Zaburzenia lękowe – objawy, których nie wolno bagatelizować

Zaburzenia lękowe, wbrew obiegowej opinii, są bardzo rozpowszechnioną sprawą. Szacuje się, że aż jedna trzecia pacjentów zgłaszających się do gabinetów POZ ma zaburzenia lękowe bądź emocjonalne. Niestety, często nie przyznajemy się do nich, ponieważ się wstydzimy albo nie wiemy, jak rozpoznać, że to jest lęk i można z tym walczyć. Dlatego warto przeczytać poniższy artykuł.

Lęk? Nie ma się co bać!

Co najważniejsze, należy podkreślić raz jeszcze, że zaburzenia lękowe są powszechne – dużo osób odczuwa lęk w tej czy w innej postaci. Co istotne, lęk i strach są też naturalne i zdrowe – jeśli ostrzegają nas przed zagrożeniem, pobudzają organizm przed ważną sytuacją. Stają się jednak problemem wówczas, kiedy zaburzają codzienne funkcjonowanie. Kiedy dokładnie to się dzieje? To jest bardzo osobista sprawa. Niemniej, kiedy tylko czujemy, że lęk i strach nam przeszkadzają, to naprawdę warto zwrócić się o pomoc do rekomendowanego psychiatry Piotra Sowińskiego.

Różne oblicza lęku

Warto podkreślić, że lęk może pojawiać się pod różną postacią. Jako pierwszy można wyróżnić zespół lęku uogólnionego. Tutaj towarzyszy nam cały czas wolnopłynący, bliżej nieokreślony lęk. Taki lęk jest za wysoki do obecnego w życiu zagrożenia. Przeszkadza i sprawia, że boimy się wielu decyzji.

Innym rodzajem lęku jest zespół lęku panicznego. Charakterystyczne są dla niego napady paniki, które pojawiają się w momencie, w którym nie ma żadnego obiektywnego zagrożenia. Co więcej, trzeba podkreślić, że takie napady paniki często są nierozpoznawane – czasem nie odczuwa się lęku, lecz nasilone są objawy somatyczne, czyli drżenie, przyspieszony oddech, ból w klatce piersiowej, zawroty głowy, uczucie braku oddechu, nudności, czy poczucie, że wszystko jest nierealne.

Lęk może też przejawiać się pod postacią fobii – czyli lęku przed konkretną rzeczą albo sytuacją np. przed ciasnymi pomieszczeniami, wyjściem z domu czy przed przebywaniem w tłumie. Oczywiście lęk może również przybrać postać fobii społecznej, czyli lęku przed różnymi sytuacjami społecznymi.

Pewną komponentę lękową mają w sobie także zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne. Obsesje to natrętne myśli – przykładowo wcale nie chcemy o tym myśleć, ale cały czas wyobrażamy sobie intymne sytuacje. Kompulsje zaś to przymus wykonywania pewnych czynności – np. sprawdzania kilka razy, czy drzwi są zamknięte itp.

Lęk – to się leczy

Jak zatem widać, lęk może przybrać naprawdę różną postać. Co jest ważne, to fakt, że istnieje leczenie lęku. Taka terapia lęku obejmuje zarówno różne formy psychoterapii, jak i leczenie farmakologiczne. Trzeba jedynie umówić się na wizytę do lekarza psychiatrii, jak np. Piotra Sowińskiego.