Co to są synoptofory?
Przygotowanie do badania synoptoforem
Badanie kąta zeza jest bardzo często wykonywanym badaniem. Najczęściej u dzieci, u których zez występuje stosunkowo często. Synoptofory są stosowane jako skuteczna alternatywa dla testu Hirschberga oraz listew pryzmatycznych. Samo badanie jest bardzo proste i w zasadzie nie wymaga żadnych specjalnych przygotowań. Trzeba jednak pamiętać o tym, że jeżeli stosujemy okulary korekcyjne, to koniecznie trzeba je ze sobą zabrać. Z kolei jeżeli pacjent otrzymał wcześniej receptę na okulary, ale nie zdołał ich jeszcze kupić, musi ją ze sobą zabrać, aby okulista wiedział, w jaki sposób wykonać badanie.
W przypadku wykonywania u dzieci badań przy użyciu synoptofora, warto przed udaniem się do gabinetu przyzwyczaić dziecko do patrzenia przez małe otwory. Można to zrobić w formie zabawy.
Przebieg badania z użyciem synoptofora
Badanie przy użyciu synoptofora jest bardzo proste. Wykonywane jest zawsze w przypadku podejrzenia występowania zeza oraz w stwierdzonych zaburzeniach widzenia przestrzennego. Badanie jest całkowicie bezinwazyjne i bezbolesne. Synoptofor składa się z dwóch tub, do których wkładane są odpowiednie obrazki, które będą osobno widziane przez każde oko. Synoptofor umożliwia jednoczesne lub oddzielne oświetlanie obrazków w obu tubach.
Jak tłumaczy nasz rozmówca, specjalista z firmy Poland Optical, która jest renomowanym dystrybutorem sprzętu okulistycznego i optycznego:
W trakcie badania pacjent ma opartą brodę i czoło na podpórce, co pozwala na odpowiednie ustawienie głowy i oczu do badania. Tuby synoptofora ustawione są na specjalnych ramionach, dzięki którym przeprowadzający badanie lekarz może je przesuwać w taki sposób, aby odbicia światła pochodzącego z tub znajdowały się na środku rogówek obu oczu. Obiektywny kąt zeza określa się na podstawie odchylenia ramion synoptoforu, które widoczne są na skali.
Synoptofor można także stosować w innych celach, np. do określania zdolności jednoczesnego widzenia dwóch różnych obrazów powstających na siatkówkach obu oczu, czyli badania jednoczesnej percepcji i tzw. stereopsji, czyli badania widzenia przestrzennego, wywołanego przez fuzję dwóch obrazów skupiających się na nieznacznie różnych miejscach na siatkówkach obu oczu.