Zabytki architektury w Łodzi

Kamienica Bahariera została zbudowana w 1881 r. wg projektu Edwarda Crentzburga. W 1895 r. dokonano znacznej rozbudowy, dodając kolejne piętro i zwiększając liczbę ozdób na fasadzie. Plan zmian przygotował Piotr Brukalski. Rok 1897 to kolejna modernizacja, tym razem autorstwa Dawida Lande, który odmienił fasadę budynku, dodając do niej różnorodne bogate zdobienia, w większości nawiązujące do stylu empire.

Kamienica Balle to jeden z wielu przykładów kamienicy wielkomiejskiej z końcówki XIX wieku. Zbudowana została w 1892 r. przez Alojzego Balle. W 1948 r. otwarto tu największy sklep włókienniczy w Polsce, tzw. Dom Włókienniczy. Teraz swoją siedzibę mają tutaj Centrum Informacji Turystycznej, Biuro Promocji, Turystyki i Współpracy Zagranicznej Urzędu Miasta Łodzi, a także galeria sztuki. Przed budynkiem w 2009 r. postawiono posąg Misia Uszatka, jedną z rzeźb z serii Łódź Bajkowa.

Kamienica Bechtolda została zbudowana w 1914 roku. Zaprojektował ją Witold Szereszewski dla Ryszarda Bechtolda. Budynek charakteryzuje się eklektyczną fasadą ze zdobieniami w stylu empire. Jest on również znany z dwóch powodów: przed nim znajduje się jeden z pomników z Galerii Wielkich Łodzian - Fotel Jaracza, zaś ściana północna zajęta jest przez, zajmujące ponad 900 m², największe graffiti na świecie.

Kamienica Henryka Birnbauma powstała w 1895 r. wg projektu Gustawa Landaua-Gutentegera, dla fabrykanta Henryka Birnbauma. Zbudowano ją w stylu neorenesansowym. Przed II wojną światową znajdował się tu konsulat niemiecki. W latach 1980-1981 swoją siedzibę miał tu Zarząd Regionu NSZZ "Solidarność". Po ogłoszeniu stanu wojennego kamienicę zapieczętowano. W ciągu następnego ćwierćwiecza stała pusta i niszczała, szczególnie tragiczny dla wnętrz okazał się pożar, który strawił praktycznie całe oryginalne wyposażenie. W 2005 r. wyremontowano ją i przeznaczono na Centrum Szkoleniowo-Konferencyjne Instytutu Europejskiego.

Kamienica Hermana Konstadta autorstwa Juliusza Adolfa Junga została zbudowana w 1885 r. dla Hermana Konstadta. Fasada charakteryzuje się wyglądem eklektycznym, z mieszanką stylu barokowego i empire. Wyróżniającym kamienicę elementem jest wykusz nad bramą wejściową, który dźwigają dwaj atlanci. Na kolejnych piętrach można podziwiać kariatydy, czyli podpory w formie postaci.

Postawiona w latach 70. XIX w. Kamienica Oszera Kohna może się poszczycić tytułem pierwszej w Łodzi budowli w stylu secesji. Stało się tak dzięki przebudowie w latach 1901-1902, przy wykorzystaniu projektów Gustava Landau-Gutentegera dla finansisty Oszera Kohna. Słynny architekt miał swoją pracownię w tejże kamienicy. W podwórzu kamienicy znajdowała się jedna ze zniszczonych w trakcie II wojny światowej synagog - dom modlitewny Eliakima Gliksmana i Jakuba Jankielewicza.

W 1894 r. do Rządu Gubernialnego Piotrkowskiego trafił projekt budynku, sama budowa zakończyła się dwa lata później. Kamienica przez następne 70 lat była największą w Łodzi. Do 1993 r., kiedy to budynek odzyskali spadkobiercy, kamienica pełniła różne funkcje. Gdy Lendemu odebrano kamienicę, stała się ona siedzibą sztabu generała Blaskowitza, później Sądu Najwyższego i Apelacyjnego PRL. Przez kolejne 45 lat należała do Skarbu Państwa. Liczni właściciele na szczęście nie zniszczyli budynku i do dzisiaj podziwiać można ten imponujący przykład stylu klasycystycznego.

Kamienica Scheiblerowska uznawana jest za pierwszy budynek wielkomiejski, który powstał w Łodzi z takim rozmachem. Zbudowano ją w latach 1879-1881 dla Karola Scheiblera, słynnego fabrykanta. Mieściła magazyny, liczne sklepy oferujące luksusowe towary oraz część mieszkalną z apartamentami. Styl prezentowany przez kamienicę to neorenesans oparty na włoskich wzorcach. Na szczególną uwagę zasługuje monumentalny narożnik kamienicy, który ozdobiony jest kulistym wykuszem, a zakończono go kopułą w stylu neobarokowym.

Kamienica Schyichtów została zbudowana w 1905 r. dla Gustawa i Aliny Schichtów. Autorem planów był Gustaw Landau-Gutenteger, który postanowił zamieszkać w oficynie kamienicy. Od razu widoczny jest styl secesji, w którym utrzymana jest budowla - brama wjazdowa umieszczona jest asymetrycznie, co stanowi charakterystyczny element tego nurtu. Na fasadzie budowli, szczególnie w jej górnej części, znajdują się liczne zdobienia o motywach roślinnych i geometrycznych, a także maski ludzkie i zwierzęce.