Endoprotezoplastyka stawu kolanowego – na czym polega?

Endoprotezoplastyka to m.in. wymiana stawów kolanowych, która umożliwia przywrócenie sprawności osobom, które cierpiały na poważne zwyrodnienia stawów. Po zabiegu pacjent odzyskuje komfortu życia, ponieważ wyeliminowane zostają dolegliwości bólowe. Implanty są wykonane z materiałów biokompatybilnych, więc są łatwo przyjmowane przez organizm oraz trwałe.

Kwalifikacja do zabiegu

Wymiana stawu kolanowego jest konieczna, gdy zmiany zwyrodnieniowe są na tyle poważne, że mocno utrudniają pacjentowi codzienne funkcjonowanie. Na endoprotezoplastykę należy się zdecydować, gdy fizjoterapia i zażywanie środków przeciwbólowych przestaje przynosić zadowalające efekty, a ból ogranicza codzienną aktywność.

Do zabiegu powinniśmy zostać zakwalifikowani przez doświadczonego lekarza. W woj. śląskim warto udać się do specjalisty ortopedy lek. Marka Hawranka, który prowadzi gabinet ortopedyczny w Knurowie.

Rodzaje endoprotez

W endoprotezoplastyce stawów kolanowych wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje endoprotez. Pierwszym z nich endoproteza kondylarna, którą stosuje się, gdy u pacjenta w dobrym stanie zachowane są więzadła krzyżowe i poboczne kolana. Endoproteza tego typu zastępuje wyłącznie powierzchnie stawowe. Jedną z najpowszechniej stosowanych jest endoproteza półwiązana, którą wykorzystuje się w przypadku poważnych uszkodzeń stawów i wiązadeł. Jest bardzo rozbudowana i umożliwia swobodne zginanie i prostowanie łokcia oraz wykonywanie ruchów rotacyjnych. Trzeci rodzaj endoprotez, jakim są endoprotezy związane, jest bardzo rzadko stosowany, ponieważ umożliwiają one jedynie zginanie i prostowanie stawu, co jest dla pacjentów mocno ograniczające.

Czego się spodziewać?

Decydując się na endoprotezoplastykę, musimy przygotować się na dłuższy pobyt w szpitalu. Na dzień przed planowanym zabiegiem pacjentowi podaje się antybiotyki, które mają zapobiec zakażeniu, oraz heparynę – środek chroniący przez zakrzepami. Operacja jest dość skomplikowana i zazwyczaj trwa od 2 do 4 godzin, przeprowadza się ją w znieczuleniu ogólnym. Po zabiegu pacjent musi zostać w szpitalu ok. 10 dni, podczas których pod okiem rehabilitanta powoli wraca do sprawności, wykonując różnego rodzaju ćwiczenia i ucząc się chodzić z pomocą kul. Około 2 tygodnie po zabiegu pacjentowi zdejmowane są szwy i rozpoczyna się proces intensywniejszej rehabilitacji. Jeśli pacjent będzie rzetelnie stosował się do zaleceń lekarza i fizjoterapeuty, ma szansę odzyskać całkowitą sprawność ruchową oraz pozbyć się dolegliwości bólowych.