Jakie są najważniejsze różnice pomiędzy fornirem naturalnym a modyfikowanym?
Fornir jako materiał wykończeniowy kojarzy się przede wszystkim z wykorzystaniem na drzwiach zewnętrznych. To właśnie on odpowiada za nadanie stolarce pożądanych właściwości estetycznych oraz – co wyda się oczywiste – wytrzymałościowych. Współcześnie klienci mogą spotkać się z fornirem naturalnym oraz modyfikowanym. Z jakimi informacjami na ich temat warto się zatem zapoznać?
Charakterystyka forniru naturalnego
Fornir niezwykle cienkie płaty drewna uzyskane ze ściętych pni drzew przy wykorzystaniu skrawania. Ich grubość wynosi od 0,1 do 0,5 milimetra. Uzyskane w ten sposób arkusze łączy się w wiązki z zachowaniem kolejności, w jakiej zostały zdjęte z pnia. Taki sposób działania pozwala na idealne odwzorowanie rysunku słojów, który zachowuje swoją ciągłość oraz bardzo spójny odcień. W tym miejscu trzeba wyraźnie podkreślić, że współcześnie fornir postrzegany jest w kategoriach ciekawej alternatywy dla drewna litego.
Pozwala się cieszyć absolutnie zjawiskową estetyką przy jednoczesnym wyeliminowaniu problemów związanych przede wszystkim ze skrzypieniem czy znacznie groźniejszym odkształcaniem. Klienci, którzy zdecydują się na wybór produktu w wykończeniu fornirowym, mogą mieć całkowitą pewność co do tego, że ten do złudzenia będzie przypominał lite drewno. Fornir naturalny występuje w wielu wariantach kolorystycznych, choć największym zainteresowaniem cieszą się odcienie dębu, brzozy, iroko, orzecha oraz kolor mahoniowy. Co jeszcze warto wiedzieć?
Czym jest fornir modyfikowany?
W zdecydowanej większości przypadków fornir tego typu pozyskiwany jest z drzew rosnących na afrykańskich plantacjach. Mowa tutaj przede wszystkim o Wybrzeżu Kości Słoniowej oraz Gwinei. Jeżeli zaś chodzi o sam proces produkcji, to drewno w pierwszej kolejności skrawane jest na arkusze, które po usunięciu wszelkich niedoskonałości, poddaje się zabarwianiu i klejeniu w bloki. Następnie arkusze układa się w stosy i prasuje. Podczas tego procesu formuje się wzór, który musi odpowiadać naturalnemu rysunkowi drewna. Dzięki technologicznej ingerencji w strukturę drewna, każdy uzyskany arkusz charakteryzuje się identycznym wyglądem.
