Klasyfikacja surowców wtórnych

Surowce wtórne to pojęcie zwyczajowe, ponieważ nie ma ustawowej definicji, czym tak naprawdę one są. Można je określić jako odpady produkcyjne i produkty, które zostały zużyte, ale nadają się do ponownego przerobu. Poddaje się je procesowi recyklingu, czyli odzyskowi. Dzięki przetworzeniu materiałów, które są zawarte w odpadach, uzyskujemy materiały o przeznaczeniu pierwotnym lub o innym przeznaczeniu.

Makulatura i tworzywa sztuczne

W Polsce funkcjonuje tak zwany katalog odpadów, na podstawie którego się je klasyfikuje. Pierwszym z surowców wtórnych jest makulatura, a więc wszelkiego rodzaju papiery (książki, zeszyty, akta z białego papieru i ulotki), kartony, gazety i tektura. Dzieli się je na odpady z sortowania papieru, odpady opakowaniowe i odpady z mechanicznej obróbki odpadów. Tworzywa sztuczne to puste, zgniecione butelki PET, wszelkiego rodzaju folie i torebki produkowane z tworzyw sztucznych. To także butelki i opakowania po żywności, środkach czystości i kosmetykach. Osobny kod mają odpady z rolnictwa, rybołóstwa, łowiectwa, leśnictwa i odpady z budowy. Wbrew pozorom niektóre odpady sztuczne również nadają się do recyklingu, jednak nie jest to ekologiczne.

Szkło i metale

Do odpadów szklanych zaliczamy oczywiście przede wszystkim butelki i słoiki, szklane opakowania po lekach i kosmetykach. Inne kody mają odpady z budów, remontów oraz z mechanicznej obróbki odpadów. W katalogu odpadów najwięcej osobnych kodów mają różnego rodzaju metale. Główne z nich to puszki po napojach, konserwach, drobny żelazny złom, metale kolorowe i kapsle. Osobno klasyfikujemy odpady z toczenia i piłowania żelaza i jego stopów, osobno z toczenia i piłowania metali nieżelaznych - dowiadujemy się w skupie surowców wtórnych Menesiak z Poznania. Dalej mamy metale żelazne, nieżelazne, miedź, brąz, mosiądz, aluminium i ołów. Pozostałe surowce to drewno i tekstylia.