Jaka jest klasyfikacja wad wymowy?

Wady wymowy określane są inaczej jako dyslalia. Nieprawidłowość ta dotyka przede wszystkim dzieci w wieku przedszkolnym i polega na złej wymowie głosek. Bardzo często także wkrada się szum nosowy, gdy dziecko formułuje zdania. Trudności te zasadniczo związane są z nieprawidłową budową aparatu mowy i górnych dróg oddechowych. Warto dowiedzieć się, jakie wyróżnia się rodzaje wad wymowy.

Podstawowe informacje dotyczące wad wymowy

Wady wymowy fachowo określane są jako dyslalia. Nieprawidłowości artykułowania związane są ze złym wypowiadaniem głosek. Najczęściej dotyczą one dzieci w wieku przedszkolnym. Warto podkreślić, że mogą pojawić się także u dorosłych. Dyslalia może mieć charakter jedno- lub wieloraki. Pierwszy to niepoprawne wypowiadanie jednej głoski. Drugi natomiast dotyczy wielu głosek.

Jakie wyróżnia się rodzaje wad wymowy?

Wyróżnia się dwa rodzaje wad wymowy – o charakterze sensorycznym i motorycznym. Pierwsze to zaburzenia polegające na zniekształcaniu wyrazów. W tej sytuacji dziecko ma problem z rozróżnieniem głosek bezdźwięcznych i dźwięcznych. Zdarza się, że ten sam wyraz brzmi inaczej, a chory nie poprawia błędu. Wynika to z tego, że nie ma świadomości nieprawidłowej wymowy. Dyslalia sensoryczna często pojawia się w towarzystwie zaburzeń słuchu fonemowego. Zdarza się także, że maluchy włączają w mowę nadmierną gestykulację. Niektóre pociechy mają również trudności ze zrozumieniem melodii – podkreśla logopeda Tomasz Bobrowski prowadzący prywatny gabinet w Czeladzi.

Dyslalia motoryczna występuje wtedy, gdy dziecko ma kłopot z artykułowaniem głosek spółgłoskowych. Chory nie potrafi także zrozumieć wielowyrazowych wyrażeń. Symptomem świadczącym o obecności tego schorzenia jest też nieumiejętność odtworzenia melodii. Dodatkowo pojawiają się zaburzenia dotyczące funkcji ruchowych. Dziecko dotknięte jednostką chorobową nie umie chwytać niewielkich przedmiotów.

Jakie są najczęstsze przyczyny wad wymowy?

Prawie wszystkie wady wymowy są rezultatem złego wykształcenia struktur w jamie ustnej i górnych drogach oddechowych. Szczegółowe czynniki prowadzące do wytworzenia się schorzenia to na przykład uszkodzenia ośrodków nerwowych umieszczonych w obszarze aparatu mowy czy blokowanie dróg oddechowych w wyniku przerostu trzeciego migdałka. Inne elementy to dysfunkcja ośrodkowego układu nerwowego czy obniżony poziom inteligencji malucha. Może to być także niedostateczna pamięć ruchowa lub niepoprawne wzorce mowy w środowisku, w którym dziecko przebywa i się wychowuje.