Tworzenie instalacji wodno-kanalizacyjnej w łazience
Instalacja wodno-kanalizacyjna jest ważnym elementem każdego domu. Jeszcze bardziej istotne jest jej prawidłowe zaplanowanie oraz wykonanie. Mnogość czynników, na które należy zwracać uwagę, znacznie podnosi skalę trudności tego zadania. W poniższym artykule przedstawimy Wam szereg zasad, jakimi należy się bezwzględnie kierować w trakcie prac nad instalacją wodno-kanalizacyjną. Dzięki naszym podpowiedziom unikniecie wielu powszechnych błędów.
Instalacja kanalizacyjna
Pierwszym etapem tworzenia instalacji w łazience jest wykonanie podejść kanalizacyjnych. Są to specjalne odgałęzienia, które łączą pion kanalizacyjny z poszczególnymi urządzeniami. Wspólne podejście do tzw. pionu mogą mieć na przykład umywalki, kabiny prysznicowe oraz wanny. Oddzielne powinna mieć jedynie toaleta. Musi być ono położone niżej od pozostałych podejść. Podejście pod toaletę może mieć maksymalnie 1 m. długości. W przypadku wanny, umywalki i prysznica – 3 m.
Projektując instalację kanalizacyjną należy także zadbać o sprawne odprowadzanie ścieków. Nie będzie to możliwe bez zastosowania rur o odpowiedniej średnicy i spadku. Średnica rur dla toalety wynosi 110 mm. Dla wanny i kabiny prysznicowej wynosi ona 50 mm. Najmniejsza średnica jest stosowana przy umywalce (32-40 mm.). Spadek rur kanalizacyjnych powinien zawierać się w przedziale 2-15 cm na każdy metr długości. Istotną kwestią jest także wysokość wlotu odpływu. W przypadku umywalek wynosi ona 50-60 cm od podłogi. Wlot wanny zazwyczaj umiejscowiony jest na wysokości 15-16 cm. Jeśli chodzi o prysznic wysokość wlotu wynosi kilka centymetrów. „Każdy odpływ powinien być zabezpieczony kolankiem, które chroni przed przykrymi zapachami z kanalizacji” – przestrzega specjalista z firmy GWINT, zajmującej się kompleksową obsługą instalacji wodno-kanalizacyjnych. A co z odpływem miski toaletowej? Możemy tu zastosować odpływ pionowy lub poziomy. Ten pierwszy spotyka się już tylko w starszym budownictwie.
Instalacja wodna
Do prowadzenia instalacji wodnej używane są rury stalowe, miedziane oraz PCV. Te pierwsze mają wiele wad, z których największe to korozja i szybkie zarastanie kamieniem. Rury stalowe wymagają wymiany co 7-10 lat. Lepiej zatem zdecydować się na rury miedziane lub PCV. Tworzywo sztuczne jest lżejsze od stali co znacznie ułatwia montaż. Ponadto tworzywo nie zmienia smaku, zapachu i koloru wody. Niestety rury PCV są bardziej wrażliwe na działanie wysokiej temperatury. Instalacja miedziana jest najdroższa. Z drugiej strony ze względu na plastyczność miedzi są bardzo łatwe w montażu. W odróżnieniu od tworzywa sztucznego miedź jest odporna na wysokie temperatury. Wykazuje także dobre przewodnictwo cieplne i elektryczne. Instalacja z miedzi może przetrwać nawet 50 lat. Jest jednak bardzo podatna na niektóre rodzaje korozji.
Instalacji wodnej nie można układać nad przewodami elektrycznymi i gazowymi. Nie powinno się także łączyć rur w podłodze.
Tworzenie instalacji wodno-kanalizacyjnej nie należy do prostych zadań. Aby była funkcjonalna i bezpieczna należy rygorystycznie przestrzegać zasad dotyczących jej montażu.
