Jak przysposobić starsze dziecko i stworzyć prawdziwą bezpieczną rodzinę zastępczą?

Żeby zostać opiekunem zastępczym potrzeba nie tylko dobrych warunków, ale również cierpliwości i silnego charakteru. Opieka nad starszym dzieckiem, które pojawia się w nowej rodzinie, zwykle na początku bywa trudna. Prócz niezbędnych formalności czeka nas mnóstwo przeciwności losu związanych z opieką i wychowaniem. Jak się przygotować do tego, aby w domu zawsze panowała pełna miłości atmosfera?

Formalności związane z rodziną zastępczą

Przede wszystkim nie należy mylić tego terminu z adopcją, gdyż zostając rodziną zastępczą, formalnie nie łączą opiekuna z dzieckiem więzy prawne, tzn. nie jest on traktowany jako pełnoprawny rodzić. Rodzina zastępcza ma za zadanie zapewnić opiekę i dom do czasu unormowania sytuacji społecznej dziecka, które może zostać adoptowane lub powrócić do biologicznego rodzica (jeśli ten odzyska prawa rodzicielskie). Szczegółowych informacji udzielają przedstawiciele Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej oraz Ośrodka Adopcyjno-Opiekuńczego. By podpisać dokument świadczący zostanie rodzicem zastępczym, należy:

• posiadać odpowiednie zaplecze finansowe i warunki mieszkaniowe
• korzystać z pełni praw obywatelskich
• uzyskać pozytywną opinię ośrodka pomocy społecznej oraz pozytywnie przejść psychotesty
• posiadać zaświadczenie lekarskie, iż opiekun nie jest chory na żadną dolegliwość, która uniemożliwiałaby opiekę nad dzieckiem

Testy psychologiczne

Opinia psychologiczna jest bardzo ważna, gdyż pozwala wyeliminować nieodpowiednie osoby z kandydatury do rodzin zastępczych. Testy są przeprowadzane w ośrodkach psychologii, takich jak Psychotesty Wejherowo przez odpowiednio przeszkolone do tego osoby. Mają one za zadanie poznać charakter, postawę rodzicielską i stan emocjonalny danej osoby oraz jej predyspozycje do radzenia sobie w sytuacjach stresujących.

Pomoc i wspólna terapia

Chcąc zostać dobrym opiekunem zastępczym, warto uzgodnić z psychologiem lub psychoterapeutą plan wspólnej terapii. Starsze, kilku- czy nawet kilkunastoletnie letnie dzieci, które zostały z jakiegoś powodu odebrane rodzicom biologicznym, częsta mają za sobą traumatyczne przeżycia. Psychoterapia dla opiekuna jest ważna również wtedy, gdy nie posiada on swoich dzieci i może nie sprostać wszystkim przeciwnościom losu związanym z procesem wychowania. Ponadto, wspólna terapia pomaga zbliżyć się do siebie i zbudować nić zaufania. Rodzice zastępczy mają za zadanie nauczyć dziecko z rodziny dysfunkcyjnej (zazwyczaj nawet patologicznej) prawidłowego funkcjonowania w rodzinie i społeczeństwie, dlatego niejednokrotnie rola ta jest o wiele trudniejsza niż wychowanie dziecka biologicznego.