Na czym polega tympanometria? Najpopularniejsze badania laryngologiczne
W przypadku chorób uszu, zwłaszcza u dzieci konieczne jest odwiedzenie lekarza laryngologa, który wykona niezbędne badania i zdiagnozuje chorobę, a także rozpocznie leczenie. Jednym z popularnych badań laryngologicznych jest tympanometria, pozwalająca na zdiagnozowanie między innymi niedosłuchów już i najmłodszych pacjentów. Zobacz, na czym polega to badanie i gdzie możesz je wykonać.
Czym jest tympanometria?
Tympanometria, nazywana również audiometrią impedancyjną to nieinwazyjna metoda badania słuchu. Za jej pomocą można zdiagnozować schodzenia i urazy, takie jak:
- pęknięcie błony bębenkowej,
- infekcje ucha środkowego,
- wysiękowe zapalenie ucha środkowego,
- niedrożność trąbki Eustachiusza,
- nieprawidłowość zanikania odruchu strzemiączkowego,
- niedosłuchy,
- bezpowietrzność,
- płyn w jamie bębenkowej,
- porażenie nerwu twarzowego.
Badanie polega na ocenie podatności błony bębenkowej na zmiany ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Badanie to jest obiektywne – jego wynik opiera się na danych mierzalnych, a nie odczuciach pacjenta, i nieinwazyjne. Z tego względu może być wykonywane u dzieci, również w wieku niemowlęcym, u których występuje podejrzenie niedosłuchu lub zapalenia ucha środkowego.
Jak przebiega badanie?
Przed wykonaniem tympanometrii konieczne jest badanie otolaryngologiczne. Polega ono na ocenie drożności trąbki słuchowej oraz subiektywnym badaniu słuchu, jakim jest czyli audiometria tonalna i audiometria słowna, czyli sprawdzenie rozumienia mowy za pomocą testów słownych. Jeśli po tych badaniach pojawią się podejrzenia uszkodzenia błony bębenkowej, niedosłuchu lub stanów zapalnych, lekarz laryngolog kieruje na audiometrię impedancyjną, czyli tympanometrię.
Samo badanie polega na wprowadzeniu do ucha sondy pomiarowej z zaślepką uszczelniającą kanał słuchowy. Sonda podłączona jest do tak zwanego tympanometru i która pozwala zmienić ciśnienie w zakresie od -400 do + 400 mm słupa wody. Urządzenie to generuje bodźce dźwiękowe i zmienia wartości ciśnienia, jednocześnie rejestrując odchylenia błony bębenkowej oraz reakcje tzw. mięśnia strzemiączkowego.
Badanie trwa kilkanaście minut i jest bezbolesne, jednak może być odczuwane jako nieprzyjemne ze względu na odczuwane zmiany ciśnienia, a także natężenia hałasu. Podczas badania niezbędna jest cisza, pacjent nie powinien również przełykać śliny. Badanie prowadzone jest w pozycji siedzącej, a małe dzieci zazwyczaj trzymane są przez rodziców na kolanach.
Po zakończeniu badania otrzymujemy wyniki przedstawione w formie krzywej, przedstawiające zanotowane odchylenia błony bębenkowej. To na jej podstawie lekarz stwierdza nieprawidłowości i decyduje o sposobie leczenia.
