Artykuł sponsorowany

Utrzymanie ciągłości ruchu w parkach maszynowych

Utrzymanie ciągłości ruchu w parkach maszynowych

Zapewnienie ciągłości procesów produkcyjnych jest podstawowym elementem gwarantującym ciągłość i efektywność działalności przedsiębiorstw w branży produkcyjnej, pakowawczej, spożywczej, etc. - de facto, w każdej branży posiadającej maszyny pracujące w systemie produkcji taśmowej. Zapewnienie najwyższej jakości procesom produkcji przekłada się bezpośrednio na konkurencyjność firmy i jej powodzenie na danym rynku zbytu.

Główne elementy zarządzania utrzymaniem ruchu maszynowego

Świadczenie usług remontowych maszyn i urządzeń w całym procesie produkcyjnym ma kluczowe znaczenie dla operowania parkiem maszynowym i zarządzaniem przedsiębiorstwem, podobnie jak zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania maszyn i zminimalizowanie ich awaryjności. Do pozostałych elementów z pewnością należy właściwy dobór maszyn, tak aby poszczególne komponenty były w pełni kompatybilne, odpowiednia ich konfiguracja, a następnie obsługa i konserwacja, podobnie jak wyszkolenie pracowników i zapewnienie ergonomii procesów produkcyjnych na stanowiskach pracy. Jak podkreśla specjalista z firmy Mekstal, oferującej m.in. urządzenia hydrauliczne i pneumatyczne dla przemysłu ciężkiego i systemów produkcji taśmowej, jednym z głównych problemów jakie napotykali ich klienci, było zapewnienie profesjonalnej konserwacji i napraw parku maszynowego. Dlatego włączenie usług renowacji maszyn przez Mekstal, który jako producent kluczowych elementów ciągów produkcyjnych zna temat „od podszewki”, przyczyniło się do ekspansji firmy na rynek ogólnopolski.


Teorie utrzymania ruchu

Na przestrzeni lat powstawały i były rozwijane rozmaite teorie i praktyki utrzymania ruchu, z których w niniejszym opracowaniu wymienimy dwie, mianowicie teorie szczupłej produkcji LM (Lean Manufacturing) i produkcję klasy światowej (World Class Production). Filozofia szczupłej produkcji zyskała uznanie po jej wprowadzeniu, z dużym sukcesem, w procesie produkcyjnym japońskiego koncernu Toyota. Główny nacisk położono na podporządkowaniu założeń produkcyjnych do potrzeb klienta produktu finalnego, na nieprzerwany przepływ surowców i ich dostaw, ustawiczną kontrolę i poprawę jakości produktu i procesu jego powstawania, zarządzanie zasobami ludzkimi i powiązanie polityki przedsiębiorstwa z potrzebami społecznymi. O ile cele teorii i praktyki produkcji klasy światowej były zbieżne, to nacisk położono na nieco inne elementy, a sama teoria skupiła się na problemie konkurencyjności i jakości w dobie globalnych zależności gospodarczych. Za główne cele obrano rozwój kompetencji pracowników, ograniczenie marnotrawstwa (m. in. przez racjonalizację dostaw surowców i właściwy dobór kooperantów) oraz rozpowszechnianie dobrych praktyk optymalizujących procesy produkcyjne i logistyczne; całą metodologię oparto na 10 filarach technicznych oraz 10 filarach zarządzania. Jednym z głównych filarów technicznych zarówno filozofii produkcji klasy światowej, jak i szczupłej produkcji, jest zapewnienie stałego dopływu części zamiennych maszyn produkcyjnych, zwłaszcza podlegających szybkiemu zużyciu elementów napędowych, jak sprzęgła, motoreduktory, przekładnie oraz części hydrauliki siłowej – złączki, armatura, osprzęt wysokiego ciśnienia i węże. Równie ważne jest zapewnienie stałej opieki specjalistów konserwacji, naprawy i remontu maszyn, urządzeń i ciągów produkcyjnych, pozwalające na stałe utrzymanie ruchu. Jak widać z powyższej, krótkiej i fragmentarycznej przecież próbie zarysowania problematyki przedmiotu, służby utrzymania ruchu w każdym przedsiębiorstwie są jego niezwykle ważnym elementem i spoczywa na nich ogromna odpowiedzialność za funkcjonowanie parku maszynowego.
Oceń artykuł (0)
0.0
Komentarze
Dodaj komentarz