Podstawowe informacje na temat opieki zdrowotnej w domu
Osoby obłożnie chore niemające możliwości ruszenia się z domu także mogą liczyć na pomoc medyczną. Nie ma konieczności, by pojawić się osobiście w placówce medycznej – szczególnie, jeśli nasz stan ma ulec pogorszeniu na skutek opuszczenia mieszkania. Co ważne, pomoc medyczna w miejscu zamieszkania może być finansowana przez NFZ. Na jakich zasadach jest przyznawana?
Wizyta domowa lekarza pierwszego kontaktu
Poważna choroba nie pozwala niektórym pacjentom na opuszczenie łóżka. W takim przypadku niemożliwe staje się jej dokładne zdiagnozowanie w placówce służby zdrowia. Konieczne jest zamówienie wizyty domowej lekarza pierwszego kontaktu z najbliższej przychodni rodzinnej.
Nawet, jeśli pacjent nie dokonał uprzednio wyboru lekarza pierwszego kontaktu, może to zrobić choćby w chwili, gdy niezbędna stanie się wizyta domowa. Wymagane będzie jednak, by podpisał odpowiednią deklarację, której wzór możemy pobrać w każdej przychodni lub ściągnąć z Internetu.
Co ważne, lekarza pierwszego kontaktu możemy wezwać także w nocy, w święta czy niedzielę – w takim wypadku musimy jednak skontaktować się z placówką służby zdrowia świadczącą opiekę całodobową. Informacje na temat tej opieki również znajdziemy w przychodni lub Internecie.
Jeśli lekarz stwierdzi, że konieczne jest przetransportowanie chorego na specjalistyczne badania lub do szpitala, pacjent może liczyć na opłaconą z NFZ podróż do odpowiedniej placówki medycznej.
Kto jest uprawniony do domowej pomocy pielęgniarskiej?
Jeżeli sytuacja jest poważna i pacjent potrzebuje ciągłej regularnej opieki medycznej – bo wymaga np. regularnych zastrzyków lub zmiany opatrunku – ma prawo do uzyskania pomocy pielęgniarskiej. Pomoc tego typu świadczą rozmaite placówki służby zdrowia, w tym s.c. Panaceum. Oczywiście opieka pielęgniarska w ramach podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) to nie jedyna pomoc, jaką może uzyskać chory.
W przypadku, gdy pacjent wymaga systematycznej opieki przez okres dłuższy niż dwa tygodnie, warto zadbać o uzyskanie pielęgniarskiej opieki długoterminowej. Kwalifikują się do niej pacjenci, którzy wymagają np. zabiegów pielęgnacyjno-leczniczych w przetoce, stomii czy przy odleżynach, a także trudno gojących się ranach.
Ważnym kryterium jest również uzyskanie od zera do czterdziestu punktów na zmodyfikowanej skali Barthel.
Stopień samodzielności pacjenta ocenia pielęgniarka lub pielęgniarz, natomiast samo skierowanie wystawia lekarz pierwszego kontaktu. Dokumenty te są podstawą do udzielenia opieki długoterminowej.
