Zabytki architektury w Łodzi

Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka to łódzki teatr powstały w 1949 roku. Otworzono go po tym, gdy grupa wychowanków łódzkiej szkoły teatralnej Leona Schillera (Grupa Młodych Aktorów) zaproponowała, aby utworzono nowy, współczesny teatr polityczny. Pierwszym przedstawieniem była premiera sztuki Brygada szlifierza Karhana autorstwa Vaška Káňi. Dyrektorem został Kazimierza Dejmka, którego imieniem nazwano teatr w 2008 roku. Początkowo działalność artystyczną prowadzono w gmachu Domu Żołnierza, jednakże dość szybko, bo już w 1951 r. Teatr Nowy otrzymał swoją własną siedzibę przy ul. Więckowskiego 15.

Willa Józefa Richtera, autorstwa Piotra Brukalskiego, została zbudowana w latach 1888-1889. Jest to jeden z trzech budynków zespołu rezydencjonalno-fabrycznego, wykazuje cechy renesansu włoskiego, z charakterystyczną loggią od strony ogrodu. Przez lata willa pełniła różnego rodzaju funkcje - mieszkał tu wojewoda, mieścił się dom dziecka, a potem urząd stanu cywilnego.

Willa Leopolda Kindermanna powstała wg projektu Gustawa Landau-Gutentegera, jak wiele innych budowli w stylu secesji w Łodzi. Zbudowana w 1903 r., jest jednym z najpiękniejszych budynków w mieście i jednym z najlepszych przykładów architektury secesji. Okna różnych rozmiarów, liczne bogate zdobienia o motywach roślinnych oraz witraże - to wszystko warto obejrzeć przy wizycie. Szczególnie, że wyposażenie pochodzi z epoki, zaś Miejska Galeria Sztuki, która obecnie mieście się w willi, stale urządza wystawy różnego typu.

Zbudowana w 1904 r. willa Reinholda Richtera jest przykładem budowli manierystyczno-neorenesansowej, prezentującej wpływy m.in. architektury secesyjnej. Zaprojektował ją na wzorach niemiecko-angielskich Ignacy Stebelski. Typowym dla secesji motywem są różnorodne okna, każde w innym rozmiarze. Na uwagę zasługuje doskonale wkomponowana w całość projektu ozdobna wieżyczka. Również wnętrze jest widokiem wartym zobaczenia, gdyż zachowało się w bardzo dobrym stanie. Obecnie mieści się tu Rektorat Politechniki Łódzkiej.

Bałucki Rynek przed wojną był zasilanym wiejskimi produktami targowiskiem. W czasie II wojny światowej zmienił się w Baluter Ring, rozdzielano tu żywność i opał, przydzielano surowce do poszczególnych resortów, odbierano tam również gotowe produkty. Na rynku i wokół niego znajdowały się najważniejsze siedziby administracji żydowskiej i niemieckiej, m.in. mieściła się tu siedziba ekspozytury niemieckiego zarządu getta. Dzisiaj miejscu temu przywrócone zostało pierwotne przeznaczenie, działa tu prężnie detaliczny bazarek.

Budynek zwany Bielnikiem jest najstarszym obiektem fabrycznym zachowanym w Łodzi. Należał do Tytusa Kopischa, był częścią jego zakładu, służąc jednak głównie jako mieszkanie fabrykanta. Utrzymany jest w stylu klasycystycznym. Obecnie mieści się tu Urząd Miasta Łodzi, a w jego wnętrzu zachowano oryginalne drewniane elementy wyposażenia.

Dawny budynek Straży Ogniowej powstał w 1891 r. wg projektu Hilarego Majewskiego, na terenie przedsiębiorstwa Scheiblera, z przeznaczeniem dla przyzakładowej straży pożarnej. Budowla posiada wieżę strażniczą oraz garaże. Tuż za nią wybudowano domy dla strażaków oraz stajnie. Na placu przed budynkiem możemy podziwiać maszynę parową z XIX w., która służyła do pompowania wody.

Dawna cukiernia Roszkowskiego znajdowała się w kamienicy wybudowanej pod koniec XIX w. przy ul. Piotrkowskiej. Było to znane miejsce, chętnie odwiedzane przez łódzkie elity towarzyskie przełomu XIX i XX wieku. To tutaj Reymont zbierał informacje, które posłużyły mu do napisania powieści Ziemia Obiecana.

Dawny Hotel i Teatr Victoria to obiekty powstałe w II poł. XIX w. z inicjatywy Wilhelma Kerna. Hotel oferował usługi na najwyższym poziomie, w tym wygodne pokoje i doskonałe potrawy. Teatr Victoria gościł na swoich deskach wielu znanych artystów, był ulubioną instytucją kulturalną Polaków. Teatr spalił się, zaś w jego miejscu utworzono kino "Cassino".