Dlaczego tańczymy poloneza na studniówce?
Polonez jest tańcem, który pojawia się niemal na każdej studniówce. Uczniowe ćwiczą go przez kilka miesięcy, aby w tym wyjątkowym dniu dobrze wypaść przed gronem pedagogicznym i rodzinami. Chcesz wiedzieć, dlaczego to właśnie polonez rozpoczyna bal maturalny? Jesteś ciekawy innych tradycji studniówkowych? Zapraszamy do lektury.
Polonez – polski taniec narodowy
Polonez to narodowy polski taniec korowodowy o uroczystym charakterze. Niegdyś był on tańczony podczas ważnych uroczystości, najczęściej na rozpoczęcie balów. Stanowił też element ceremoniału dworskiego na dworach królów polskich, będąc paradą szlachty przed monarchą.
Jest on jednym z nielicznych tańców dawnych wieków, które są nadal popularne. Obecnie tańczą go niemal wszyscy maturzyści przed studniówką. Śmiało można powiedzieć, że większość z nas wie, w jaki sposób powinno się tańczyć poloneza.
Skąd wzięła się nazwa tego charakterystycznego tańca? Nazwa "polonez" prawdopodobnie pojawiła się w latach trzydziestych XVIII wieku, jako spolszczenie francuskiego polonaise – czyli "polski" (związany z Polską), w domyśle oznaczającego polski taniec. W różnych regionach kraju polonez miał swoje własne nazwy, m.in. chodzony, pieszy, łażony czy powolny.
Jak tańczyć poloneza?
Poloneza tańczy się spokojnie i płynnie. Krok jest posuwisty - pierwszy wykonywany jest przez tancerzy na lekko ugiętej nodze, przy jednoczesnym wysunięciu drugiej do przodu. Dwa kolejne są krótsze, a po nich wykonuje się ponownie wydłużony, tym razem zmieniając nogę uginaną i wysuwaną do przodu.
Ważne jest, aby każdy krok był stawiany od palców. Stawanie najpierw na pięcie nie jest poprawne i nie pasuje do dostojeństwa, z jakim powinien być tańczony polonez.
Ręce partnerów są praktycznie złączone przez cały czas. Podstawowym chwytem jest trzymanie się za wyciągnięte do przodu ręce - prawej partnera i lewej partnerki. Ręce lekko opadają w dół. Dłoń partnerki jest lekko podtrzymywana przez partnera.
Dlaczego tańczymy poloneza na studniówce?
Tradycyjnym tańcem, który rozpoczyna bal studniówkowy, jest polonez (Ogińskiego lub Kilara). Dlaczego? Niegdyś na dworach królów polskich polonez stanowił element ceremoniału dworskiego, będąc paradą szlachty przed monarchą.
Polonez był tańczony na rozpoczęcie balów. Wówczas w pierwszej parze szedł władca, gospodarz lub inna ważna osoba. Właśnie dlatego również teraz taniec ten inauguruje niektóre imprezy dla podkreślenia ich uroczystego charakteru. Na studniówce w rolę gospodarzy najczęściej wcielają się dyrektorzy, którzy prowadzą maturzystów.
Jakie znamy inne zwyczaje studniówkowe?
Ze studniówką związanych jest też wiele innych zwyczajów. Jeden z przesądów głosi, że w okresie między balem maturalnym, a egzaminami nie można ścinać włosów. W przeciwnym razie na maturze może nam pójść nienajlepiej.
Na studniówce dziewczyny nie mogą zapomnieć o... czerwonej bieliźnie. Jej posiadanie podczas balu ma gwarantować powodzenie na maturze. Zgodnie z tradycją czerwone figi powinny być nałożone na lewą stronę, nie prane po balu, a w dniu egzaminu założone poprawnie. Oczywiście do tego zwyczaju należy podejść z przymróżeniem oka. Obecnie większość dziewczyn decyduje się na czerwoną podwiązkę.
Panowie mają nieco łatwiej. W tym przypadku należy przystąpić do egzaminu dojrzałości w tym samym garniturze, w którym bawiło się na studniówce. Wynika to z wiary, że strój z pierwszego udanego dorosłego balu ma przynieść szczęście także podczas matury.
