Na czym polega audiometryczne badanie słuchu?
Słuch jest jednym ze zmysłów, który pozwala nam komunikować się z otoczeniem i odbierać dźwięki. Niestety, narząd słuchu nie jest odporny na starzenie ani na działanie różnych czynników zewnętrznych różne czynniki zewnętrzne. Mogą one prowadzić do ograniczenia jego funkcjonowania. Osłabienie słuchu ma różne przyczyny i charakter. Ich poznanie warunkuje dobór leczenia lub aparatu. Badaniem, które pomaga w diagnostyce, jest audiometria tonalna.
Rodzaje ubytków słuchu
Diagnozowaniem i leczeniem problemów ze słuchem zajmuje się laryngologia. Ta rozbudowana dziedzina medycyny wyróżnia wiele przyczyn, które wpływają na ubytek słuchu. Definiuje też różne rodzaje ubytku słuchu. Określenie zakresu dźwięków słyszalnych dla pacjenta jest podstawą wyboru terapii. Standardowo wyróżnia się:
- lekki ubytek słuchu – oznacza niezdolność słyszenia cichych dźwięków (30-40 dB) i rozumienia mowy w hałasie,
- średni ubytek słuchu – jest równoznaczny z brakiem zdolności do słyszenia dźwięków cichych i średnio głośnych (40-60 dB) oraz rozróżniania mowy w hałasie,
- głęboki ubytek słuchu – oznacza słyszalność jedynie bardzo głośnych dźwięków (powyżej 70-90 dB),
- resztki słuchowe – zdolność słyszenia dźwięków na poziomie 100-120dB,
- głuchotę – brak zdolności do odbioru jakichkolwiek dźwięków.
Ubytek słuchu może też przyjmować postać:
- jednostronną lub obuuszną,
- symetryczną (gdy niedosłuch w obu uszach jest na tym samym poziomie) lub asymetryczną,
- progresywną (gdy niedosłuch wzrasta powoli i stopniowo) lub nagłą,
- zmienną lub stałą.
Jak wygląda badanie audiometryczne?
Rozpoznanie stopnia niedosłuchu oraz jego charakteru jest warunkiem postawienia diagnozy i opracowania terapii. W tym celu Grzegorz Barciński Gabinet laryngologiczny przeprowadza badanie audiometryczne. Polega ono na wykryciu stopnia niedosłuchu przewodzeniowego i odbiorczego poprzez wskazanie najcichszych słyszalnych dźwięków. Pacjent jest umieszczany dźwiękoszczelnej kabinie lub w miejscu, w którym panuje cisza. W przypadku badania przewodnictwa powietrznego otrzymuje on szczelne słuchawki, przez które są emitowane dźwięki oraz nagrania pojedynczych słów o różnym natężeniu. Nagranie jest odtwarzane obustronne lub tylko do jednego ucha. Zadaniem badanego jest powtarzanie wypowiadanych przez lektora słów lub naciskanie przycisku, kiedy usłyszy dźwięk. Reakcje są analizowane przez program komputerowy i zapisywane w formie wykresów. Badaniu może też być poddane przewodnictwo kostne. Wówczas pacjent jest wyposażany w pojedynczą słuchawkę umieszczaną na czole albo na wyrostku sutkowatym ucha. Taki test jest nazywany próbą Webera.
Badanie audiometryczne jest zalecane przy podejrzeniu niedosłuchu. Wskazaniem do jego wykonania są również urazy głowy, schorzenia mózgu, tętniaki, nowotwory głowy, stwardnienie rozsiane oraz zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
