Badania urodynamiczne – wskazania
Problemy z nietrzymaniem moczu dotycząc w równej mierze kobiet, jak i mężczyzn. Związane są zazwyczaj z wiekiem, ale również chorobą lub przebytym przeziębieniem. Aby poznać przyczyny nietrzymania moczu, dolegliwości mało komfortowej dla każdego człowieka warto wykonać specjalne badania urodynamiczne. Pozwolą one zbadać przyczynę dolegliwości oraz wdrożyć odpowiedni system leczenia.
Czym są badania urodynamiczne?
Badanie urodynamiczne jest wystandaryzowanym badaniem czynnościowym dolnych dróg moczowych. Oznacza to, że przebiega praktycznie identycznie na całym świecie, a jego obiektywne wyniki są powtarzalne. Badania urodynamiczne mają na celu kompleksową ocenę pęcherza moczowego i cewki moczowej. Służą też do określenia rodzaju zaburzeń, które doprowadziły do nieprawidłowego funkcjonowania pęcherza moczowego i wspomnianej cewki moczowej. Badanie to pozwala ustalić dysfunkcję mechanizmu zwieraczowego, obiektwynie określić skalę problemu, a przez to zaplanować optymalne leczenie, w tym postępowanie operacyjne. Do grupy osób, które powinny wykonać takie badania należą mężczyźni z objawami łagodnego rozrostu prostaty (stercza), osoby zakwalifikowane do operacji stercza, kobiety z wysiłkowym nietrzymaniem moczy oraz nietrzymaniem moczu przy uczuciu parcia. Ponadto badaniu urodynamicznemu mogą podjąć się kobiety i mężczyźni z objawami OAB pęcherza, czyli którzy borykają się z problemem częstego oddawania moczu, naglącego parcia i nietrzymania moczu. Problem ten może dotyczyć dzieci i dorosłych, u których zaburzenia pracy pęcherza są następstwem chorób lub urazów układu nerwowego, szczególnie osoby chore na stwardnienie rozsiane, przepuklinę oponowo rdzeniową lub po urazach kręgosłupa i rdzenia kręgowego. Badaniu urodynamicznemu powinny poddać się też wszystkie kobiety z zaburzeniami statyki narządu rodnego tj. kobiety z obniżeniem bądź wypadaniem macicy lub pochwy. Ponadto do badania powinny być zakwalifikowane wszystkie pacjentki z nietrzymaniem moczu, które przebyły operacje ginekologiczne na miednicy małej. Badanie jest niezwykle pomocne u pacjentek dotychczas leczonych empirycznie, ale niestety nieskutecznie, czyli bez istotej poprawy.
Jak wygląda badanie?
Badanie urodynamiczne można przeprowadzić w gabinecie ginekologicznym. Trwa ono od 60 do 90 minut i zazwyczaj jest przeprowadzane w intymniej i w miarę możliwości bezstresowej atmosferze dla pacjenta. Badanie rozpoczyna się pomiaru przepływu moczu. Polega on na oddaniu moczu przez osobę badaną do specjalnego naczynia,. Lekarz uwzględnienia czasu trwania tego procesu. Do wykonania dania pacjent rozbiera się do połowy, a następnie kładzie się na wznak z lekko rozchylonymi nogami na fotelu ginekologiczny. Lekarz obmywa płynem dezynfekującym okolice ujścia zewnętrznego cewki, znieczula miejscowo żelem cewkę moczową. Kolejny etap badania urodynamicznego to umieszczenie w pęcherzu moczowym cewnika. Drugi z cewników umieszcza się w odbytnicy pacjenta. Do cewników z kolei podłącza się przetworniki ciśnienia za pomocą, których rejestruje się zmianę ciśnienia w jamie brzusznej oraz pęcherzu moczowym. Cewniki przed badaniem lekarz napełnia solą fizjologiczną, co ma na celu usunięcie z nich powietrza. Z kolei przetworniki zeruje się do wartości ciśnienia atmosferycznego. W okolice odbytu pacjenta przykleja się elektrody, które umożliwiają wykonanie badania elektromiograficznego mięśni zwieraczy cewki moczowej.
