Muzea w Krakowie

Apteka "Pod Orłem" była jedyną w czasie okupacji hitlerowskiej Krakowa apteką na terenie getta na Podgórzu. Aptekarzem był Tadeusz Pankiewicz, który mieszkał w getcie przez cały okres jego istnienia. Pełniła ona funkcję aprowizacyjną i kontaktową dla Żydów mieszkających w getcie. Uwieczniona została m.in. w książce Tadeusza Pankiewicza oraz w filmie "Lista Schindlera" Stevena Spielberga. Spielberg wspierał finansowo Muzeum mieszczące się w Aptece "Pod Orłem", za co otrzymał w 2004 r. tytuł Mecenasa Kultury Krakowa. Oddział Muzeum Historycznego, zajmujący pomieszczenia Apteki, pochwalić się może wystawą "Apteka w getcie krakowskim" poświęconą roli Tadeusza Pankiewicza i historii tragicznego losu Żydów krakowskich w czasach II wojny światowej.

Historia Galerii Sztuki Współczesnej sięga roku 1950, kiedy to powołano Krakowski Oddział Centralny Biura Wystaw Artystycznych (CBWA). 11 września 1965 nastąpiło uroczyste otwarcie nowego Pawilonu Wystawowego, projektu Krystyny Różyskiej-Tołłoczko. Do lat 90. XX wieku była to jedyna budowla reprezentująca nowoczesną architekturę w obrębie Starego Miasta. Fasada wykonana została z betonowych odlewów drewnianych szalunków, a jej autorami byli Stefan Borzęcki i Antoni Hajdecki. Od 1994 r. Galeria nosi obecną nazwę - "Bunkier Sztuki".

Muzeum powstało w dawnym domu malarza Jana Matejki. Kamienica, wybudowana w XVI w., do rodziny Matejków należała od 1794 roku. Muzeum otwarto w 1898 roku. Placówka ma charakter biograficzny. Podziwiać tu możemy dzieła Jana Matejki: obrazy, rysunki, grafiki, projekty, szkice, fotografie, dokumenty, dzieła innych artystów, księgozbiór, a także kolekcję militariów. Wnętrza sal wystawowych zdobią zachowane przedmioty współczesne malarzowi. Muzeum prowadzi liczne badania naukowe, publikuje ich wyniki, prowadzi działalność edukacyjną, lekcje muzealne i warsztaty dla dzieci. Ponadto organizuje koncerty i cykle wykładów "Czwartki u Matejków".

Muzeum Książąt Czartoryskich jest kontynuatorem tradycji muzeum założonego przez Izabelę Czartoryską w Puławach w 1801 roku. Po powstaniu styczniowym kolekcja została ewakuowana do Paryża, ale na zlecenie księcia Władysława Czartoryskiego powróciła do Krakowa w 1876 roku. Umieszczona została w obecnej siedzibie w krakowskim Arsenale. Ekspozycja prezentuje zbiory sztuki starożytnej, kolekcje malarstwa i rzeźby europejskiej XIII-XX wieku. W zbiorach muzeum podziwiać możemy wielkie dzieła malarstwa europejskiego: "Damę z gronostajem" Leonarda da Vinci i "Pejzaż z miłosiernym Samarytaninem" Rembrandta. Muzeum gromadzi ponadto kolekcje rysunków i grafiki europejskiej XV-XIX w. oraz kolekcje rzemiosła artystycznego i militariów.

W 1964 r. otwarta została przez Aeroklub Krakowski wielka Wystawa Lotnicza. Zajmowała ona teren byłego lotniska wojskowego Rakowice-Czyżyny. Na wystawę do Krakowa od 1963 r. sprowadzane były eksponaty lotnicze, które już od czasów zakończenia wojny gromadzono z myślą utworzenia Muzeum Lotnictwa. Dawne lotnisko wojskowe Rakowice-Czyżyny było jednym z najstarszych stałych lotnisk w Europie. Utworzono je w 1912 r. dla lotnictwa Austro-Węgier. Obiekty dawnego lotniska wciąż wykorzystywane są przez Muzeum. Udostępnione zwiedzającym zostały ocalałe polskie obiekty lotniskowe: duży hangar lotniczy i zaplecze garażowo-magazynowe, powstałe na przełomie lat 20. i 30. oraz dwa małe budynki poniemieckie z czasów II wojny światowej.

