Najczęstsze wady zgryzu u psów

Zgryz u naszych ulubionych czworonogów – psów – oznacza położenie żuchwy w stosunku do szczęk. W zależności od położenia żuchwy względem szczęki oraz ustawieniem poszczególnych zębów względem siebie określamy prawidłowość zgryzu i ewentualne wady. Jak powstaje zgryz u psa, jakie wyróżniamy typy zgryzu i które z nich uznawane są za wadliwe? Czy można zapobiegać wadom zgryzu u psów?

Jak tworzy się zgryz u psa?

Wielu właścicieli psów, szczególnie zaadoptowanych już jako dorosłe osobniki, nie zdaje sobie sprawy, że zwierzęta te – podobnie jak ludzie – rodzą się bez zębów. Pierwsze zęby pojawiają się u psa w ciągu kilku pierwszych tygodni życia. Są to zęby mleczne, których powinno być 28, bez względu na rasę. Połowa znajduje się w szczęce, a połowa w żuchwie. Patrząc od przodu, mamy kolejno: siekacze tj. cęgi, średniaki i okrajki, kły, przedtrzonowce i trzonowce. Do około 6-8 miesiąca życia następuje stopniowa wymiana zębów mlecznych na stałe – proces ten następuje znacznie szybciej niż u dzieci (wymiana zębów u człowieka jest zwykle rozłożona w czasie i trwa kilka lat). Dorosły pies ma aż 42 zęby, z czego 20 znajduje się w szczęce, a 22 w żuchwie. Z reguły psy ras dużych szybciej kończą proces wymiany zębów.

U psów wyróżniamy kilka charakterystycznych typów zgryzu:

• Zgryz cęgowy– przy zamkniętej jamie ustnej (tak weterynarze określają fachowo to, co dla właścicieli jest po prostu psią mordką). Siekacze są wówczas ustawione w jednej linii do siebie.
• Zgryz nożycowy – najbardziej pożądany, czyli prawidłowy u większości ras. Gdy pies ma zamkniętą jamę ustną, siekacze żuchwy znajdują się tuż za siekaczami szczęki. Jest to typ zgryzu, który można uznać za najstarszy i pierwotny, ponieważ taki występuje u przodka psa domowego czyli wilka.
• Przodozgryz – kiedy siekacze żuchwy są wysunięte przed siekacze szczęki, cała żuchwa jest wysunięta. Zgryz uznawany za typowy dla psów o czaszkach brachycefalicznych (krótki, spłaszczony pysk i nieco kwadratowa budowa głowy), czyli na przykład buldogów angielskich, pekińczyków, czy shih tzu.
• Tyłozgryz – gdy żuchwa psa jest nadmiernie skrócona i jej siekacze są nadmiernie cofnięte. Jest to zgryz uznawany za wadliwy u wszystkich ras psów.
• Zgryz naprzemienny – kiedy część siekaczy żuchwy wychodzi przed siekacze szczęki i odwrotnie. Typ zgryzu również uważany za wadę u wszystkich psów.

Czy wadom zgryzu u psów można zapobiegać?

Zgryz u psów kształtuje się w okresie wzrostu szczenięcego i rozwoju. Podobnie jak u człowieka, mogą wystąpić różne nieprawidłowości o podłożu genetycznym, ale także nabyte wady zgryzu – mówi nam przedstawiciel Przychodni weterynaryjnej i Ośrodka stomatologii i ortodoncji weterynaryjnej z Wrocławia. 

Krzywy zgryz może wywołać na przykład zbyt intensywne i energiczne szarpanie różnych przedmiotów (zabawek), czy gryzienie kamieni w czasie spacerów. Trzeba zwracać na to uwagę. Często wada powstaje w wyniku obecności przetrwałych zębów mlecznych. Zdarza się, że wada zgryzu ma charakter wrodzony. Przede wszystkim dbajmy o regularną kontrolę stanu uzębienia. U szczeniąt powinniśmy z pomocą specjalisty stomatologii i ortodoncji weterynaryjnej sprawdzać, czy wymiana zębów mlecznych już się rozpoczęła i czy przebiega prawidłowo (czasem zęby mleczne mogą wypadać z trudem, oddziaływując negatywnie na wyrzynające się zęby stałe). Nieprawidłowo ustawione zęby mogą powodować poważne obrażenia w jamie ustnej, czego dobrym przykładem może być rosnący dojęzykowo kieł żuchwy. U psów dorosłych sprawdzajmy regularnie stan stałego uzębienia, prędkość ścierania się zębów, czy obecność kamienia. Pamiętajmy, że zgryz naszego pupila jest bardzo ważny i nie możemy go zaniedbywać.