Profilaktyka chorób zawodowych skóry
Skóra to największy narząd ludzkiego organizmu, jej powierzchnia u dorosłego człowieka wynosi średnio od 1,5 do 2 m2. Pełni ona wiele istotnych funkcji, takich jak ochrona ustroju przed czynnikami mechanicznymi i mikrobiologicznymi czy regulacja gospodarki wodno-elektrolitowej. Wśród państw należących do Unii Europejskiej zawodowe choroby skóry zajmują wysokie, drugie miejsce wśród wszystkich schorzeń wywołanych środowiskiem pracy. Jak skutecznie im przeciwdziałać?
Jakie grupy zawodowe są najbardziej narażone na choroby skóry?
Wykaz chorób zawodowych skóry został ujęty w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30.06.2009 roku w sprawie chorób zawodowych. Należą do nich m.in. alergiczne kontaktowe zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry z podrażnienia, trądzik olejowy, smarowy i chlorowy o rozległym charakterze oraz fotodermatozy zawodowe. Jak tłumaczy lekarz medycyny pracy z przychodni Medan w Jarocinie, na występowanie schorzeń skórnych wywołanych pracą zarobkową, najbardziej narażeni są:
fryzjerzy,
pracownicy ochrony zdrowia,
osoby pracujące przy produkcji papieru, obuwia,
osoby pracujące przy obróbce metali,
pracownicy sektora chemicznego i budowlanego,
osoby zawodowo trudniące się sprzątaniem.
Lista czynników, które negatywnie wpływają na zdrowie skóry, jest bardzo długa. Wśród nich można wymienić np. związki chemiczne (hapteny), formaldehyd, nikiel, akrylany, gumę, żywice epoksydowe czy chlor.
Jak skutecznie zapobiegać zawodowym chorobom skóry?
Skuteczne działania prewencyjne wymagają długofalowej, wielowymiarowej i zintegrowanej strategii w zakresie poprawy opieki medycznej nad osobami zagrożonymi wystąpieniem chorób zawodowych skóry, doskonalenia środków ochrony osobistej i prawidłowej organizacji stanowisk pracy. Najważniejszym elementem profilaktyki dermatoz zawodowych jest ograniczenie lub eliminacja ekspozycji na czynniki szkodliwe, co da się uzyskać np. poprzez doskonalenie procesów technologicznych i wdrożenie odpowiednich zachowań higienicznych i sposobów pielęgnacji skóry. Istotna jest również ścisła współpraca z lekarzami medycyny pracy, którzy w czasie badań okresowych pracowników, mają okazję wykryć wczesne symptomy chorób zawodowych skóry. W przypadku, gdy specjalista zdiagnozuje dermatozę zawodową, niezbędne jest wdrożenie działań, które ograniczą skutki zdrowotne tej patologii. Warto wówczas rozważyć przeniesienie pracownika na inne stanowisko, uwzględniając jego aktualny problem zdrowotny. Lekarz medycyny pracy dokładnie określi, w jakim środowisku może pracować podwładny.
