 roku. Monumentalne wnętrze widoczne jest z zewnątrz przez przeszklenia. Obecnie Arkady Kubickiego to miejsce otwarte na wydarzenia kulturalne. Odbywają się tu wystawy i koncerty, zarówno wewnątrz, jak i w ogrodzie przed budynkiem.

Barbakan to element muru obronnego, przejście dzielące Stare Miasto od Nowego. Powstał w 1548 roku według projektu Jana Baptysty Wenecjanina. Tak naprawdę nigdy nie pełnił większych funkcji obronnych, jedynie w 1665 roku używany był w trakcie obrony Warszawy. Barbakan razem z Bramą Łazienną i Basztą Prochową tworzył tak zwaną Bramę Zakroczymską. W XVIII wieku częściowo uległ rozbiórce, a sto lat później budowlę włączono w obręb sąsiednich kamienic. Podczas II wojny światowej Starówka uległa całkowitemu zniszczeniu, na szczęście większość udało się odbudować. Barbakan zrekonstruowano na podstawie XVII-wiecznych rycin, a do budowy użyto cegły z rozebranych kamienic z Wrocławia i Nysy. Dzisiaj Barbakan z murami jest ozdobą warszawskiej Starówki, miejscem spacerów i spotkań.

Archikatedra św. Jana Chrzciciela to jedno z najważniejszych miejsc kultury i tradycji narodowej Polski. Tu swoje kazania wygłaszał ksiądz Piotr Skarga. W jej murach pacta conventa zaprzysiągł Władysław IV Waza. W archikatedrze odbyły się śluby i koronacje dwu władców Polski. Miały tu miejsce pogrzeby wielu osobistości oraz została zaprzysiężona Konstytucja 3 maja. Obecnie również odbywają się tu ważne uroczystości narodowe. Od 1994 można tu słuchać zmagań muzyków na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Organowej "Organy Archikatedry".

Tak zwana Brama Straceń jest wschodnią bramą Cytadeli Warszawskiej. Została zbudowana jako jedna z pierwszych spośród wszystkich czterech bram, tuż po powstaniu listopadowym. Oprócz funkcji wojskowych pełniła funkcje represyjne. Znajdował się tu areszt i odbywały się egzekucje. Jeszcze w okresie międzywojennym stała tu drewniana szubienica. Brama Straceń ma postać łuku triumfalnego z trzema przęsłami. Prowadzą do niej szerokie schody, a tuż za nią znajduje się apsydalny placyk, na którym składane są kwiaty. Przy bramie jest cmentarz ze 152 krzyżami i 7 macewami. Historia miejsca i dodatkowe informacje zostały umieszczone na sześciu tablicach pamiątkowych wiszących na bramie.

Pierwszy sejm dwuizbowy zwołano 18 stycznia 1493 roku. Początkowo parlament nie miał własnej siedziby. Następnie Sejm obradował na Wawelu, a od XVI wieku, kiedy przeniesiono stolicę z Krakowa - na Zamku Królewskim w Warszawie. Najbardziej charakterystycznym budynkiem w całym kompleksie jest półokrągły gmach sejmowy, który powstał w latach 1949-1952. Pierwsze obrady w tym budynku odbyły się 10 lutego 1919 roku. Główny hall wyłożony marmurem często możemy oglądać w telewizji, gdyż głównie tam posłowie udzielają wywiadów. Największa zaś salą jest Sejmowa Sala Posiedzeń, w której ławy i siedzenia zostały wykonane z drewna dębowego.

Cerkiew św. Marii Magdaleny to właściwie Cerkiew Metropolitalna Świętej Równej Apostołom Marii Magdaleny, zbudowana została w latach 1867-1869. Dzielnica ta ówcześnie zamieszkana była przez ludność rosyjską i to dla niej zbudowano świątynię. Wewnątrz zachowały się polichromie i bogaty ikonostas. W jednej z naw znajduje się mozaika z 1926 roku z przedstawieniem Ostatniej Wieczerzy. W 1944 roku Niemcy zrzucili dzwony, aby uzyskać materiał na broń. Stwierdzili jednak, że jakość stopu jest za słaba i zostawili połamane dzwony w kościele. Zostały one później posklejane i do dzisiaj przypominają o II wojnie światowej.

Cytadela Warszawska to fort wybudowany na rozkaz cara Mikołaja I Romanowa zaraz po upadku powstania listopadowego w 1831 roku. Wojska rosyjskie miały z twierdzy kontrolować miasto. Znajdowało się tu więzienie, przeprowadzano egzekucje powstańców i rewolucjonistów. Podczas powstania styczniowego w 1863 roku stacjonowało tam 55 tysięcy żołnierzy, w czasie pokoju liczba ta malała nawet do 5 tysięcy. Wokół Cytadeli wybudowano 104 kazamaty, czyli podziemne pomieszczenia, które mogły dodatkowo pomieścić 3 tysiące więźniów. Niestety w czasie I wojny światowej wojska niemieckie rozebrały część fortu, zaś w trakcie II wojny sabotażyści wysadzili skład amunicji. Obecnie Cytadela Warszawska jest siedzibą Wojska Polskiego, teren wokół murów w latach 50. XX wieku został przekształcony w park miejski. Jest to jedno z ulubionych miejsc spacerów warszawiaków, mimo mrocznej historii często wykorzystywane jako tło zdjęć ślubnych.

Budynek był siedzibą KC PZPR do 1990 roku. Zwany był też Domem Partii. Dzisiaj w tej monumentalnej konstrukcji mieści się Centrum Bankowo-Finansowe. Powstał w latach 1948-1952 według projektu Wacława Kłyszewskiego, Jerzego Mokrzyńskiego i Eugeniusza Wierzbickiego. Wokół budynku krążyły legendy: budynek miał mieć przejście podziemne prowadzące do Pałacu Kultury i Nauki, a także ukryty peron pociągowy, z którego - w sytuacji zagrożenia - dygnitarze mogliby uciec pociągiem do Moskwy. W 2009 roku dawna siedziba PZPR została wpisana do rejestru zabytków.

Fort Legionów przyjął swoją nazwę w 1921 roku, wcześniej funkcjonował jako Fort Włodzimierz. To pierścień umocnień Cytadeli Warszawskiej zbudowany w latach 1851-1853. Tworzy go trzykondygnacyjna wieża strzelnicza, zwodzony most od północy oraz fosa częściowo zasypana w 1865 roku. Gdy utworzono Twierdzę Warszawa, fort stracił na znaczeniu. Obecnie w budynku mieści się restauracja Forteca.