Pomniki, obiekty we Wrocławiu

Pomnik Anonimowego Przechodnia, zwany też Pomnikiem Przejścia, jest rzeźbą znajdująca się na rogu ulic Piłsudskiego i Świdnickiej. Jego pierwowzorem była instalacja Jerzego Kaliny "Przejście". Pomnik został odsłonięty w 2005 roku.

Budowa rozpoczęta 14 kwietnia 2009 roku, zakończona 30 czerwca 2011 roku. Nowy stadion miejski we Wrocławiu pomieścić może 44000 widzów. Zbudowany na działce przy ul. Drzymały, specjalnie na XIV Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej, UEFA Euro 2012. Stadion miejski był jednym z czterech polskich stadionów goszczących ten prestiżowy turniej, zaraz obok Warszawy, Gdańska i Poznania. Boisko ma wymiary 106x68 metrów i podgrzewaną murawę. Stadion należy do klubu Śląsk Wrocław. Obiekt wyposażony jest w kioski gastronomiczne, restauracje, sklepy z pamiątkami klubowymi i stadionowymi. Parking z ponad 4466 miejscami parkingowymi.

1. Trasa czerwona (1 h) Początek trasy: pl. Teatralny, ul. Świdnicka, ul. Podwale, ul. Krupnicza, ul. Kazimierza Wielkiego, pl. Dominikański, pl. Społeczny, Most Pokoju, pl. Grunwaldzki, Most Zwierzyniecki, Hala Stulecia 2. 2. Trasa żółta (1 h) Hala Stulecia, Most Zwierzyniecki, ul. Piastowska, ul. Sienkiewicza, pl. Bema, Most Piaskowy, Hala Targowa, ul. Piotra Skargi, koniec trasy: pl. Teatralny.

Określany jako Einheitswagen, wyprodukowany w latach 1925-1929. Producentem tych wagonów były zakłady Linke-Hofmann Werke we Wrocławiu. Tramwaj wyposażony w 15 do 20 siedzeń. Tramwaj LH był pierwszym w pełni stalowym wagonem wyprodukowanym w Niemczech. Wagon ten jest jednoczłonowy, dwustronny i dwukierunkowy. W przeciwieństwie do poprzednich wagonów tu zastosowano zamknięte pomosty, potrójnie resorowane. Drzwi wejściowe były przesuwane. Charakteryzował się tym, że wagon pasażerski miał 7 rzędów siedzeń w układzie 1+2 wyściełanych czarno-czerwonym aksamitem. We Wrocławiu ogółem były 232 egzemplarze wagonów tego typu. Podczas II wojny światowej część z nich przeniesiono do Katowic i Düsseldorfu. W 1949 roku 15 egzemplarzy wywieziono do Warszawy. We Wrocławiu kursowały one jako normalne linie do 1977 roku. Jeden z wagonów został wypożyczony do Krakowa na plan filmu "Brat naszego Boga", jednak nie wrócił już do Wrocławia.

Wybudowane w XIV wieku. Z tego czasu zachowało się północne skrzydło. Wyrok odsiadywał tu między innymi Wit Stwosz, który sfałszował weksel. Więzienie to funkcjonowało do XVIII wieku. Obecnie mieści się tam Oddział Wrocławskiego Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk.

Wagon typu silnikowego. Jego pierwowzorem był niemiecki wagon Kriegs-Strassenbahn-Wagen, produkowany nie tylko w Niemczech, ale również w Polsce w czasie wojny. Wyposażony w drzwi płatowe, ręcznie otwierane. Był to wagon dwukierunkowy. N-ka była pierwszym wagonem będącym w stanie pociągnąć dwa bierne wagony ND. Z początku jeździły w takich miastach jak: Warszawa, Szczecin, Katowice, Kraków. We Wrocławiu, a także w innych miastach: Bytomiu, Poznaniu, Wałbrzychu, Bielsku oraz Gdańsku pojawiły się po 1949 roku.

Fragment nieistniejącego już ufortyfikowania murów Nowego Miasta. Zbudowany w roku 1585 w miejscu dawnej bastei flankującej Bramę Ceglarską. Bastion wzniesiony w systemie nowowłoskim. Architektem budowli był Hans Schneider von Lindau, fortyfikator, który tworzył swoje budowle na Śląsku i Pomorzu. Wyposażony w trójkondygnacyjne kazamaty, w których w 1945 roku w czasie oblężenia Wrocławia urządzony był lazaret polowy. U podnóża bastionu zlokalizowane zostało miejsce grzebania zmarłych właśnie z czasów oblężenia. Po likwidacji fortyfikacji bastion w roku 1807 zamieniony został we wzgórze widokowe. Jest ważnym punktem trasy spacerowej wzdłuż Odry oraz elementem Promenady Staromiejskiej.

Wzniesiony w 1571 roku, w systemie nowowłoskim według projektu Hansa Schneidera. W 1593 roku znajdowała się w nim również prochownia. Po likwidacji miejskich fortyfikacji w roku 1807 planowano przekształcić bastion w cytadelę, jednak ostatecznie powstał tam kolejny piękny punkt miejskiej promenady. W 1867 roku na wzgórzu pojawiły się belweder oraz wieża. Samo Wzgórze Sakwowe przemianowane zostało na Wzgórze Liebicha. Na miejskiej fosie utworzona została przystań dla gondoli. Punkt ten przyciągał spacerowiczów. W czasie oblężenia Festung Breslau miejsce straciło swój urok, wycięto wiele drzew, zburzono wieżę. W samym bastionie utworzono schron i siedzibę dowództwa. Schron był potężny, podzielony na 36 komór na 1414 m2, mieściło się w nim 1090 osób. Po wojnie wzgórze nie jest już tak atrakcyjne jak wcześniej, jednak poniżej kolumnady znajduje się restauracja. Nazwa wzgórza została zmieniona na Wzgórze Miłości, by oficjalnie stać się Wzgórzem Partyzantów.

Nekropolia oficerów radzieckich poległych w czasie oblężenia Wrocławia w roku 1945. Znajduje się tu 763 mogił radzieckich oficerów (69 nieznanych z nazwiska) służących przede wszystkim w 6. Armii I Frontu Ukraińskiego pod dowództwem gen. Władimira Głuzdowskiego. Wśród oficerów radzieckich pochowani są również dwaj niemieccy antynaziści: Horst Viedt i Josef Wagner (dywersja 6 maja 1945). Cmentarz o powierzchni 5,3 ha ma kształt trójkąta. Roman Feliński w roku 1947 zaprojektował glorietę z granitową urną, od której prowadzą dwie aleje drzew, od alei odchodzą dwie symetryczne kwatery grzebalne oddzielone żywopłotem. Cmentarz charakteryzuje się geometrycznym rozplanowaniem. Autorem takiego projektu był Tadeusz Ptaszycki. Cmentarz zaczął powstawać od roku 1945.