Procesy pomocnicze wykorzystywane w galwanizerni

Galwanizernia to zakład, w którym nakłada się cienkie warstwy metali na powierzchnie innych metali lub tworzyw sztucznych. Proces ten przebiega w specjalnych wannach w obecności elektrolitów zawierających cząsteczki nanoszonego pierwiastka. Galwanizowanie nie ogranicza się jednak wyłącznie do kąpieli, co jest istotne podczas projektowania linii produkcyjnej oraz jej wyposażania.

Trzy czynności pomocnicze w galwanotechnice

Wykonanie trwałej powłoki cynkowej, złotej czy miedzianej na określonej powierzchni to skomplikowany proces, który wymaga odpowiedniego przygotowania, a następnie utrwalenia materiału. Galwanizowanie można porównać do malowania ścian. Źle zmyta stara farba czy nieodtłuszczona ściana spowodują, że farba nie będzie się trzymać lub złuszczy się po kilku miesiącach.

W galwanotechnice stosuje się różne procesy. Cynkowanie, miedziowanie, niklowanie, kadmowanie czy złocenie wymagają zastosowania odmiennych metod pracy, a także przeprowadzenia właściwych procesów przygotowawczych. Dlatego też firma Limet i inne przedsiębiorstwa, które zajmują się organizacją i obsługą galwanizerni, uwzględniają indywidualne potrzeby procesu i dostosowują do niego wyposażenie linii galwanicznej.

W każdym cyklu galwanotechnicznym, poza zasadniczą kąpielą w elektrolitach, wykorzystywane są też trzy inne procesy:

• płukanie,
• suszenie,
• filtrowanie.

Wymagają one oddzielnego, specjalistycznego wyposażenia, a także przygotowania przestrzeni oraz przeszkolenia pracowników. Procesy te nie są standardowe i nie stosuje się ich w każdym przypadku.

Płukanie

Proces płukania jest najczęściej wykonywaną czynnością pomocniczą i obejmuje około 50% przypadków. W praktyce stosuje się płukanie międzyoperacyjne i końcowe. Każde z nich ma nieco inne zadanie. Celem pierwszego jest rozcieńczenie substancji, jakie znajdują się na powierzchni materiału po wyjęciu z kąpieli elektrolitycznej. Opłukany produkt można ponownie poddać kąpieli, nanosząc kolejną warstwę pierwiastka. Płukanie końcowe ma na celu usunięcie wszystkich zanieczyszczeń, jakie pozostały po procesie galwanizowania. Dzięki temu podczas suszenia nie pojawią się zacieki i nierówności. Czynność ta zapobiega też przenoszeniu do wanny galwanicznej różnych drobin i zanieczyszczaniu samego elektrolitu. Stosowane metody płukania muszą być dopasowane do charakteru procesu. Niektóre z nich, jak płukanie recyrkulacyjne, umożliwiają odzyskiwanie spłukanego pierwiastka, co znacznie zmniejsza straty materiałowe.

Suszenie

Proces suszenia ma na celu usuniecie nadmiaru wilgoci z mikroskopijnych szczelin na powierzchni. Pozornie niewidoczne, mogą jednak przyczyniać się do zwiększenia podatności na korozję. Pozostawiona w nich wilgoć podczas suszenia naturalnego może również powodować zacieki i przebarwienia. Ma to szczególne znaczenie w przypadku powłok błyszczących, bowiem decyduje o ich estetyce.

W galwanizerniach stosuje się suszenie atmosferyczne, sprężonym lub gorącym powietrzem lub absorpcyjne przez umieszczenie w higroskopijnych materiałach. Jedną z nowocześniejszych metod jest suszenie za pomocą preparatów odwadniających.

Filtrowanie

Filtrowanie galwanizerskie to czynność, która ma na celu maksymalne oczyszczenie kąpieli elektrolitycznej i w efekcie – ograniczenie strat materiałowych. Filtry powinny być bardzo szczelne i odporne na aktywne substancje chemiczne. Filtracja może mieć charakter ciągły (w obiegach zamkniętych) lub okresowy. Ta druga forma jest przeprowadzana przed rozpoczęciem procesu galwanizacji.