Artykuł sponsorowany

Charakterystyka technologii rozbiórkowych i wyburzeniowych

Nowe budynki mieszkalne, obiekty użyteczności publicznej oraz drogi coraz częściej powstają w miejscu starej infrastruktury. Zanim jednak to nastąpi, musi ona zostać rozebrana zgodnie z przepisami prawa budowlanego. Do rozbiórki starych budynków coraz częściej wykorzystuje się ciężki sprzęt budowlany – koparki ze specjalistycznym osprzętem. Mniej popularne są inne technologie, takie jak np. kruszenie chemiczne. Które techniki wyburzeń stosowane są najczęściej?

Pozwolenie na rozbiórkę

Inwestorzy, którzy potrzebowali zgody na postawienie danego obiektu, będą również potrzebować pozwolenia na jego rozbiórkę. Kwestie te dokładnie reguluje prawo budowlane i aby uzyskać wspomniany wyżej dokument, należy złożyć odpowiedni wniosek w lokalnym organie administracyjno-architektoniczny. Do wniosku trzeba dołączyć:

zgodę właściciela/właścicieli budynku,
szkic usytuowania budynku,
opis zakresu i sposobu prowadzenia prac rozbiórkowych,
opis sposobu zabezpieczenia ludzi i mienia,
projekt rozbiórki obiektu, jeśli jest wymagany,
pełnomocnictwo udzielone przez inwestora w przypadku ustanowienia pełnomocnika.

Rozbiórka wymagająca pozwolenia wymaga też zatrudnienia kierownika budowy specjalizującego się w branży wyburzeniowej. Pieczę nad pracami tego rodzaju można powierzyć firmie Krzysztofa Nadobnika w Kościanie. Kierownik rozbiórki musi dbać o to, by prace wyburzeniowe były prowadzone zgodnie z literą prawa i przepisami BHP. Jest on zobowiązany do uzupełniania dziennika rozbiórki i zabezpieczenia terenu rozbiórki przed dostępem zwierząt i osób nieupoważnionych. Specjalista koordynuje działania ekipy wyburzeniowej i czuwa nad prawidłowością jej pracy. W razie zagrożenia wstrzymuje roboty i bezzwłocznie powiadamia o całej sytuacji właściwe organy.

Najczęściej stosowane technologie rozbiórkowe i wyburzeniowe

Ze względu na sposób prowadzenia robót działania wyburzeniowe możemy podzielić na ręczne, mechaniczne i wybuchowe. Rozbiórka ręczna jest najbardziej czasochłonna i pracochłonna. Dotyczy budynków, które znajdują się w bardzo bliskim sąsiedztwie obiektów zabytkowych lub o słabej kondycji technicznej. W takich przypadkach zastosowanie ciężkiego sprzętu jest zwykle niemożliwe, gdyż skończyłoby się to uszkodzeniem zlokalizowanej w pobliżu infrastruktury. Rozbiórka ręczna ma jednak tę zaletę, że pozwala na odzyskanie cennych materiałów budowlanych, które można potem sprzedać lub ponownie wykorzystać. Ręczne prace rozbiórkowe prowadzi się przy użyciu ręcznych młotów hydraulicznych, pneumatycznych lub elektrycznych oraz klinów hydraulicznych i pił diamentowych.

Zdecydowanie częściej stosowana jest rozbiórka mechaniczna. Jak już wspomniano, prowadzi się ją z wykorzystaniem ciężkiego sprzętu budowlanego. Zwykle są to koparki uzbrojone w narzędzia do kucia i kruszenia – szczęki, nożyce, dźwigi, ładowarki. Specjalistyczne zaplecze maszynowe znacząco zwiększa efektywność prac rozbiórkowych. Metodę mechaniczną można stosować przy rozbiórce obiektów o wysokości kilkuset metrów i w gęsto zabudowanym otoczeniu. W tym przypadku także możliwe jest częściowe odzyskanie materiałów budowlanych, ale nie na taką skalę jak przy rozbiórce ręcznej.

Wyburzanie metodą wybuchową polega na podłożeniu ładunków wybuchowych w obiekcie przeznaczonym do rozbiórki. Technologia ta wymaga od firmy wyburzeniowej specjalistycznych uprawnień, dużej wiedzy i doświadczenia. Metoda wybuchowa, inaczej minerska, stosowana jest w zazwyczaj w przypadku np. mostów czy zbiorników. Jej największą zaletą jest błyskawiczny czas realizacji rozbiórki i konkurencyjny koszt usługi. W praktyce jednak trudno jest znaleźć przedsiębiorstwo, które podejmuje się tego typu działań.

Jakie zagrożenia czyhają na terenie rozbiórki?

Pracownicy firm wyburzeniowych narażeni są na wiele zagrożeń związanych z demontażem budynków czy infrastruktury miejskiej. I nie chodzi tu tylko o hałas, ekspozycję na drgania czy ryzyko przygniecenia przez spadające elementy. Trzeba też zwrócić uwagę na obecność niebezpiecznych substancji chemicznych, a zwłaszcza tych o charakterze toksycznym bądź wybuchowym oraz na zagrożenia biologiczne. Wiele starych budynków wciąż posiada pokrycia dachowe wykończone azbestem. Włókna tego materiału mogą kruszyć się i łamać, tworząc pył, który z łatwością przedostaje się do płuc. Każdą rozbiórkę należy więc zaplanować w staranny i indywidualny sposób, z uwzględnieniem zagrożeń występujących w obrębie konkretnego budynku.