Jak sobie radzić z depresją?
23 lutego obchodzimy Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Ustanowione w 2001 roku z inicjatywy Ministerstwa Zdrowia święto ma zwrócić uwagę opinii publicznej na kwestię dolegliwości, której nieleczenie może prowadzić do wystąpienia myśli samobójczych i prób odebrania sobie życia przez chorego. Skutków choroby doświadcza przynajmniej 10% populacji dorosłych, a Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznaje ją za najczęściej występujące zaburzenie psychiczne. Dziś podpowiadamy, jak sobie radzić z depresją.
Jakie są objawy depresji?
Depresja jest szeregiem istotnie oddziałujących na życie chorego zaburzeń nastroju. Ogólnie doświadcza on istotnego pogorszenia się jakości życia, traci zainteresowania, zdolność do wykonywania pracy, możliwość koncentracji i odczuwania radości. Objawy depresji będą się różnić w zależności od typu zaburzenia i od charakteru jego przebiegu u chorego. Możemy wyróżnić symptomy fizjologiczne (czyli płynące z ciała) oraz zmiany stanu psychicznego, szczególnie te związane z obniżeniem nastroju.
Spośród najczęstszych objawów fizjologicznych u osoby z depresją wskazać trzeba:
pogorszenie się funkcji poznawczych,
zmniejszenie zdolności zapamiętywania i koncentracji,
zaburzenia snu i rytmu dobowego w stronę bezsenności lub nadmiernej senności,
zaburzenia łaknienia (z możliwością wzrostu apetytu),
zmiana masy ciała,
spadek zainteresowania współżyciem seksualnym i zanik popędu,
uczucie przewlekłego zmęczenia i braku energii,
spowolnienie ruchowe,
sygnały bólowe w postaci bólów z żołądka i jelit, bólów głowy, klatki piersiowej czy pleców.
Do objawów psychicznych depresji zaliczymy spektrum zaburzeń nastroju: długotrwałe smutek i przygnębienie, płaczliwość, zmniejszoną reaktywność nastroju, obniżającą się samoocenę, ponadto możliwe jest wystąpienie uczucia lęku, natrętnych czynności i myśli, stanów psychotycznych, urojeń, stuporu czy nawet myśli prowadzących do prób samobójczych.
Depresja może więc być chorobą śmiertelną, dlatego zauważywszy u siebie choć część z objawów, należy udać się do lekarza psychiatry. Zdiagnozuje on zakres choroby, dobierze odpowiednie metody leczenia i – jeśli trzeba – przepisze lekarstwa.
Główne metody leczenia depresji
Podjęcie leczenia musi być związane z dokładnym określeniem przyczyn depresji, co pozwala dobrać właściwą metodę walki z chorobą. Potocznie zaburzenie kojarzone jest z leczeniem farmakologicznym czy hospitalizacją. Dzieje się tak, bo nierzadko współwystępuje ona z CHAD (chorobą afektywną dwubiegunową) lub innymi chorobami dotykającymi psychikę człowieka. Są jednak i inne źródła depresji, kiedy leczenie antydepresantami nie jest wybierane jako pierwsze.
Najskuteczniejszą formą radzenia sobie z depresją jest wizyta u psychiatry w celu zdiagnozowania przyczyn, ustalenia rodzaju oraz dawki środków farmakologicznych i jednoczesna psychoterapia. Dotyczy to szczególnie przypadków, gdy depresja ma źródło zewnętrzne: spowodowana jest przez traumatyczne wydarzenia, nagłe pogorszenie się sytuacji społecznej, zawodowej, materialnej, osobistej itp.
Jeżeli depresja związana jest z uzależnieniem, potrzebna będzie również terapia uzależnień. W przypadku, gdy źródłem choroby są inne problemy zdrowotne, np. choroby tarczycy, cukrzyca, choroby pozawałowe, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona i inne przewlekłe, psychiatra przeprowadzi diagnozę i podejmie decyzję o kierunku leczenia dopiero po zapoznaniu się z tłem depresji i upewnieniu się, że pozostałe dolegliwości są właściwie leczone i nie mają wpływu na rozwój zaburzenia u pacjenta. Depresja w tym wypadku ma pochodzenie wtórne.
Warto pamiętać, że depresja sama z siebie nie przeminie, niezbędne jest udanie się do lekarza, który wskaże metody pomocy. Wizyta u psychiatry, choć może być postrzegana przez samego chorego jako stygmatyzująca, z pewnością taką nie jest. Dlatego trzeba wyzbyć się przekonania, że jest to oznaka słabości, odrzucić porady o wzięciu się w garść zamiast rozklejania się i niezwłocznie rozpocząć leczenie.
Sprawdź również, jaki jest związek pomiędzy depresją a Hashimoto.
