Metody diagnostyki samochodowej

Każdy samochód wymaga kontroli stanu technicznego w celu sprawdzenia kondycji pojazdu i wykrycia ewentualnych usterek. Służy temu diagnostyka samochodowa, której początki sięgają jeszcze XIX wieku. Jednak dopiero w latach 60. XX wieku doszło do rozwoju diagnostyki i popularyzacji urządzeń pomiarowych, takich jak woltomierz czy oscyloskop. Dzisiaj jest znacznie łatwiej. Auta są wyposażone w komputery, a diagnostyka jest znacznie łatwiejsza i szybsza.

Komputerowa diagnostyka samochodowa

Dzisiaj z racji wspomnianego udogodnienia jakim jest wyposażenie samochodów w komputery, najbardziej popularną metodą diagnostyki jest komputerowa diagnostyka samochodowa. Jej największą zaletą jest możliwość zweryfikowania stanu pojazdu bez demontażu poszczególnych elementów. Na czym polega?

Do komputera sterującego samochodem zostaje podłączony specjalny komputer diagnostycznym (zwany testerem diagnostycznym). Następnie pracownik warsztatu motoryzacyjnego ocenia stan poszczególnych układów znajdujących się w aucie, porównując wartości kolejnych parametrów z wartościami parametrów, które wskazuje producent. Niektóre testy wykonuje się w trakcie jazdy, aby dokładnie sprawdzić pojazd. W ten sposób diagnozowane są wszystkie systemy auta, a my możemy otrzymać błyskawiczną informację na temat stanu naszego samochodu – wyjaśnia nasz rozmówca z firmy Motozeg, prowadzącej dwie Okręgowe Stacje Kontroli Pojazdów w Gliwicach.

Narzędzia do diagnostyki samochodowej

Czynności diagnostyczne mogą również odbyć się z częściowym demontażem i za pomocą specjalnej do tego celu aparatury techniczno-pomiarowej. Mechanicy samochodowi wykorzystują:

• ciśnieniomierze i mierniki podciśnienia,
• stetoskopy,
• urządzenia do sprawdzania geometrii podwozi samochodowych,
• wyważarki,
• urządzenia do sprawdzania instalacji elektrycznej samochodu,
• przyrządy do sprawdzania układu hamulcowego, takie jak stanowiska rolkowe,
• urządzenia do sprawdzania amortyzatorów z wykorzystaniem metody drgań swobodnych oraz metody drgań wymuszonych,
• urządzenia do kontroli świateł i ich poprawnego ustawiania,
• przyrządy do sprawdzania geometrii zawieszenia,
• przyrządy do sprawdzania układów napędowych,
• urządzenia mające za zadanie analizę spalin,
• przyrządy do kontroli ciśnienia sprężarki silników,
• urządzenia do diagnostyki układów wtryskowych,
• urządzenia do diagnostyki układów gaźnikowych,
• testery akumulatorów,
• testery świec żarowych w przypadku diagnostyki samochodów z silnikami Diesel,
• urządzenia do weryfikowania nadmiernego zużycia łożysk,
• suwmiarki,
• średnicówki,
• szczelinomierze,
• mikrometry
• różnego rodzaju narzędzia ręczne, w tym wkrętaki i klucze dynamometryczne,
• narzędzia ręczne zmechanizowane, w tym narzędzia pneumatyczne i elektryczne, np. pistolety do przedmuchiwania,
• urządzenia wentylacyjne.

Kontroli podlegają wszystkie układy i zespoły pojazdów mechanicznych, czyli:

• układ hamulcowy (hamulec ręczny i nożny),
• układy wtryskowe i zapłonowe silnika,
• układy przenoszenia napędu,
• geometria układu kierowniczego oraz układy zawieszenia,
• ciśnienie sprężania silnika,
• podciśnienie w rurze dolotowej,
• akumulator,
• amortyzatory,
• skład spalin,
• ustawienia świateł,
• sygnalizacja dźwiękowa,
• instalacja elektryczna.

Protokół diagnostyczny

Po przeprowadzeniu diagnostyki samochodowej właściciel auta otrzymuje protokół diagnostyczny, w którym zawarte są:

• dane warsztatu samochodowego przeprowadzającego diagnostykę samochodową,
• dane właściciela pojazdu,
• data przyjęcia i odbioru samochodu, w tym marka, numer rejestracyjny, model i przebieg pojazdu,
• wstępna ocena stanu pojazdu,
• właściwa ocena stanu pojazdu z wyszczególnieniem przeprowadzonych etapów diagnostycznych i opisem wykrytych uszkodzeń,
• opis przeprowadzonych praw naprawczych,
• dodatkowe zalecenia dla pojazdu.