Hashimoto a depresja. Jak rozpoznać zaburzenia psychiczne?
Hashimoto to podstępna choroba, o której wielu chorych w ogóle nie wie. Pierwsze objawy są łatwe do przeoczenia. Ciągłe zmęczenie, przygnębienie, senność często przyczyniają się do rozwoju groźnych problemów natury psychicznej. Dowiedz się, jaki jest związek pomiędzy depresją a Hashimoto. Sprawdź, jakie zaburzenia nastroju powinny cię zaniepokoić.
Hashimoto a psychika
Osoby, które dotknęła choroba Hashimoto, w wielu przypadkach w ogóle nie mają pojęcia, że są chore. Bagatelizują niepokojące objawy. Ciągłe przemęczenie tłumaczą wielogodzinnym spędzaniem czasu w pracy i życiem w biegu, a zmiany nastrojów stresem i jesienną aurą. Tymczasem może się okazać, że rozwija się u nich podstępna choroba tarczycy.
Należy podkreślić, że nieleczone lub nieprawidłowo leczone objawy mogą skończyć się naprawdę źle, ostrzegają endokrynolodzy. Konsekwencji w postaci cukrzycy czy kłopotów z zajściem w ciążę wiele kobiet chciałoby uniknąć. Tymczasem nieleczone zmiany tarczycy mogą doprowadzić także do innych dolegliwości – trudności z oddychaniem i połykaniem, osteoporozy, a nawet zawału.
Osoby zestresowane są bardziej narażone na rozwój Hashimoto, niż te, które z emocjami radzą sobie bez trudu. Wahania nastrojów to pierwszy krok do pojawienia się groźnej depresji przy Hashimoto.
Jakie są objawy Hashimoto związane z nastrojem?
Najczęściej występujące objawy to:
- uczucie senności
- chroniczne zmęczenie
- kłopoty ze skupieniem uwagi
- zawroty głowy
- wahania nastrojów lub obniżony nastrój
- odczuwanie lęku
- wrażenie duszności
Szczególnie na początku chorzy zauważają nadmierne pobudzenie i ogólny niepokój. Często obserwuje się podwyższone ciśnienie krwi i przyspieszenie rytmu serca, co dodatkowo pogłębia uczucie lęku.
Przeczytaj, jakie inne objawy Hashimoto mogą świadczyć o rozwoju choroby.
Hashimoto a depresja. Kto jest w grupie ryzyka?
Osoby dotknięte autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy są bardziej narażone na pojawienie się zaburzeń depresyjnych, lękowych, choroby afektywnej dwubiegunowej, a także kłopotów ze snem. Dlatego też chorzy poza leczeniem farmakologicznym powinni być obserwowani pod kątem oceny stanu psychicznego. Jeśli dojdzie do rozwoju depresji w Hashimoto, należy jak najwcześniej wychwycić zaburzenia i podjąć leczenie.
W grupie ryzyka są przede wszystkim kobiety w wieku od 40 do 60 lat. Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy może wystąpić w szczególności u pań, które chorują na atypową depresją, a także u matek, które przechodziły lekooporną depresję w okresie wczesnej ciąży lub w okresie poporodowym. W grupie ryzyka są także panie w okresie okołomenopauzalnym.
Depresja przy Hashimoto. Co robić?
Jeśli pojawi się podejrzenie choroby tarczycy, należy udać się do endokrynologa, która wykona badanie palpacyjne, a także zleci w razie wątpliwości – badanie krwi, USG tarczycy, biopsję cienkoigłową, a także badanie histopatologiczne. Należy pamiętać, że współistniejące zaburzenia psychiczne wymagają dalszej diagnostyki.
Wprowadzenie odpowiedniego leczenia jest bardzo ważne, by pokonać dokuczliwe dolegliwości. Niezbędne jest dobranie odpowiedniej dawki leku przez endokrynologa na podstawie okresowych wyników badań. Poza przyjmowaniem leków równie istotna jest odpowiednia dieta w Hashimoto.
W niektórych przypadkach należy zastosować tyreoidektomię, czyli operacyjne usunięcie całej tarczycy, które wykonuje się w leczeniu raka tarczycy oraz niezłośliwego wola. Operacja przebiega w znieczuleniu ogólnym.
Dowiedz się, jak leczyć Hashimoto.
