Elementy diagnostyki logopedycznej

Każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Charakterystyka poszczególnych etapów rozwoju, pozwala stwierdzić o występowaniu pewnych wad i zaburzeń rozwojowych. Tak jest w przypadku zaburzeń rozwoju aparatu mowy, które powinny zostać poddane badaniu logopedycznemu. Takie badanie ma określone działania, które pozwalają rozpoznać rodzaj i stopień zaburzeń, i określić strategię leczenia. Jakie są elementy diagnostyki logopedycznej?

Badanie logopedyczne – kwestionariusz

– Badaniu logopedycznemu poddawane są najczęściej dzieci, ponieważ zaburzenia rozwoju mowy dają się rozpoznać już we wczesnych latach życia człowieka. Diagnostyka logopedyczna jest w rzeczywistości bardzo szeroka i wynika ze złożoności procesu, który określamy mówieniem – mówi ekspert z firmy KomLogo.

Na ten złożony proces mowy składa się na nie m.in. prawidłowa artykulacja, a ta może być zaburzona z powodów fizjologicznych – wad aparatu głosowego. Powodem nieprawidłowości w wymowie mogą być również niewłaściwe nawyki, a także stres, który blokuje dziecko, a często i dorosłą osobę przed wyraźnym wymawianiem głosek. Logopeda oprócz poprawnej artykulacji bada poprawność językową, zasób słów, płynność wypowiedzi. Przekrój wiekowy i problemowy sprawia, że logopeda jest wyposażony w różne narzędzia diagnostyczne. Przykładem takiego narzędzia jest Karta Oceny Języka Dziecka – Afa. Innym przykładem narzędzia diagnostycznego jest Karta Oceny Logopedycznej, która została specjalnie stworzona dla dzieci w wieku od 1 do 9 lat.

Elementy diagnostyki logopedycznej

Diagnostyka logopedyczna rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu. Przeprowadza się go bezpośrednio z dzieckiem, jego opiekunem lub nauczycielem-wychowawcą. Ma on na celu określenie wieku pacjenta, sytuacji rodzinnej, stanu zdrowia, przebiegu rozwoju mowy. W trakcie rozmowy z pacjentem logopeda obserwuje jego zachowania werbalne, ocenia zasób słownictwa, płynność i złożoność wypowiedzi, a także ocenia wstępnie poprawność artykulacyjną. Następnie przeprowadza dodatkowe badania, aby ocenić m.in. stan aparatu mowy, badanie słuchu, funkcji połykowej i oddechowej. Kolejnym etapem diagnostyki powinno być badanie zdolności rozumienia, mówienia, czytania i pisania, sformułowanie hipotez i skierowanie dziecka do innych specjalistów w razie potrzeby. Może się okazać, że dziecko nadmiernie wycofane może potrzebować wsparcia psychologa, a dziecko z wadami zgryzu leczenia ortodontycznego. Jak widać, elementy diagnostyki logopedycznej wymagają wielu narzędzi poznawczych, które pozwalają na interdyscyplinarne badanie pacjenta. W przypadku dzieci konieczne są narzędzia dostosowane do ich wieku i etapu rozwoju.