Rehabilitacja w domu – na czym polega i kto może z niej skorzystać?
Leczenie poprzez zabiegi rehabilitacyjne jest już nieodłącznym elementem rekonwalescencji po urazach czy zabiegach medycznych. Wielu pacjentów ma jednak problem z dotarciem do przychodni z racji złego stanu zdrowia. Na szczęście istnieje rehabilitacja środowiskowa, czyli odbywana w domu chorego. Kiedy można skorzystać z tego typu leczenia i jak to zrobić?
Rehabilitacja u pacjenta w domu
Rehabilitacja stała się w ostatnich latach nieodłącznym elementem leczenia różnego rodzaju dolegliwości. Niestety, przebyty udar, choroba Parkinsona, zwyrodnienia stawów, uszkodzenie układu nerwowego czy zanik mięśni często stają się przeszkodą uniemożliwiającą dotrwacie do najbliższego gabinetu rehabilitacyjnego w celu podreperowania zdrowia. W momencie kiedy pacjent ma znaczne problemy z poruszaniem się, wiele przychodni rehabilitacyjnych, jak np. Przychodnia Rehabilitacyjno - Lecznicza Oks - Med z Jarocina oferuje zabiegi w ramach rehabilitacji środowiskowej, co oznacza, że spotkania z rehabilitantem będą się odbywały regularnie w domu pacjenta.
Tego typu świadczenia są darmowe w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. Aby móc skorzystać nieodpłatnie z rehabilitacji domowej należy zgłosić się po skierowanie do lekarza POZ. lub każdego innego specjalisty mającego umowę z NFZ-em. Pamiętać trzeba, aby na skierowaniu widniała adnotacja o zaleceniu rehabilitacji w domu. Kiedy skierowanie mamy w kieszeni, trzeba wybrać odpowiednią placówkę realizującą taki zakres świadczeń i umówić się na pierwszą wizytę kontrolną. Skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne w warunkach domowych jest ważne 30 dni od daty wystawienia.
Komu przysługuje rehabilitacja do domu?
Darmowa rehabilitacja w domu niestety nie przysługuje każdemu. Tego typu świadczenie w ramach NFZ jest najczęściej zapisywane pacjentom, którzy mają duże problemy z poruszaniem się i nie mogą dotrzeć do placówki o własnych siłach. Rehabilitacja środowiskowa jest dostępna przede wszystkim w przypadku:
- ciężkich uszkodzeń układu nerwowego, które osiągają piąty stopień inwalidztwa,
- uszkodzeń rdzenia kręgosłupa, które pojawiło się nie dalej niż rok od wizyty u lekarza,
- uszkodzeń mózgu, np. w wyniku udaru lub urazach,
- chorób o charakterze przewlekłym, m.in. miopatie, choroba Parkinsona, rdzeniowy zanik mięśni, guzy mózgu, RZS,
- chorób o charakterze zwyrodnieniowym (np. stawów biodrowych lub kolanowych, po zabiegach endoprotezoplastyki stawu – do 6 miesięcy od wykonania operacji),
- urazów kończyn dolnych (max. do 6 miesięcy od powstania urazu).
Rehabilitacja środowiskowa przysługuje również pacjentom w stanie wegetatywnym lub apalicznym. Domowa rehabilitacja w ramach NFZ może trwać 80 dni zabiegowych w roku kalendarzowym, a także nie może przekraczać pięciu zabiegów na dzień. W wyjątkowych sytuacjach można przedłużyć okres trwania rehabilitacji domowej – potrzebna jest pisemna zgoda od lekarza. Można również skorzystać z rehabilitacji domowej prywatnie, wtedy żadne ograniczenia czasowe nie są problemem.
Jak wygląda rehabilitacja domowa?
Rehabilitacja środowiskowa tak naprawdę niewiele się różni do tej wykonywanej w gabinecie rehabilitacyjnym, w domu pacjenta również stosuje się kinezyterapię, czyli leczenie ruchem. Obejmuje ona przede wszystkim ćwiczenia bierne oraz czynne, ćwiczenia mobilizujące i wzmacniające, ćwiczenia izometryczne, pionizację. Ma to na celu głównie redukcję napięć mięśniowych. Rehabilitanci na wizytach domowych mogą z powodzeniem stosować również fizykoterapię oraz masaż leczniczy. Fizykoterapia to działanie na organizm oraz obszary dotknięte chorobą różnymi zjawiskami fizycznymi – są to fale uderzeniowe lub prądy. Pierwsza wizyta kontrolna pomoże ustalić indywidualny plan terapii.
