Kiedy przeprowadzane jest azotonasiarczanie gazowe?
Azotonasiarczanie gazowe to innowacyjna metoda obróbki cieplno-chemicznej stalowych oraz żeliwnych części maszyn i mechanizmów. Przeprowadzane jest ono w piecach retortowych, w atmosferze amoniaku i par siarki, a w temperaturze od 500 do 700 stopni Celsjusza. Proces ten może trwać od 30 minut do kilkunastu godzin, jego efekty natomiast przypominają efekty azotowania klasycznego.
Innowacyjna obróbka cieplno-chemiczna
Skutkiem procesu azotonasiarczania jest, jak w przypadku klasycznego azotowania, uzyskanie na powierzchni materiału warstwy azotowanej, istnieją jednak pewne różnice. W tym przypadku bowiem w fazie ε wytwarzane są siarczki żelaza, które mają decydujący wpływ na późniejszą eksploatację elementów maszyny – oddzielają powierzchnie trące i obniżają ich adhezję. Dzięki temu poddany obróbce materiał staje się wysoce odporny na zużycie, wykazuje niskie opory tarcia oraz pełną odporność na zacieranie. Oryginalna technologia azotonasiarczania firmy Hart-Tech pozwala ponadto kształtować strukturę i właściwości warstwy wierzchniej poprzez sterowanie parametrami procesu, a także wytworzenie odpowiedniej ilości siarczku żelaza. Wśród zalet tego rozwiązania wymienić należy:
- wytwarzanie powłok o żądanych własnościach,
- całkowite wyeliminowanie zacierania elementów,
- wysoką trwałość elementów,
- obniżenie współczynnika tarcia,
- podwyższoną odporność na korozję,
- wzrost wytrzymałości zmęczeniowej,
- niskie koszty procesu obróbki,
- obniżenie kosztów eksploatacji maszyn i urządzeń,
- ekologiczny charakter procesu obróbki.
Azotonasiarczanie gazowe to proces końcowy, co oznacza, że po jego przeprowadzaniu elementy nie podlegają dalszej obróbce mechanicznej.
Zastosowanie technologii w przemyśle
Technologia azotonasiarczania znajduje szerokie zastosowanie w obróbce materiałów stalowych i metalowych. Może zostać wykorzystana w przypadku stali niskowęglowych, średniowęglowych, wysokowęglowych, a także niskostopowych, średniostopowych oraz wysokostopowych. Azotonasiarczanie gazowe sprawdzi się w przypadku stali narzędziowej czy żeliwa. Jak już wspomnieliśmy wyżej, rozwiązanie to stosowane jest przede wszystkim do obróbki elementów maszyn i mechanizmów użytkowanych w warunkach tarcia suchego lub granicznego. Do takich zaliczyć możemy między innymi ślimacznice, sworznie, wałki rozrządu, tulejki łożyskowe, prowadniki, tuleje cylindrowe, matryce i wiele innych.
Dzięki dodaniu par siarki do atmosfery częściowo zdysocjowanego amoniaku możliwe jest rozszerzenie użycia tej technologii na trudno azotujące się stale wysokochromowe (nierdzewne, żaroodporne, kwasoodporne). Powstałe w ten sposób twarde warstwy dyfuzyjne o dużej odporności na zacieranie i zużycie są niezbędne w elementach przeznaczonych do silników spalinowych, urządzeń dla energetyki cieplnej czy przemysłu spożywczego i chemicznego.
