Jak rozpoznać depresję u dziecka?
Dzieci, podobnie jak dorośli, doświadczają emocjonalnych wzlotów i upadków – to całkowicie normalne i naturalne w wieku dojrzewania. Niestety, zdarza się, że uczucie smutku nie ustępuje, a problemy psychiczne dziecka uniemożliwiają mu normalne funkcjonowanie. W takim przypadku warto zwrócić się o pomoc i wdrożyć odpowiedni model leczenia.
Czym jest depresja?
Depresja to zaburzenie nastroju, które może powodować u kogoś smutek, rozdrażnienie lub poczucie beznadziejności. W zależności od stopnia nasilenia objawów może wpływać na jakość snu, apetyt lub relacje z innymi ludźmi. Depresja często powoduje utratę zainteresowania hobby lub czynnościami, które niegdyś sprawiały przyjemność. W ciężkich przypadkach schorzenie prowadzi do myśli samobójczych. Depresję zwykle rozpoznaje się, jeśli objawy trwają dwa tygodnie lub dłużej. Pomimo że depresja jest poważnym schorzeniem, zwykle można ją leczyć – oczywiście przy pomocy lekarza.
Depresja może dotknąć ludzi w każdym wieku, w tym dzieci. Zaburzenie może wpływać na interakcje z przyjaciółmi i rodziną, uniemożliwiać czerpanie radości ze szkoły, sportu, hobby lub innych normalnych zajęć.
U dzieci depresja i lęk często idą ze sobą w parze. Lęk to stan chorobowy, który wywołuje uczucie strachu, paniki lub zmartwienia o codzienne sytuacje. Czasami depresja lub lęk u dzieci są określane jako „bóle rozwojowe”.
Co powoduje depresję i lęk u dzieci?
Depresja i lęk u dzieci mogą mieć wiele przyczyn m.in. przyjmowanie używek, problemy rodzinne i środowiskowe, historia rodzinna (inni członkowie rodziny mają depresję), choroba fizyczna czy stresujące wydarzenia życiowe. Możliwości jest wiele i trzeba pamiętać, że każde dziecko jest inne i w inny sposób odbiera otaczający je świat.
Jak rozpoznać depresję u dziecka?
Jako że depresja może dotknąć każdego dziecka, rodzice powinni być obserwować stan swojej pociechy i w porę zareagować. Problemy wychowawcze, zmiany w nawykach żywieniowych lub związane ze snem, uczucie smutku lub beznadziejności czy niski poziom energii, to pierwsze sygnały świadczące o rozwoju choroby.
Wszelkie podejrzenia świadczące o narastaniu problemów psychicznych powinny być skonsultowane z psychiatrą lub psychologiem, np. z Prywatnego Poradnictwa Psychologicznego. Dobry psycholog już w czasie pierwszego kontaktu z dzieckiem będzie mógł określić, czy problem jest głębszy i wymaga podjęcia specjalistycznego leczenia i wdrożenia farmakoterapii. Leczenie farmakologiczne to ostateczność, niemniej w wielu przypadkach stanowi jedyne rozsądne rozwiązanie.
