Kiedy hazard staje się chorobą?
Gry losowe to często sposób na odrobinę rozrywki czy też budzenie w sobie nadziei na lepszą sytuację finansową lub inne profity, jeśli uda nam się wygrać przy odrobinie szczęścia. Kiedy kupowanie losów, obstawianie zakładów czy gra w kasynie stają się koniecznością, mamy do czynienia z hazardem patologicznym.
Mechanizm podobny jak u alkoholika
Osoby niemające skłonności do uzależnień zapewne nie potrafią sobie wyobrazić, że codziennym życiem człowieka może rządzić granie. Ludzie grający nałogowo w skrajnych przypadkach są skłonni poświęcić wszystko, zadłużając się, sprzedając wszystkie wartościowe rzeczy ze swojego otoczenia, a nawet posuwając się do kradzieży i oszustw. Pomimo braku fizycznego wpływu na organizm, hazard w podobny sposób oddziałuje na psychikę jak alkohol czy narkotyki, bowiem powoduje wzrost adrenaliny i prowadzi do utraty kontroli nad tym, co robimy. Wyznacznikiem uzależnienia są trzy czynniki, do których zalicza się kontynuowanie procederu nawet wtedy, gdy nie daje nam on już przyjemności, brak kontroli nad tym działaniem oraz traktowanie go jako formy oderwania się od rzeczywistości. Taki mechanizm jest typowy zarówno dla alkoholizmu i narkomanii, jak i dla uzależnienia od hazardu.
Choroba atakująca psychikę
Kiedy mówimy o chorobie psychicznej, zazwyczaj kojarzy się nam ona z ekstremalnymi zachowaniami, zagrożeniem pacjenta dla siebie lub otoczenia, irracjonalnym postępowaniem i brakiem poczucia sprawstwa swoich czynów. Analizując mechanizm uzależnienia od hazardu łatwo zauważyć podobne cechy, a chociaż nie objawiają się one krzykami, dziwnymi zachowaniami czy bezpośrednim zagrożeniem, to w rzeczywistości wszystkie te aspekty występują w zawoalowanej, ukrytej formie. Hazardzista szkodzi przecież sobie i swoim bliskim, pozbawiając ich środków do życia czy narażając na problemy związane z wierzycielami. Hazardzista zachowuje się irracjonalnie, bo chociaż wie, że nie ma dużych szans na wygraną, kontynuuje swój proceder prowadzący do całkowitej destrukcji. Szczególnie trudne w przypadku osób uzależnionych od hazardu jest rozpoznanie tego uzależnienia, bowiem często są to osoby wykształcone, kulturalne, akceptowane społecznie.
Terapia psychologiczna
Cechą, która odróżnia uzależnienie od hazardu od alkoholizmu, jest brak fizycznego wpływu na organizm pacjenta. Leczenie w takich sytuacjach sprowadza się do terapii psychologicznej, która pozwala zrozumieć uzależnionemu szkodliwość jego zachowania, zarówno dla niego samego, jak i dla jego otoczenia. Ośrodek Terapii Uzależnień to miejsce, w którym pacjent spędza czas wśród podobnych sobie ludzi z problemami, a uczestnicząc w zajęciach indywidualnych i grupowych ma okazję poznać swoje problemy z innej strony. Jak zawsze w takich przypadkach najważniejszym elementem terapii bywa odszukanie i wyraźne wskazanie przyczyny, która zapoczątkowała negatywny mechanizm, a następnie próba wyeliminowania jej i poszukania sposobu na inne radzenie sobie z problemem. Ocena, czy jesteśmy uzależnieni od grania, to pierwszy krok do poszukania pomocy i zerwania z trudnym, wyniszczającym nałogiem. Podejrzenie, że możemy być już na skraju, pozwoli zweryfikować odpowiedni test lub wizyta u psychologa.
