Podejrzenie autyzmu u dziecka – co robić? Jak mu pomóc?
Nie da się całkowicie wyleczyć autyzmu, ale można w pewnym stopniu zminimalizować zaburzenia. Żeby jednak tak się stało, konieczne jest duże zaangażowanie najbliższych chorego oraz fachowa opieka psychologiczna. Bardzo istotne znaczenie ma też wczesna diagnoza. Jeśli więc zachowanie naszego dziecka budzi w nas niepokój, czym prędzej zgłośmy się do lekarza.
Niepokojące sygnały
To rodzice najlepiej znają swoje dziecko i uważnie obserwują każdy jego ruch. Dlatego jeśli mamy podejrzenie, że nasz maluch nie rozwija się tak samo, jak jego rówieśnicy, powinniśmy szczególnie zwrócić uwagę na objawy, które mogą świadczyć o tym, że dziecko może mieć autyzm. Jeśli dziecko wyraźnie unika kontaktów społecznych, nie akceptuje zmian w swoim otoczeniu, a przy tym ma tendencję do powtarzania określonych czynności lub zachowań, powinniśmy zacząć się niepokoić. Dość wyraźnym sygnałem mogą być zaburzenia w rozwoju mowy – dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, mimo problemów z mówieniem, nie zastępują słów gestami ani mimiką. Chociaż pierwsze objawy można zaobserwować już wcześniej, autyzm jest chorobą, którą można zdiagnozować dopiero około trzeciego roku życia dziecka. Nie są to jednak sygnały na tyle jasne, by można było na ich podstawie postawić diagnozę. Jeśli mamy podejrzenie, że nasze dziecko może cierpieć na autyzm, powinniśmy jak najszybciej zabrać je do specjalisty.
Zminimalizować objawy
Nie ma leku na autyzm, który pozwoliłby całkowicie wyleczyć te zaburzenia. Jedynym rozwiązaniem jest terapia, która może zminimalizować objawy choroby. Dzięki pracy z wykwalifikowanymi psychologami i terapeutami dziecko będzie lepiej sobie radzić w społeczeństwie. Bardzo ważnym etapem pracy z dzieckiem jest diagnoza psychologiczna. Zapytaliśmy eksperta, na czym polega praca nad taką diagnozą.
– Diagnoza psychologiczna dziecka stanowi próbę wyjaśnienia czynników i mechanizmów psychologicznych wpływających na powstawanie zgłaszanych problemów oraz ich genezy. Celem jest poznanie dziecka, jego zachowań, możliwości rozwoju, specyfiki trudności funkcjonowania w szkole, w relacjach rodzinnych czy rówieśniczych. Diagnoza określa też udział różnych czynników w powstawaniu i podtrzymywaniu się nieprawidłowych form zachowania i funkcjonowania. Może dotyczyć całości funkcjonowania psychicznego danej osoby lub jednego z elementów funkcjonowania człowieka – wyjaśnia prowadząca poradnię Edu Roksana Kosmala. Praca terapeutów to jednak za mało. Bardzo ważne jest też zaangażowanie rodziców. Jeśli terapia ma być skuteczna, rodzice muszą brać w niej udział. Cenna jest w tym wypadku psychoedukacja dla rodziców, w ramach której można omówić problemy związane z funkcjonowaniem dziecka i poznać mechanizmy kierujące jego zachowaniem. Najważniejsze to pamiętać o tym, że dziecko z autyzmem wymaga szczególnej opieki i niezwykłej miłości – z takimi zaburzeniami można jednak żyć, a nawet się kształcić. W tym roku 26-letni mężczyzna z autyzmem skończył studia prawnicze na Uniwersytecie Białostockim i rozpoczął tam doktorat. Udało mu się to osiągnąć, mimo dużych problemów z komunikacją werbalną.
