Drugie życie dla makulatury – jak przebiega odzyskiwanie włókien celulozowych?

Makulatura powstaje w niemal każdym gospodarstwie domowym – przeciętny mieszkaniec Ziemi zużywa rocznie około 50 kg papieru. Jej ważnym źródłem są także przedsiębiorstwa, które generują ogromne ilości makulatury ze względu na liczbę tworzonych przez siebie dokumentów. Odpady papiernicze pochodzą także z drukarni, pracowni introligatorskich oraz wydawnictw. Co dzieje się z makulaturą po tym, gdy trafi na skup?

Co dzieje się z makulaturą, która trafia na skup?

Chociaż makulatura rozkłada się bardzo dobrze i nie zanieczyszcza naszej planety w takim stopniu jak chociażby odpadki z tworzyw sztucznych, jej recykling jest równie ważny. Odzyskanie surowca ze zużytych wyrobów papierniczych sprawia, że zapotrzebowanie na pozyskiwaną z drzew celulozę (niezbędną do produkcji papier) jest mniejsze. Z makulatury produkowany jest papier pakowy, papier toaletowy i tektura falista, a od lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku papier gazetowy.

Aby dać makulaturze drugie życie, należy przede wszystkim oddać ją do skupu – takiego jak skup złomu Magnez. To tutaj rozpoczyna się długa droga odpadków do ponownego wykorzystania. Już w skupie makulatura poddawana jest procesowi oczyszczenia z brudu i kurzu. W zależności od typu tego rodzaju placówki, makulatura przechodzi dalsze procesy lub jest sprzedawana do zakładu wyspecjalizowanego w jej recyklingu.

Przebieg recyklingu makulatury

Makulatura trafia na początku do rozwłókniacza, w którym papier zostaje wymieszany z gorącą wodą. Zależnie od tego, jaki produkt ma ostatecznie powstać z makulatury, stosuje się odpowiedni system rozwłókniania: wysokostężeniowy, niskostężeniowy oraz bębnowy. To na etapie rozwłókniania dodaje się do papieru związki chemiczne, które powodują jego odbarwienie. Na tym etapie makulatura zostaje także wstępnie oczyszczona.

Dalsze oczyszczanie makulatury zachodzi na sitach i hydrocyklonach, gdzie oddzielane są zanieczyszczenia mechaniczne. Usuwany jest piasek, spinki, zszywacze i inne elementy niebędące papierem. Masa jest następnie rozcieńczana oraz sortowana według długości włókien. Czystsza masa krótkowłóknista jest dalej oczyszczana z zanieczyszczeń mechanicznych, zagęszczana i magazynowana, natomiast masa długowłóknistą czeka jeszcze oczyszczenie niskostężeniowe oraz dyspergowanie, którego wynikiem jest rozproszenie zanieczyszczeń oraz zwiększenie wytrzymałości masy. Po dyspersji masa długowłóknista jest zagęszczana oraz magazynowana podobnie jak masa krótkowłóknista.

W zależności od dalszego przeznaczenia masa jest odbarwiona oraz bielona – etapy te pomija się w przypadku produkcji tektury falistej i papieru pakowego.