Jak chronić dziecko i jak rozmawiać z nim o koronawirusie?

Sytuacja w związku z rozprzestrzenianiem się SARS-CoV-2 nie pozostaje bez wpływu na psychikę obywateli. Przymusowa kwarantanna, ograniczenia w przemieszczaniu się, zamknięcie placówek handlowych, sportowych, kulturalnych, edukacyjnych i wielu instytucji oraz natłok medialnych doniesień powodują wzrost niepokoju, lęku czy nerwowości. Wzrost napięcia odczuwają szczególnie najmłodsi. Dziś przyjrzymy się metodom ochrony dzieci przed koronawirusem i sposobom rozmowy o zagrożeniach z naszymi podopiecznymi.

Dzieci a koronawirus

Wbrew obiegowym opiniom, dzieci, tak samo jak dorośli, chorują z powodu zakażenia wirusem SARS-CoV-2. Zwykle jednak przechodzą COVID-19 łagodnie, niekiedy nawet bez typowych dla siebie objawów: gorączki, kataru, kaszlu, wodnistego stolca i przekrwienia błon śluzowych nosa. W przypadku stwierdzenia niepokojących objawów należy niezwłocznie powiadomić Sanepid lub własnym transportem udać się do oddziału zakaźnego w najbliższym szpitalu.

Co jednak zrobić, by uchronić dziecko od przechodzenia choroby? Należy przekazać mu kilka ważnych wskazówek:

trzeba nauczyć pociechę przestrzegania zasad higieny w czasie trwania pandemii – unikać dotykania w miejscach publicznych przedmiotów często użytkowanych przez dużą liczbę osób (poręcze, klamki, uchwyty, przyciski itp.)

wskazać ważność powstrzymywania się przed dotykaniem twarzy w okolicy jamy ustnej, nosa i oczu

Pokazać właściwy sposób mycia rąk i przestrzegać, by dziecko myło je każdorazowo po powrocie do domu oraz dezynfekowało zaraz po kontakcie z przedmiotami podwyższonego ryzyka

zwracać uwagę, by nie spotykało się w grupach rówieśniczych, bo jest to sytuacja mogąca stworzyć zagrożenie

nie narażać na przebywanie w towarzystwie osób wyglądających na chore lub przeziębione, kaszlących, kichających itd.; jeśli trzeba – odizolować od chorych domowników w innym pomieszczeniu

zalecić pozostanie w domu w wypadku złego samopoczucia

zadbać o dobrostan psychiczny i pozytywne samopoczucie w czasie pandemii

Rozmowa z dziećmi o koronawirusie

Pandemia, kwarantanna oraz rosnąca liczba zarażonych i zmarłych powodują wzrost poziomu lęku nie tylko u dorosłych, ale przede wszystkim – u niedysponujących mechanizmami obronnymi dzieci. Jak rozmawiać z nimi, by nie potęgować w nich napięcia? Jak tłumaczyć skomplikowane postępowanie, zamknięcie szkół i – być może – nawet śmierć bliskich im osób? Oto kilka podpowiedzi:

nie unikać i nie bagatelizować tematu zakażenia czy kwarantanny

tłumaczyć zaistniałą sytuację w sposób spokojny, racjonalny, spójny w przekazie i dostosowany do wieku oraz rozwoju emocjonalno-intelektualnego dziecka

powtarzać regularnie tłumaczenie

w rozmowach pomiędzy domownikami nie wprowadzać poczucia lęku, zagrożenia, stanu paniki lub nerwowej atmosfery

obserwować dziecko i nazywać jego emocje, zwłaszcza związane z okolicznościami pandemii; umożliwić mu wypłakanie się, złoszczenie i akceptować trudne reakcje emocjonalne, w razie problemów – zorganizować spotkanie z psychologiem dziecięcym

modelować zachowanie dziecka swoją postawą: odpowiedzialnością za siebie i najbliższych, empatią, wrażliwością, dostępnością emocjonalną, otwartością, dbaniem o higienę, przestrzeganiem zaleceń i zakazów itp.