Jak zdiagnozować koklusz?
Koklusz jest bardzo nieprzyjemną i groźną chorobą. Jeżeli twój kaszel trwa dłużej niż trzy tygodnie, powinieneś zgłosić się do lekarza w celu dalszej diagnostyki. Możesz być chory na krztuśca. Sprawdź, co to za choroba i w jaki sposób się ją diagnozuje. Przeczytaj, co zrobić jeżeli miało się kontakt z osobą zarażoną. Zadbaj o swoje zdrowie.
Czym jest koklusz?
Krztusiec to choroba zakaźna. Przebieg choroby podzielić można na trzy okresy. Pierwszy z nich wiąże się z objawami grypopodobnymi i suchym kaszlem, który z czasem staje się napadowy. Ten okres trwa zazwyczaj jeden do trzech tygodni.
Drugi etap to napadowy duszący kaszel, któremu towarzyszy świst krtaniowy. Chory odksztusza lepką wydzielinę trwa to przeważnie od czterech do sześciu tygodni.
Ostatni etap to powolne ustępowanie kaszlu, które może trwać nawet do czterech miesięcy. Chorobę należy dokładnie wyleczyć. Nie przestrzeganie zaleceń lekarza i niedbanie o siebie może skończyć się groźnymi powikłaniami – przeczytaj, jakie powikłania mogą towarzyszyć krztuścowi.
Jak wygląda diagnostyka krztuśca?
Krztuśca podejrzewa się, jeżeli kaszel trwa dłużej niż trzy tygodnie. Jeżeli chory miał kontakt z osobą, u której wykryto krztuśca, jest to już powód do przeprowadzenia diagnostyki. Należy zgłosić się do przychodni specjalistycznej. Rozpoznanie kokluszu następuje w wyniku badań serologicznych oraz mikrobiologicznych.
Pacjent, który cierpi na tę zakaźną chorobę, w badaniu morfologicznym krwi będzie miał wysoką leukocytozę rzędu 20000–30000/µl z obecną przewagą limfocytów. Jednak to jeszcze nie przesądza o zarażeniu – to jedynie wskazówka.
Badanie mikrobiologiczne daje stuprocentową odpowiedź. Lekarz każde wykrycie krztuśca ma obowiązek zgłosić do stacji sanitarno-epidemiologicznej.
Badanie kokluszu polega na hodowli bakterii Bordatella pertussi. Materiał do badań pobiera się w formie wymazu z gardła lub z nosa. Jeżeli wynik jest pozytywny, wykonuje się badania serologiczne – ma on wykryć przeciwciała.
Przeciwciała przeciwkrzuścowe IgA świadczą o tym, że zakażenie jest świeże. Przeciwciała te zazwyczaj pojawiają się jako pierwsze. Znikają one po kilku miesiącach. Obecność przeciwciał przeciwkrztuścowych IgG jest równoznaczne z dawno przebytym zarażeniem lub wcześniejszym szczepieniem przeciw kokluszowi.
Co zrobić, jeżeli miało się kontakt z zarażonym?
Jeżeli zetknąłeś się z osobą chorą na koklusz, prawdopodobieństwo, że się zarazisz jest duże. Choroba ta jest bardzo zaraźliwa. Osoby chore powinny przebywać w odosobnieniu. Szczególnie w pierwszym okresie choroby. Chory na krztusiec przestaje stanowić zagrożenie po pięciu dniach właściwego leczenia oraz po dwudziestu jeden dniach bez leczenia antybiotykiem.
Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla niemowląt i kobiet. Najważniejszą profilaktyką są szczepienia – szczepionka ochronna jest bezpłatna. Młodzież oraz osoby dorosłe szczepione w dzieciństwie wymagają podania dawek przypominających co dziesięć lat.
Jeżeli osoba chora na krztusiec znajduje się w twoim otoczeniu, należy wdrożyć antybiotykoterapię. Jest to działanie profilaktyczne – zalecane nawet osobom szczepionym. Takie działanie może uchronić cię przed chorobą.
Higiena także ma duże znaczenie. Dlatego zawsze po przyjściu z dworu należy myć ręce. Takie działania także pozwalają na uniknięcie choroby.
