Komu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny?
Zasiłek pielęgnacyjny jest świadczeniem przyznawanym w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki osobie niezdolnej do samodzielnej egzystencji. Jego kwota wynosi 215,84 zł. Kto może ją otrzymać i na jak długo? Komu nie przysługuje prawo do zasiłku pielęgnacyjnego? Przeczytaj nasz artykuł.
Komu przysługuje zasiłek pielęgnacyjny?
Przepisy mówią, że zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia pomocy innej osobie w związku z jej niezdolnością do samodzielnej egzystencji.
Co oznacza niezdolność do samodzielnej egzystencji? W tym przypadku musi ona być spowodowana naruszeniem sprawności organizmu, która powoduje konieczność stałej lub długotrwałej opieki. Musi ona również wymagać pomocy drugie osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: mycie się, ubieranie, samodzielne spożywanie posiłków, kupno żywności itd.
Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:
- niepełnosprawnemu dziecku,
- osobie niepełnosprawnej powyżej 16 roku życia, jeśli legitymuje sie ona orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności,
- osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, która legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeśli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia,
- osobie, która ukończyła 75 lat.
Czy prawo do zasiłku przysługuje cudzoziemcom?
Prawo do zasiłku pielęgnacyjnego przysługuje zarówno obywatelom Polski, jak i cudzoziemcom. Jednak w tym drugim przypadku należy spełniać określone wymagania. Zasiłek może otrzymać osoba, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z rodziną na podstawie:
- zezwolenia na osiedlenie się,
- zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich,
- zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony,
- w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej.
Kto nie może się ubiegać o zasiłek pielęgnacyjny?
Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie, która została umieszczona w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie. Chodzi tutaj o sytuację, w której osoba ta faktycznie przebywa w takiej instytucji, a nie dostała jedynie skierowanie do ośrodka, które nie zostało wykonane.
Instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie w świetle przepisów prawa są: dom pomocy społecznej, placówka opiekuńczo-wychowawcza, młodzieżowy ośrodek wychowawczy, schronisko dla nieletnich, zakład poprawczy, areszt śledczy, zakład opiekuńczo-leczniczy, szkoła wojskowa lub inna instytucja, jeśli zapewnia ona nieodpłatne pełne utrzymanie.
Zasiłek nie przysługuje również osobom, których członkowie rodziny otrzymują za granicą świadczenia na pokrycie wydatków związanych z pielęgnacją tych osób, chyba że przepisy stanowią inaczej. Zasiłku pielęgnacyjnego nie otrzymają także osoby uprawnione do dodatku pielęgnacyjnego.
Na jak długo ustala się prawo do zasiłku?
Prawo do zasiłku pielęgnacyjnego ustalane jest na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony. W takim przypadku prawo do zasiłku ustala się do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia.
Jeśli w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zostanie złożony wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, prawo to ustala się od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności.
W przypadku uzyskania kolejnego orzeczenia, które stanowi kontynuację poprzedniego, zasiłek pielęgnacyjny przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin ważności poprzedniego orzeczenia, jeśli osoba złożyła wniosek o ustalenie niepełnosprawności (w terminie miesiąca od dnia utraty ważności poprzedniego orzeczenia) oraz prawa do zasiłku pielęgnacyjnego (w terminie trzech miesięcy od dnia wydania orzeczenia).
