Jak działa pseudoefedryna?

Pseudoefedryna stosowana jest w zapaleniach górnych dróg oddechowych, zapaleniu oskrzeli i nieżycie nosa. Jest też dodatkiem do leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Na czym polega jej działanie? Kto może stosować pseudoefedrynę, a kiedy należy zachować ostrożność? Dowiedz się więcej na temat tej substancji z naszego poradnika.

Czym jest pseudoefedryna?

Pseudoefedryna to substancja działająca bezpośrednio na receptory znajdujące się w błonie śluzowej dróg oddechowych. Stosowana jest w zapaleniach górnych dróg oddechowych, zapaleniu zatok i oskrzeli a także nieżycie nosa.

Może być niezależnym lekiem albo dodatkiem do leków przeciwbólowych, przeciwhistaminowych i przeciwzapalnych. Często wchodzi w skład wieloskładnikowych preparatów na przeziębienie, łącznie z ibuprofenem, paracetamolem, dekstrometorfanem, gwajafenezyną czy kwasem acetylosalicylowym.

Od 1 lipca 2015 roku w aptekach można kupić tylko jedno opakowanie dostępnego bez recepty leku, który zawiera pseudoefedrynę. Ponadto farmaceuta może wydać lek zawierający tą substancję tylko osobie pełnoletniej.

Pseudoefedryna: zastosowanie

Produkty lecznicze zawierające w swoim składzie pseudoefedrynę stosuje się m.in.:

• w przebiegu grypy i przeziębienia, jeżeli towarzyszy im katar i zatkany nos,
• w przypadku nieżytu nosa,
• jako terapia wspomagająca w alergicznym zapaleniu błony śluzowej nosa.

Pseudoefedryna rozszerza oskrzela, tym samym ułatwiając oddychanie. Podana doustnie zmniejsza przekrwienie błony śluzowej nosa. Obkurcza naczynia krwionośne, tym samym zmniejszając obrzęk śluzówki. Po przyjęciu leku w ciągu 15-30 minut poprawia się drożność dróg oddechowych i łatwiej oczyszczają się zatoki i nos.

Pseudoefedryna może również poprawiać sprawność narządu słuchu, np. wyrównać ciśnienie w uchu środkowym podczas lotu samolotem czy nurkowaniu. Bywa pomocna w zwalczaniu wysiłkowego nietrzymania moczu.

Efekt działania leku utrzymuje się przez 3-4 godziny.

Kiedy nie powinno się stosować pseudoefedryny?

Głównymi przeciwwskazaniami do stosowania pseudoefedryny są  m.in.:

• nadciśnienie tętnicze,
• ciężka choroba niedokrwienna serca,
• stosowanie furazolidonu, leku przeciwbakteryjnego,
• stosowanie w tym samym czasie lub w ciągu ostatnich 14 dni inhibitorów MAO, stosowanych w depresji i chorobie Parkinsona.

Lek powinien być ostrożnie stosowany u osób chorujących na:

• cukrzycę,
• nadczynność tarczycy,
• nadciśnienie,
• chorobę niedokrwienną serca,
• ciężkie zaburzenia czynności wątroby,
• zaburzenia czynności nerek.

Pseudoefedryna, a inne leki

Pseudoefedryna może wchodzić w interakcje z innymi lekami. 

Stosowana łącznie z lekami z grupy sympatykomimetyków nasila ich działanie.

Podczas stosowania pseudoefedryny z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi, inhibitorami MAO i sympatykomimetykami występuje wzrost ciśnienia tętniczego krwi.

Preparaty zobojętniające sok żołądkowy prowadzą do zwiększenia wchłaniania pseudoefedryny.

Pseudoefedryna może również odwracać działanie obniżające ciśnienie tętnicze leków, takich jak:

• metyldopa,
• bretylium,
• betanidyna,
• guanetydyna,
• debryzochina
• leków blokujących receptory α i β-adrenergiczne.

Skutki uboczne przyjmowania pseudoefedryny

Pseudoefedryna może:

• podnieść ciśnienie tętnicze,
• przyspieszyć  czynność serca,
• prowokować zaburzenia rytmu.

W przypadku przedawkowania daje objawy charakterystyczne dla choroby Parkinsona. Działa na ośrodkowy układ nerwowy, powodując:

• bóle głowy,
• nudności,
• pobudzenie,
• drżenie mięśni,
• zaburzenia snu,
• świąd i wysypkę,
• suchość skóry.