Jak wykończyć elewację w różnych systemach ocieplenia?
Wygląd elewacji stanowi wizytówkę całego budynku. Na rynku dostępnych jest wiele odmiennych materiałów wykończeniowych, pozwalających stworzyć eleganckie i oryginalne aranżacje. Niemniej jednak ich wybór nie jest dowolny, zastosowanie bowiem konkretnych produktów ogranicza sposób wykonania termoizolacji. Ponadto należy wziąć pod uwagę między innymi środowisko, w jakim zlokalizowany jest obiekt.
Rodzaje konstrukcji ścian
W budynkach mury mogą być wykonane w na trzy sposoby i tym samym otrzymujemy ściany jedno-, dwu- oraz trzywarstwowe. Przy budowie pierwszej z wymienionych wykorzystuje się materiały cechujące się wysokim poziomem izolacyjności termicznej. Z tego względu nie wymaga wykonywania na niej warstwy ocieplenia. Wśród nich wyróżnia się przede wszystkim beton komórkowy, a także ceramikę poryzowaną. Do wykończenia elewacji w takiej sytuacji posłużą tynki tradycyjne oraz cienkowarstwowe.
Ściany dwuwarstwowe z kolei składają się z muru oraz warstwy materiałów termoizolacyjnych – wełny mineralnej bądź płyty styropianowych. Ocieplenie tworzy się metodą lekką mokrą, nazywaną ETICS lub BSO, bądź lekką suchą przy pomocy metalowego albo drewnianego rusztu, na którym mocuje się komponenty. W tym przypadku kolejno sprawdzą się tynki cienkowarstwowe oraz okładzina elewacyjna PCV czy też drewniana. Najrzadziej stosowany sposób wznoszenia murów to konstrukcja trójwarstwowa. Tutaj wewnętrzna i środkowa część wyglądają podobnie jak wyżej. Zewnętrzna zaś to ścianka elewacyjna tworzona z reguły z cegieł klinkierowych, mocowana za pomocą kotew. Ta nie wymaga już żadnego dodatkowego wykończenia.
Dobór tynku zewnętrznego
Można łatwo wywnioskować, że tego rodzaju chemia budowlana stanowi najczęściej stosowany materiał elewacyjny. Nic w tym dziwnego, ponieważ to szybki, stosunkowo tani sposób, dający także duże możliwości aranżacyjne ze względu na szeroki wybór produktów. Te nabędziemy między innymi w internetowym sklepie budowlanym Fudal. Ich dużą zaletę stanowi uniwersalność, ponieważ można je zastosować zarówno w przypadku ocieplenia budynku wełną mineralną, jak i płytami styropianowymi. Przy ich wyborze warto wziąć pod uwagę warunki środowiskowe. Dla przykładu, jeśli dom znajduje się w pobliżu zbiornika wodnego, należy pokryć go produktami wykazującymi odporność na wilgoć.
Wśród tynków cienkowarstwowych wyróżniamy między innymi mineralne, akrylowe, silikonowe, silikatowe, mineralno-polimerowe. Część z nich można wykorzystać na obydwu rodzajach materiału termoizolacyjnego, inne zaś są przeznaczone pod konkretny jego typ. Na styropianie sprawdzą się wszystkie warianty produktów, ale optymalnym rozwiązaniem będzie pokrycie go akrylowym lub silikonowym. Pierwszy charakteryzuje się wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne oraz odpornością na wodę opadową. Niemniej jednak ulega szybkiemu zabrudzeniu, dlatego nie poleca się go w miejscach narażonych na duże zanieczyszczenia. W takim przypadku lepiej sprawdzi się silikonowy, mający właściwości hydrofobowe i samooczyszczające. Ponadto wyróżnia je paroprzepuszczalność, w związku z tym będzie także idealnym wyborem przy wełnie mineralnej. Z taką termoizolacją współgrają również wyroby mineralne, ograniczające rozwój alg oraz glonów. Należy mieć na uwadze, że nie mogą one stanowić ostatecznej warstwy wykończeniowej.
Dopasowanie kolorystyki elewacji
Większość dostępnych na rynku tynków cienkowarstwowych dostępna jest w wielu barwach. Barwi się ją w masie lub dodając pigment do gotowej już mieszanki. Niektóre jednak – tradycyjne i mineralne – wymagają dodatkowego pokrycia farbą fasadową. Wśród nich znajdziemy warianty akrylowe, silikatowe oraz silikonowe. Warto zwrócić uwagę, czy dany produkt w składzie ma dodatki, które zmniejszą ryzyko pojawienia się na elewacji grzybów oraz glonów. Te nie tylko nie wyglądają estetycznie, ale również naruszają powłokę, a tym samym warstwę ocieplenia, co może pogorszyć parametry termoizolacyjne. W tej kwestii znaczenie ma także dobór kolorystyki. Powinno unikać się farb w ciemnych oraz wyrazistych odcieniach, które ulegają szybkiemu i intensywnemu nagrzaniu. Skutkuje to nadmiernym naprężeniem materiałów, powstawaniem spękań, a także blaknięciem farby.
Przy łączeniu ze sobą różnych materiałów wykończeniowych, czy to tynków, farb, drewna, kamieni, klinkieru, czy też cegły warto zastosować zasadę wykorzystania maksymalnie trzech różnych kolorów. W ich obrębie możemy natomiast dowolnie zestawiać ze sobą ich różne odcienie. Przy wyborze należy wziąć pod uwagę styl architektoniczny budynku, otoczenie zewnętrzne, stopień skomplikowania bryły domu. Sprawdzone oraz harmonijne połączenia to między innymi beż i brąz, szarości wraz z bielą, czy też bardziej oryginalne – żółć oraz zieleń.