Twórcą Muzeum Narodowego była Rada Miasta Krakowa. W dniu 7 października 1879 wpisane zostało ono do Państwowego Rejestru Muzeów, jako najstarsze muzeum narodowe w Polsce. Placówka w swoich zbiorach gromadzi dzieła sztuki polskiej, europejskiej i pozaeuropejskiej. Dzięki temu jest to muzeum dysponujące jedną z najważniejszych i najciekawszych kolekcji na skalę światową. Początkowo mieściło się w salach na pierwszym piętrze Sukiennic. Kolekcja z kilku obrazów w bardzo szybkim tempie rozrosła się dzięki darom i ofiarności prywatnych kolekcjonerów sztuki.

Krakowskie Muzeum PRL-u jest oddziałem Muzeum Historii Polski w Warszawie. Istnieje ono od 2008 r., a inicjatorami jego założenia są Krystyna Zachwatowicz i Andrzej Wajda. Muzeum powstało w dawnym budynku kina "Światowid", zajmuje powierzchnię około 3 000 m². Według twórców jest to muzeum nowoczesne, w pełni multimedialne i ma opowiadać dzieje Polski w latach 1944-1989. Muzeum opowiada o historii PRL-u i jednocześnie przestrzega przed totalitaryzmem i zniewoleniem. Zwiedzający zapoznają się z różnymi odsłonami życia w tym okresie. Obecnie gromadzone są przedmioty codziennego użytku, ogłoszenia, druki, zdjęcia, ale także nagrania radiowe, telewizyjne, kroniki filmowe i fragmenty filmów fabularnych i dokumentalnych, które wzbogacą ekspozycję.

Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej "Manggha" otwarte zostało w 1994 r. z inicjatywy Krystyny Zachwatowicz i Andrzeja Wajdy. Placówkę utworzono jako ośrodek współpracy polsko-japońskiej w dziedzinie sztuki, kultury i techniki. Budynek, który obecnie jest siedzibą muzeum, zaprojektował Arata Isozaki. Zbiory gromadzą niezwykle cenną kolekcję sztuki japońskiej Feliksa "Mangghi" Jasieńskiego: albumy drzeworytnicze, rzeźby z kości słoniowej, ceramikę, tkaniny, stroje, militaria. Przy muzeum działa Szkoła Języka Japońskiego.

Podziemia krakowskiego Rynku to dzisiaj najnowocześniejsza jednostka muzealna w Polsce. W przystępny sposób pokazuje historię Rynku Głównego na tle historii całego miasta. Muzeum w całości znajduje się pod płytą Rynku Głównego, z wejściem i wyjściem w północno-wschodnim narożniku Sukiennic. Otwarto je 24 września 2010, po ponad rocznym okresie budowy. W wyniku prac archeologicznych, prowadzonych od 2005 r., odsłonięto m.in. pozostałości Kramów Bogatych - nieistniejących murowanych zabudowań, przylegających od wschodu do Sukiennic, cmentarzysko z XI w., czy elementy wodociągu miejskiego. To wszystko zostało zakonserwowane i wyeksponowane dla zwiedzających. Między zabytkami ustawione zostały liczne atrakcje multimedialne oraz gabloty z zabytkami. Klimat tworzy gra świateł, w podziemiach panuje półmrok, a także dochodzące z głośników odgłosy, np. kłótni kupca z klientem. Dzięki temu można poczuć się jak w średniowieczu. Imponujące jest to, że podziemia Rynku zostały zorganizowane w naprawdę krótkim czasie. Przestrzeń 6000 metrów kwadratowych została wypełniona ok. 700 eksponatami, 37 ekranami dotykowymi, które zawierają liczne rekonstrukcje trójwymiarowe, zdjęcia, plany, mapy; dodatkowo ustawiono ekran z pary wodnej, 5 hologramów, salę ze 180-stopniowym ekranem oraz 5 mniejszych salek kinowych. Przez muzeum prowadzą 3 trasy zwiedzania, kolejno 45-, 60- i 120-minutowe.