Terapia metodą Otwartego Dialogu - pozwól pomóc sobie i swoim najbliższym
Liczba osób dotkniętych przez różnego rodzaju zaburzenia psychiczne, uzależnienia lub psychozy rośnie na całym świecie z roku na rok. Walka z nimi może przybierać różnorakie formy, takie jak hospitalizacja lub leczenie farmakologiczne. Niemniej jednak wiele schorzeń psychicznych można wyleczyć poprzez odpowiednie terapie i pracę z pacjentem, które ograniczają udział leków do niezbędnego minimum. Doskonałym tego przykładem jest terapia metodą Otwartego Dialogu.
Czym jest metoda Otwartego Dialogu
Zdecydowana większość zaburzeń psychicznych pacjenta, równocześnie dotyka i wpływa na życie jego rodziny lub najbliższych mu osób. Dlatego też system leczenia oparty na Otwartym Dialogu (ODA) skoncentrowany jest na rodzinie i sieci społecznej pacjenta psychiatrycznego. „Otwarty Dialog” został stworzony w latach osiemdziesiątych XX wieku przez prof. Jaakko Seikkulę (psychoterapeutę) i Brigittę Alakare (psychiatrę) oraz ich zespół, w szpitalu Keropudas w Finlandii. Terapia ta opiera się na spotkaniach terapeutycznych, w których uczestniczy pacjent wraz z jego siecią, czyli gronem osób zaangażowanych w proces zdrowienia. Do udziału w niej oprócz pacjenta zapraszani są członkowie rodziny, a także osoby mające zawodowo kontakt z chorym: pielęgniarki, psychiatrzy, pracownicy opieki społecznej lub psychologowie, tacy jak Jerzy Tokaj mgr Psycholog. To podczas tego typu spotkań odbywa się dialog, w czasie którego pacjent i główni uczestnicy omawiają kryzysową sytuację, starając się zebrać informacje o problemie oraz na tej podstawie opracować plan leczenia, zaś wszelkie decyzje dotyczące procesu terapeutycznego są podejmowane w obecności pacjenta i członków rodziny na ogólnym forum.
Główne założenia
Pomoc osobom z zaburzeniami psychicznymi metodą Otwartego Dialogu opiera się na kilku podstawowych założeniach, a mianowicie:
- wczesna interwencja i szybkie udzielenie wsparcia – nawet w ciągu 24 godzin od wystąpienia epizodu wskazana jest całodobowa opieka wyspecjalizowanej kadry prowadzącej danego pacjenta,
- sieć społeczna – w spotkaniach oprócz pacjenta bierze udział także jego rodzina oraz członkowie jego sieci społecznej, tacy jak np. jego przyjaciele, sąsiedzi koledzy z pracy czy lekarze, z którymi wcześniej się kontaktował – osoby, których dotyczy dana sytuacja, które mogą w jakiś sposób pomóc. Stanowi to wsparcie dla pacjenta oraz istotną pomoc w zdefiniowaniu problemu,
- elastyczność i mobilność - a co za tym idzie możliwość dopasowania miejsca spotkań do potrzeb pacjenta oraz rodziny, czyli mogą się one odbywać np. w domu, w szpitalu, w szkole,
- odpowiedzialność zespołu leczącego, za przebieg spotkań i za kwestie omawiane wspólnie podczas spotkań,
- ciągłość psychologiczna – ten sam zespół przez cały okres leczenia oraz w przypadku gdy niezbędny okaże się powrót pacjenta do szpitala. Spotkania odbywają się tak często i długo jak jest to potrzebne,
- tolerancja dla niepewności - czyli zapewnienie poczucia bezpieczeństwa pacjentowi podczas spotkania terapeutycznego. Pozwala to zmobilizować zasoby psychiczne pacjenta i jego rodziny, a poprzez rozmowę o trudnych doświadczeniach wspieranie umiejętności słuchania siebie nawzajem.
Terapia metodą Otwartego Dialogu przynosi bardzo pozytywne skutki u pacjentów psychotycznych i depresyjnych, lepsze od wszelkich innych podejść, szczególnie w przypadku psychozy. Nie da się ukryć, że leczenie oparte na współpracy z rodziną i siecią społeczną pacjenta, a także jego praca nad wykorzystaniem własnych zasobów psychicznych oraz chęci do walki ze schorzeniem, stały się doskonałą alternatywą dla długotrwałej hospitalizacji.
